*Οι οκτώ υποψήφιοι των Πανελλαδικών Εξετάσεων, πέτυχαν την εισαγωγή τους σε σχολές της προτίμησής τους
«Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω» λέει ο θυμόσοφος λαός και αυτό απέδειξαν στην πράξη οι μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου – Λυκείου Πύργου, που ξεπέρασαν εμπόδια και δυσκολίες, που πήγαν στο σχολείο κατάκοποι από τη δουλειά, που αποκοιμήθηκαν ξημερώματα πάνω στα βιβλία, αλλά η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων, «έσβησε» αυτή την κούραση, αφού κατάφεραν αυτό που ήθελαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.
Οκτώ υποψήφιοι, οκτώ επιτυχίες, που επιβράβευσαν την προσπάθεια των μαθητών, χαροποίησαν τους ίδιους και τις οικογένειές τους και αποτελούν μεγάλη ανταμοιβή για την προσπάθεια των εκπαιδευτικών του σχολείου, που πίστεψαν στους μαθητές τους, τους ενθάρρυναν, τους βοήθησαν – ακόμα και εκτός ωραρίου σχολείου – και τους στήριξαν σα να ήταν «δικά τους» παιδιά. Και απέδειξαν για μια ακόμα φορά ότι το Εσπερινό, δεν είναι σχολείο β΄ κατηγορίας. Είναι ένας άλλος δρόμος για την επιτυχία.
Λευτέρης Μπίρης
Διοίκηση Επιχειρήσεων – Πανεπιστήμιο Πάτρας
Δουλεύει ως Μηχανικός στο συνεργείο Αυτοκινήτων του πατέρα του. Αυτό ήθελε να κάνει, γι’ αυτό και μετά την Α΄ Λυκείου συνέχισε στον ΟΑΕΔ. Ωστόσο, επιστρέφοντας από το στρατό, με την ολοκλήρωση της θητείας του, αποφάσισε να τελειώσει και το Γενικό Λύκειο, για να έχει ένα ακόμα εφόδιο. Το 2016 ξεκίνησε να φοιτά στη Γ΄ Λυκείου του Εσπερινού και κατά τη διάρκεια της περσινής σχολικής χρονιάς, με την παρότρυνση, τόσο των καθηγητών και του Διευθυντή κ.Παπαδόπουλου, όσο και του φίλου του, Γιώργου Λώνη (σ.σ ο οποίος και του ανακοίνωσε ότι πέτυχε στις Πανελλαδικές) αποφάσισε να «δώσει» και Πανελλαδικές Εξετάσεις. «Ήταν δύσκολο, γιατί ξυπνούσα πολύ πρωί για να διαβάσω, πήγαινα για δουλειά και διάβαζα και μετά σχολείο. Όπου έβρισκα λίγο χρόνο, διάβαζα. Η προετοιμασία ήταν κοπιαστική, αλλά από τη στιγμή που το αποφάσισα, έπρεπε να το φτάσω μέχρι το τέλος», λέει ο Λευτέρης, χωρίς να κρύψει τη χαρά του για την επιτυχία του. Η Πάτρα είναι κοντά, και έχει αποφασίσει ότι – τουλάχιστον για τον πρώτο καιρό – θα πηγαίνει με το αυτοκίνητό του, να δει τη σχολή, τον τρόπο λειτουργίας του τμήματος, τα μαθήματα. «Αν βρω δουλειά στην Πάτρα, τότε θα μείνω εκεί, για να είμαι κοντά στη Σχολή και να μην αφήνω κενά», λέει, αποφασισμένος να δουλέψει και πάλι σκληρά και, όπως πέτυχε την εισαγωγή του στη Σχολή, έτσι και τώρα θα προσπαθήσει για το Πτυχίο του.
