Το αυτομαστίγωμα του Οκτώβρη

Σκέτη απογοήτευση μπορεί να θεωρηθεί ο φετινός Οκτώβρης, παρά τις αντίθετες διαθέσεις που έδειχνε όταν παραλάμβανε από τον Σεπτέμβρη και μάλιστα είχε υπογράψει κιόλας συνέχιση της καλοκαιρίας μέχρι το τέλος του, αλλά όλα τα διέψευσε, ακόμη και τον εαυτό του και τούτο είναι το χειρότερο.

Είναι κάτι σαν αυτομαστίγωμα, που
δεν μπορεί βέβαια να είναι δικό του κουσούρι, αλλά μάλλον το φορτώθηκε
άθελά του και επιπόλαια από τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι πλέον εθισμένοι και
δεν καταλαβαίνουν καν το μαστίγωμα που υφίστανται καθημερινά και πως αλήθεια να
το καταλάβουν, αφού προτιμούν πλέον ξεκάθαρα το αυτομαστίγωμα.

Ετσι φαίνεται πως την έπαθε και ο
Οκτώβρης στην προσπάθειά του να μην μοιάσει με τον προκάτοχό του,
κάνοντας μία μικρή παρασπονδία, αλλά δυστυχώς για εμάς του βγήκε πολύ χονδρή
παρατυπία και παράβαση, με ακραία καιρικά φαινόμενα, που ναι μεν υποχώρησαν,
αλλά η ψιλοβροχή, η μούχλα και η υγρασία συνεχίζονται, σαν να θέλουν να
εκδικηθούν κάτι ή κάποιους και να ρίξουν τις ευθύνες αλλού.

Μα είναι δυνατόν αλήθεια ένας
μήνας που ουσιαστικά αποτελεί την περίοδο προετοιμασίας για τον Χειμώνα
να φέρεται έτσι στους φιλήσυχους και εν τέλει πειθαρχικούς και υπάκοους πολίτες,
είναι δυνατόν να μην προσαρμόζεται με την φύση και να μην μπορεί και να θέλει
να προσγειωθεί λίγο, να μας αφήσει να βγούμε στην εξοχή, να πάμε στην θάλασσά
μας, να συνεχίσουμε τα ψυχρά μπάνια και τις αθλοπαιδιές;

Μα και η σύστασή του, ειδικά για
εδώ στην νότια Ηλεία, να μετακομίσουμε από τα ψυχρά της θάλασσας στα
θερμά του Καϊάφα, στον συνωστισμό και στην θολούρα της λεγόμενης πισίνας των
Ιαματικών Λουτρών, μπορεί να θεωρηθεί φιλική και ανθρώπινη συμπεριφορά προς τον
άνθρωπο, ή εντελώς εχθρική πράξη, την οποία μάλλον πρέπει να σημειώσουμε και να
τον εκδικηθούμε σε πρώτη ευκαιρία.

Και δεν θέλει πολύ η εκδίκηση,
αυτή πάντα καραδοκεί δίπλα στα στραβά κι ανάποδα και περιμένει να
αρπάξει την ευκαιρία για να επιτελέσει τον σκοπό και το έργο της και εν
προκειμένω, για εμάς της νότιας Ηλείας τα λέω, περιμένει να μας αποκόψει από
την θάλασσα και τα χειμερινά μας και να μας στείλει στα λουτρά και στα θερμά
χειμερινά μας, αν τελικά οι διαχειριστές τολμήσουν να κρατήσουν τις
εγκαταστάσεις των Λουτρών ανοιχτές και αν ακόμη διαφημίσουν τα ωφελήματά τους
«δια πάσαν νόσον και ανοσίαν».

Μα όσο κι αν επιμένουμε να
ξεφύγουμε από τις ορέξεις του, να πάμε κόντρα στις συννεφιές και τα
ήπια  μπουρίνια του, φαίνεται δύσκολο να
το πετύχουμε και μάλλον θα συμβεί αυτό που φοβόμαστε, θα οδηγηθούμε
νωρίς-νωρίς, άθελά μας και υποχρεωτικά στα θερμά νερά του Καϊάφα, θα γνωρίσουμε
ίσως και τον ίδιο και μπορεί να ξεφύγουμε από την πεποίθηση ότι πρόκειται για
τον δικαστή του Ιησού και όχι για την περιοχή με το πιο ήπιο κλίμα της
Μεσογείου, ότι πρόκειται για τον γνωστό μας από αρχαιοτάτων χρόνων Καϊάφα στις
παρυφές του Λαπίθα, στην νότια Ηλεία.-