Αγνώστου διαμονής

Τρέχουμε όλοι πίσω από τα γεγονότα αυτές τις ημέρες και πολλοί πιο προχωρημένοι τρέχουν με μεγαλύτερες ταχύτητες, πιστεύοντας πιθανόν ότι μπορούν να ασκήσουν εξωτερική πολιτική και να κατατροπώσουν τους διάφορους επιβουλείς κατά της χώρας μας, των ιερών και των οσίων μας.

Χαθήκαμε μέσα στη δίνη των γεγονότων και της λαχτάρας μας να τα προλάβαμε, γίναμε «αγνώστου διευθύνσεως» και ουσιαστικά καταζητούμενοι, στον στενό μας αλλά άγνωστο περίγυρο, που εν τέλει δεν φαίνεται, γιατί δεν θορυβεί, δεν φωνάζει, δεν διαμαρτύρεται, δεν επαναστατεί.

Μάς ψάχνουν φίλοι και εχθροί, αλλά δεν μας βρίσκουν, μας ψάχνουν οι καλοί μας γείτονες και οι κακοί μας δοσατζήδες του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα, χωρίς να μας βρίσκουν και αυτοί, ακόμη και η αλληλογραφία μας επιστρέφει ανεπίδοτη και αλήθεια τι ευτυχία, δεν θα φτάσουν ποτέ στα χέρια μας τα ειδοποιητήρια των ληξιπρόθεσμων.

Μαζί όμως με τα ανεπίδοτα και τους εχθρούς μας, που καλά κάνουν και δεν μας βρίσκουν,  επιστρέφουν και ωφέλιμα που θα μπορούσαν να μας συμβούν κάτω από διαφορετικές συνθήκες, να έρθουν και να μείνουν μαζί μας, αλλά δυστυχώς επιστρέφουν, όπως επέστρεψε ως ανεπίδοτο και με την σημείωση «αγνώστου διαμονής», το δώρο των Χριστουγέννων .

Πάει κι αυτό στην αχόρταγη χοάνη της χρεοκοπίας, που κάθε τόσο μας λένε ότι πιάνει πάτο, αλλά δυστυχώς είναι άπατη και απότομη, σαν κακός γκρεμός και δυστυχώς και τούτη τη χρονιά, όπως συνέχεια από το 2012, είμαστε χωρίς τις «κακές» συνήθειες της εορταστικής κατανάλωσης, για την αναγκαία ετήσια και ολιγοήμερη αλλαγή, ώστε να πάρουμε λίγη δύναμη για να συνεχίσουμε την πορεία μας και την επόμενη χρονιά.

Πίστεψαν οι κυβερνήτες μας, άκουσαν προφανώς και τους δανειστές και κηδεμόνες, πως αν κοπεί το δώρο των συνταξιούχων οπωσδήποτε, αλλά και ομάδων εργαζομένων, πως δήθεν θα ανακάμψει η οικονομία, θα περιοριστεί η σπατάλη όπως έλεγαν, θα νοικοκυρευτούμε, και οι περισσότεροι από εμάς, πιστέψαμε τα ψεύτικα και σαθρά λόγια τους και στην αρχή είπαμε, πως αν είναι να ξεφύγουμε από την κρίση, δεν πειράζει πάρτε και το δώρο των Χριστουγέννων.

Και τα Χριστούγεννα, μαζί με τα Πάσχα και τα καλοκαίρια περνούσαν και περνούν, χωρίς δώρα και επιδόματα άδειας, χωρίς χριστουγεννιάτικα και πασχαλινά δώρα, χωρίς καλοκαιρινές διακοπές και με τα εγγόνια, ή τα παιδιά για τους νεότερους, να σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους και να κοιτάζονται στα μάτια με απορία, πως έγινε αλήθεια  οι παππούδες και οι γονείς τους τα τελευταία χρόνια, να μην  είναι εντάξει απέναντί τους;

Και εμείς οι μεγάλοι φοβούμαστε πλέον πως τα εγγόνια και τα παιδιά, θα μας καταχωρήσουν και αυτά ως «αγνώστου διαμονής» και τότε θα μας συμβεί ότι χειρότερο και από αυτά που ούτε στους εφιάλτες μας δεν μπορούσαμε να φανταστούμε, θα καταντήσουμε πραγματικά αγνώστου διαμονής.