Φρόσω Τσιρώνη
Τεχνολόγων Γεωπόνων – ΤΕΙ Καλαμάτας
Διέκοψε τη φοίτησή της στη Β΄ Γυμνασίου, για οικογενειακούς λόγους, το 2009. Τρία χρόνια μετά όμως, κι ενώ δούλευε, αποφάσισε να επιστρέψει στα θρανία για πάρει το Απολυτήριο Λυκείου. Αυτός ήταν ο αρχικός στόχος και παρά τις δυσκολίες και την κούραση, έβλεπε ότι οι κόποι της «πιάνουν τόπο». Η δική της επιθυμία και η ενθάρρυνση από τους εκπαιδευτικούς της, την οδήγησαν στην απόφαση να συμμετάσχει και στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. «Ζώντας σε χωριό λόγω της ενασχόλησης του μπαμπά μου με τα αγροτικά, ήθελα να ασχοληθώ με τη γεωπονία. Προσάρμοσα το ωράριο της δουλειάς μου ώστε να μπορώ να έρχομαι τα απογεύματα στο σχολείο και όσες ώρες είχε ελεύθερες διάβαζα. Ήταν δύσκολη η φετινή χρονιά, αλλά πίστεψα στον εαυτό μου και γι’ αυτό και τα κατάφερα», λέει η Φρόσω, που κατάφερε να εισαχθεί στο Τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων, στη σχολή που ήθελε, και μάλιστα 2η σε σειρά. Τώρα, ετοιμάζεται για το νέο κεφάλαιο που ανοίγει στη ζωή της, στην Καλαμάτα, όπου και εκεί θα ψάξει για δουλειά, χωρίς ωστόσο να την πτοούν οι αυξημένες απαιτήσεις της σχολής, καθώς πια ξέρει πως με επιμονή και προσπάθεια, μπορεί να πετύχει τους στόχους της.
Κώστας Γιάνναρος
Ιστορίας και Εθνολογίας – Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Κομοτηνή)
Σταμάτησε το σχολείο τελειώνοντας το Γυμνάσιο το 2009, για να βοηθήσει την οικογένειά του στις αγροτικές εργασίες. Και δε σταμάτησε να δουλεύει εκεί, ακόμα και όταν το 2014 αποφάσισε να επιστρέψει στα θρανία, για να πάρει το Απολυτήριο Λυκείου, αν και ήξερε ότι θα είναι δύσκολο και κουραστικό. Λάτρης της Ιστορίας, όσο διάβαζε τόσο ενθουσιαζόταν, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αποφασίσει ότι θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του σ’ αυτό τον τομέα. Γι’ αυτό και αποφάσισε να «δώσει» Πανελλαδικές, έχοντας την ενθάρρυνση των καθηγητών του, αλλά και την απόλυτή στήριξη και κατανόηση της οικογένειάς του, όταν κάποιες φορές, λόγω των υποχρεώσεων στο σχολείο, δεν μπορούσε να τους βοηθήσει. «Όλες οι χρονιές ήταν δύσκολες, αλλά η τελευταία, επειδή οι απαιτήσεις στη δουλειά ήταν μεγάλες, ήταν πολύ κουραστική γιατί δούλευα μέχρι το απόγευμα και μετά ερχόμουν στο σχολείο. Δεν είχα πολυτέλεια να κάνω απουσίες», λέει. Θέλοντας να «ξεκουραστεί» λίγο και να αλλάξει…παραστάσεις, τελειώνοντας τις εξετάσεις πήγε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και εργάζεται ως σερβιτόρος σε εστιατόριο. Εκεί ήταν όταν έμαθε τα αποτελέσματα και η χαρά του ήταν απερίγραπτη – όπως είπε – αφού πέτυχε τη σχολή που ήθελε.
Σε λίγες ημέρες επιστρέψει στην Ηλεία από την Κρήτη, κι από εδώ θα φύγει για την Κομοτηνή, αφού απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να σπουδάσει είναι να βρει δουλειά, προκειμένου να καλύπτει τα έξοδα του. Αλλά, αυτό δεν τον αγχώνει, αφού έχει μάθει να δουλεύει από 15 χρονών, ενώ όσον αφορά τις απαιτήσεις της σχολής, κι εκεί ξέρει πως με σκληρή δουλειά, όπως έφτασε μέχρι την εισαγωγή του στη Σχολή, θα πάρει και το Πτυχίο του.
