Αρθρογραφία Ηλεία

10 χρόνια μετά…

Ακούστε το άρθρο

Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007, την αποφράδα αυτή ημέρα που έμελλε να γίνει η αρχή για την πιο τραγική σελίδα της σύγχρονης ιστορίας της Ηλείας. 46 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους, εκατοντάδες σπίτια καταστράφηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασικής και καλλιεργήσιμης γης παραδόθηκαν στις φλόγες.

-Ειδική Έκδοση: ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ 2007-

Η πύρινη λαίλαπα δεν άφησε ανέγγιχτη ούτε την Αρχαία Ολυμπία. Ο Κρόνιος λόφος έγινε παρανάλωμα του πυρός, ενώ και ο αρχαιολογικός χώρος κινδύνευσε με ολοκαύτωμα. Εικόνες που προκάλεσαν δέος σε όλο τον πλανήτη.

Γράφει
ο Γιάννης Αργυρόπουλος

Δέκα χρόνια μετά, η εικόνα των πυρόπληκτων περιοχών έχει αλλάξει. Τα σπίτια ξαναχτίστηκαν, οι λόφοι πρασίνισαν και οι περισσότεροι συνέχισαν και πάλι τη ζωή τους, ή έκαναν μια καινούρια αρχή. Ωστόσο οι μνήμες είναι τόσο ζωντανές και χαραγμένες στο μυαλό όλων που δεν είναι εύκολο να «ξεθωριάσουν». Πολύ περισσότερο σ’ εκείνους τους ανθρώπους, που έχασαν συζύγους, παιδιά, γονείς, αδέλφια, συγγενείς, φίλους, συγχωριανούς, τα σπίτια, τις περιουσίες τους. Ο πόνος, και η θλίψη για τα αδικοχαμένα θύματα δεν θα πάψουν ποτέ. Όπως η οργή για την αδιαφορία και τις παραλείψεις της πολιτείας.

Δέκα χρόνια μετά, η Ηλεία ακόμα περιμένει βοήθεια από ένα κράτος που δεν κατάφερε, να προχωρήσει στην ανασυγκρότησή της, παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις όλων των κυβερνώντων, από τότε μεχρι σήμερα. Δέκα χρόνια μετά, ο απολογισμός είναι αρνητικός. Οι χρηματικές αποζημιώσεις που δόθηκαν, δεν επαρκούσαν για να αναστραφεί η οικονομική κατάρρευση και η διάλυση του κοινωνικού ιστού. Άλλωστε, δεν υπήρξε ποτέ συνολικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της περιοχής.

Δέκα χρόνια μετά, ακόμα και το περιβόητο «Ταμείο Μολυβιάτη», που προέκυψε από το πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, δεν έφτασε ποτέ στον πραγματικό προορισμό του. Ένα μέρος του σπαταλήθηκε σε αλλότριες δράσεις – ακόμη και για πολιτιστικές εκδηλώσεις ενώ τη μερίδα του λέοντος εκμεταλλεύτηκε το κράτος για να κλείσει «τρύπες» του προϋπολογισμού του, στο όνομα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας. Αλλά και το ποσό που δόθηκε στην Ηλεία, οι αιρετοί του τόπου μας αποδεικνύονται ανίκανοι να το διαχειριστούν και να το αξιοποιήσουν για την προστασία και την ανασυγκρότηση των πυρόπληκτων περιοχών.

Δέκα χρόνια μετά, ακούμε ξανά για σχέδια πρόληψης, για καλύτερο συντονισμό δυνάμεων, για μέτωπα διεκδίκησης αυτών που μας χρωστά η ελληνική πολιτεία. Ακούμε, αλλά δεν βλέπουμε. Όπως ακούμε αλλά δεν βλέπουμε όλα αυτά τα δέκα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Για να μην κάψουμε και την τελευταία μας ελπίδα…

Διαβάστε ακόμη

«Τι συνέβη στην Αρτέμιδα την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007; Λεπτό – λεπτό οι δραματικές ώρες (Χρονικό)

10 χρόνια μετά τον πύρινο όλεθρο: ξεχνάω… ή μήπως ΘΥΜΑΜΑΙ;

Δέκα χρόνια μετά τις φονικές πυρκαγιές: Επιμνημόσυνη δέηση για του πυροσβέστες που «χάθηκαν» την ώρα του καθήκοντος

24 Αυγούστου 2007 – 24 Αυγούστου 2017: H Ηλεία αναζητεί τη δικαίωση – Ζωντανές οι μνήμες

10 χρόνια μετά…

Όλη η επικαιρότητα