Κωνσταντίνα Ηλιοπούλου
Χημεία – Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Το πρωί δουλειά – ως ιδιωτική υπάλληλος – το απόγευμα στο σχολείο, στο βράδυ διάβασμα. «Τελείωσα τη Β΄ Λυκείου στο Γενικό Λύκειο, αλλά επέλεξα να φοιτήσω στο Εσπερινό προκειμένου να μπορώ να εργάζομαι. Ο στόχος μου ήταν το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και η εισαγωγή μου σε αυτό, ανταμείβει τους κόπους και τις προσπάθειες μου», λέει η ίδια, εξηγώντας πως, η προετοιμασία και ο «δρόμος» για να φτάσει μέχρι εδώ, ήταν δύσκολος, αφού ο χρόνος για διάβασμα και για ξεκούραση ήταν ελάχιστος έως…ανύπαρκτος, κάποιες φορές. «Οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες, αλλά όταν έχεις συγκεκριμένο στόχο, με επιμονή και υπομονή, τα καταφέρνεις», λέει η Κωνσταντίνα, μη παραλείποντας να αναφερθεί στη βοήθεια αλλά και στην ενθάρρυνση που είχε, τόσο η ίδια όσο και οι συμμαθητές της, από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, για να φτάσουν μέχρι τον στόχο τους. Η χαρά της, όταν είδε τα αποτελέσματα ήταν απερίγραπτη και τώρα, περιμένει με ανυπομονησία να ξεκινήσει τη φοίτησή της στη σχολή που πάντα ήθελε να σπουδάσει. Και μπορεί η Σχολή να είναι η πρώτη της προτεραιότητα, ωστόσο, έχει ήδη αποφασίσει πως πηγαίνοντας στα Γιάννενα, θα ψάξει για δουλειά, έστω για 4ωρη απασχόληση, ώστε να μπορεί να καλύπτει κάποια από τα έξοδα της, όπως έκανε μέχρι τώρα.
Γιώργος Λώνης
Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων – Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μετρά 22 χρόνια «πάνω στο τιμόνι», εκ των οποίων τα 18 στα αστικά λεωφορεία της Αθήνας και τα 4 ως οδηγός στο Δασαρχείο Πύργου, όπου και εργάζεται από το 2014, οπότε και επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το 2016 αποφάσισε να τελειώσει το σχολείο, το οποίο είχε εγκαταλείψει το 1988 στη Γ΄ Λυκείου, προκειμένου να παρουσιαστεί στο στρατό. Μετά τη λήξη της θητείας του, προέκυψε η δουλειά στην Αθήνα και έτσι, το σχολείο «έμεινε στην άκρη». Επέστρεψε στα θρανία για να πάρει το απολυτήριο αλλά η αγάπη του για το διάβασμα – δηλώνει λάτρης της Φιλοσοφίας και της Ψυχολογίας – και η παρότρυνση των εκπαιδευτικών του, τον οδήγησαν στην απόφαση να συμμετάσχει στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. «Οι καθηγητές και ο Διευθυντής κ.Παπαδόπουλος με παρότρυναν να δώσω εξετάσεις. Είχαμε όμως και μεγάλη βοήθεια στην προετοιμασία. Κάθονταν ακόμα και μετά τη λήξη του ωραρίου του σχολείου για να μας βοηθήσουν, να μας λύσουν απορίες, να καλύψουμε κενά που είχαμε, ώστε να πάμε στις πανελλαδικές προετοιμασμένοι», λέει ο Γιώργος, μη παραλείποντας να αναγνωρίσει την πολύ μεγάλη βοήθεια και υποστήριξη που είχε, τόσο από τον Δασάρχη Πύργου κ.Λάττα και τους συναδέλφους του. «Ο κ.Λάττας ήταν το Α΄ και το Ω΄ για να φτάσω μέχρι εδώ, γιατί με βοήθησε πολύ στις βάρδιες της δουλειάς μου, ώστε να μπορώ να έρχομαι στο σχολείο, και παράλληλα με ενθάρρυνε. Όπως και πολλοί συνάδελφοί μου, κάποιοι από τους οποίους ακολούθησαν το παράδειγμά μου και τώρα έρχονται στο Εσπερινό», σημειώνει ο Γιώργος. Πέρα από τη στήριξη όλων των παραπάνω, απαιτούνταν και αρκετή προσπάθεια από τον ίδιο. Ελεύθερος χρόνος δεν υπήρχε, αφού μετά τη δουλειά, έπρεπε να πάει στο σχολείο και στη συνέχεια να διαβάσει. Όμως, οι κόποι και οι προσπάθειές του ανταμείφθηκαν, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, τα οποία έμαθε από την αδελφή του, ενώ εργαζόταν. «Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο και ίσως χρειαστεί να μετακινούμαι τακτικά στην Αθήνα, αλλά θέλω πολύ να πάρω το Πτυχίο μου και πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Αφού πέτυχα στη σχολή, θα τα καταφέρω», καταλήγει, ενθουσιασμένος για το νέο κεφάλαιο που ανοίγεται στη ζωή του.
Αλίκη Μπακατσέλου
Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού – Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Τρίκαλα)
Ασχολήθηκε από μικρή με τον στίβο και όσο περνούσαν τα χρόνια, έκανε πρωταθλητισμό, έχοντας μάλιστα πετύχει σημαντικές διακρίσεις στα σχολικά πρωταθλήματα. Η Γυμναστική Ακαδημία έγινε το όνειρο και ο στόχος της. Οι δυσκολίες, δεν την πτόησαν και βρήκε τρόπο να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα. «Όταν έφυγε από τη ζωή ο μπαμπάς μου, έπρεπε να βοηθήσω τη μητέρα μου στο Κυλικείο που διατηρεί. Αποφασίσαμε λοιπόν, από το Γενικό Λύκειο να συνεχίσω στο Εσπερινό, ώστε να τα προλαβαίνω όλα», εξηγεί η Αλίκη, σημειώνοντας ωστόσο ότι, τελικά, ήταν πολύ δύσκολο, αφού έπρεπε να μην αφήνει κενά στο διάβασμα και να μη χάνει τις προπονήσεις της. Με τη βοήθεια των καθηγητών και του Διευθυντή του Εσπερινού αλλά και του προπονητή της, Δημήτρη Ζαφειρόπουλου, τα κατάφερε. «Είχα τεράστια βοήθεια και όλα τα παιδιά είχαμε αναπτύξει μια πιο οικεία σχέση με τους καθηγητές, οι οποίοι έβλεπαν τον αγώνα μας και μας βοηθούσαν όσο μπορούσαν, ακόμα και εκτός ωραρίου σχολείου», εξηγεί η Αλίκη που δεν παραλείπει να εκφράσει ένα μεγάλο ευχαριστώ. Η χαρά και η συγκίνηση για το νέο ξεκίνημα, έχουν αποτυπωθεί στο πρόσωπο της και ανυπομονεί να μετακομίσει στα Τρίκαλα, όπου και εκεί θα αναζητήσει δουλειά, ώστε να μπορεί να καλύπτει κάποια από τα έξοδά της.
Τι είναι το Εσπερινό σχολείο
«Το σχολείο μας δεν είναι ένα συνηθισμένο σχολείο. Σε αυτό, τόσο εγώ, όσο και οι συνάδελφοί μου, έχουμε διδαχτεί τόσα μαθήματα όσα, σχεδόν, έχουμε διδάξει. Ο κάθε μαθητής έχει να σου πει μια ιστορία. Ίσως όχι πάντα τόσο ρόδινη, αλλά ένα μάθημα ζωής. Και αυτό είναι που κάνει αυτό το σχολείο ξεχωριστό. Εκεί συναντώνται οι ιστορίες μας, αντλούμε δύναμη και μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο. Κάνουμε βήματα σημαντικά για τον εαυτό μας και για το μέλλον μας. Ένα βήμα τη φορά. Κερδίζουμε μικρές καθημερινές νίκες. Ανοίγουμε πόρτες που πριν ήταν κλειστές. Και κάνουμε όνειρα, που κάπου είχαν χαθεί, να ζωντανέψουν ξανά και να γεννήσουν νέες ελπίδες. Αυτό είναι το εσπερινό. Μια ακόμα ευκαιρία να κάνεις κάτι καλό για σένα. Κάτι που δε μετριέται σε χρήμα, αλλά θα σε κάνει πιο πλούσιο. Και κυρίως κάτι για το οποίο δε θα μετανιώσεις ποτέ», λέει ο Διευθυντής του Εσπερινού Γυμνασίου – Λυκείου Πύργου, Σπύρος Παπαδόπουλος.
Έξι διαφορετικές ιστορίες
Έξι από τους οκτώ νέους φοιτητές του Εσπερινού, μοιράστηκαν τη χαρά και την προσπάθειά τους για να φτάσουν μέχρι εδώ, με την εφημ. «Πατρίς». Άνοιξαν την καρδιά τους και μίλησαν για τους λόγους που τους ανάγκασαν, είτε να σταματήσουν για λίγο το σχολείο είτε από το Γενικό να φοιτήσουν το Εσπερινό, αποδεικνύοντας στην πράξη πως δεν υπάρχει ανυπέρβλητο εμπόδιο. Αποκαλύπτουν την «συνταγή της επιτυχίας», λέγοντας πως είναι η καλή θέληση, η επιμονή, η υπομονή και η προσήλωση στο στόχο. Αλλά, δεν ξεχνούν την βοήθεια και υποστήριξη που είχαν από τους καθηγητές τους στο σχολείο, τις οικογένειες τους αλλά και τους συνεργάτες τους στις δουλειές τους, «αφιερώνοντας» τους μερίδιο από την δική τους επιτυχία. « Για εμάς τους καθηγητές δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να σου λένε οι μαθητές, φεύγοντας το βράδυ, ¨ευχαριστούμε¨ για το μάθημα ή ότι ¨πριν έρθω εδώ ήμουν μισός άνθρωπος¨. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να δίνεις απολυτήριο σε έναν άνθρωπο που το Γυμνάσιο ή το Λύκειο δεν ήταν δεδομένο γι’ αυτόν και του φάνταζε άπιαστο όνειρο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να μαθαίνεις ότι οι πρώην μαθητές σου προόδευσαν, γιατί υπήρξε αυτό το σχολείο που τους έδωσε την ευκαιρία να περάσουν το κατώφλι του πανεπιστημίου, κερδίζοντας αυτό που δικαιωματικά τους άξιζε», λέει συγκινημένος ο κ.Παπαδόπουλος.
Καλή συνέχεια και καλή πρόοδο
«Θέλω να ευχηθώ καλή συνέχεια και καλή πρόοδο θέλω να ευχηθώ καλή συνέχεια και καλή πρόοδο στη Σταματία μας – στο τμήμα Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Πάτρας, στην Κωνσταντίνα μας – στο τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στην Αλίκη μας – στο τμήμα Φυσικής Αγωγής Τρικάλων, στο Γιώργο μας – στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Λευτέρη μας – στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πάτρας, στον Κώστα μας – στο τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας Κομοτηνής, στην Αγγελική μας – στο τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων στο Τ.Ε.Ι Αμαλιάδας και στη Φρόσω μας, στο τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων στο Τ.Ε.Ι Καλαμάτας», λέει ο Διευθυντής του σχολείου, εκ μέρους και των συναδέλφων του εκπαιδευτικών.
Εγγραφές στο Εσπερινό
Για όσους κάποια στιγμή σκέφτηκαν «κρίμα να παρατήσω το σχολείο…» ή «αν είχα το απολυτήριο θα μπορούσα να…», ίσως είναι καιρός να το ξανασκεφτούν Στην εποχή της «δια βίου μάθησης» κανείς δεν είναι πολύ μεγάλος για νέες γνώσεις και δεξιότητες. «Οι ιστορίες των μαθητών μας δείχνουν ότι όλα είναι δυνατά, αρκεί να δώσεις εσύ στον εαυτό σου την ευκαιρία», καταλήγει ο κ.Παπαδόπουλος.
Όσοι επιθυμούν να εγγραφούν στο Εσπερινό, μπορούν να το κάνουν μέχρι την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου, κάθε απόγευμα μεταξύ 19:00-22:00, στις εγκαταστάσεις του 1ου Λυκείου Πύργου (σ.σ όπου στεγάζεται το σχολείο) πριν τη ΣΕΤΤΗΛ.
