Αρθρογραφία

Ακόμη μια δημόσια απεργία

Ακούστε το άρθρο

Μα φυσικά είχαμε απεργία χθες και ύστερα από σύντομη διαδικασία διαλόγου πρωί-πρωί, αποφασίσαμε να κλείσουμε τα γραφεία μας στο μεγάλο κτήριο της δημόσιας υπηρεσίας και να πάμε στην μεγάλη πλατεία για καφέ, ευκαιρία ήταν φεύγοντας από την καταπίεση της σκληρής δουλειάς να ξεσκάσουμε λίγο και έτσι βάλαμε λουκέτο και φύγαμε.

Τι κι αν περίμενε κόσμος απέξω  στις ουρές, τι κι αν είχαμε ραντεβού, τι κι αν είχαμε στίβες φακέλους με εκκρεμότητες, τι κι αν χτυπούσαν τα τηλέφωνα και μάλιστα μας πήρε και ο προϊστάμενος εξ Αθηνών, εμείς το αποφασίσαμε, είχαμε απεργία και απεργήσαμε.

Και μας ρωτάτε γιατί απεργήσαμε, επιμένετε να ρωτάτε, γιατί τάχα μου δεν γνωρίζετε, δεν ακούσατε στις ειδήσεις, κάνετε πως δεν ακούσατε, γνωρίζετε όμως καλά πως απεργήσαμε για τα δίκαιά μας, τα οποία καταπατεί και καταστρατηγεί η Κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της, που κατέθεσε στην Βουλή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που πάει να γκρεμίσει τον νόμο Κατρούγκαλου, τον καλύτερο νόμο από σύστασης του Ελληνικού κράτους, που μεταξύ μας, διέλυσε το ασφαλιστικό σύστημα.

Τέλος πάντων εμείς απεργήσαμε και φύγαμε για την μεγάλη πλατεία, στην μεγάλη καφετέρια στην γωνία της πλατείας, εκεί που δεν απεργεί κανείς, γιατί  εκεί είναι ο ιδιωτικός τομέας, που και αυτός έχει τα ίδια προβλήματα με εμάς, αλλά δεν απεργεί, δεν μπορεί, δεν τολμά και δεν τον συμφέρει να απεργήσει και το γιατί φυσικά το ξέρουμε όλοι μας, αλλά κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.

Και ακόμη ξέρουμε πως στην πατρίδα μας υπάρχουν περί το ένα εκατομμύριο άνεργοι εκ του ιδιωτικού τομέα βέβαια, εμείς του Δημοσίου, δεν πάμε στην ανεργία, γιατί μας προστατεύει το Σύνταγμα της πατρίδας μας, έχουμε μονιμότητα και προστασία σε όλα, ουδείς τολμά να μας απολύσει και από που δηλαδή από την επιχείρησή του, αφού μία είναι η επιχείρηση και μας αγαπά πάρα πολύ, ακόμη κι αν είμαστε ακατάλληλοι και ανίκανοι για την εργασία του.

Και τα γκαρσόνια σκίστηκαν να μας εξυπηρετήσουν, να σερβίρουν τους φραπέδες και τους εσπρέσους, τέτοια εντολή  πήραν από τα αφεντικά τους, που εμείς βέβαια δεν τις γνωρίζουμε αυτές τις εντολές, γιατί εμείς δεν αναγνωρίζουμε αφεντικά, είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, μόνιμοι και εξασφαλισμένοι, που μας λένε και δημόσιους λειτουργούς και δεν μας κουνάει κανένας.

Δεν απήργησαν οι ιδιωτικοί εργαζόμενοι, παρότι τους προσκαλέσαμε να συμπαραταχτούν μαζί μας για να θεριέψει ο αγώνας κατά του κατεστημένου και του παλαιού, μα τι κορόϊδα είναι τελικά, να μην προστατεύουν τα δικαιώματά τους, να μην πηγαίνουν κόντρα στο αδηφάγο ιδιωτικό κεφάλαιο, που τους απομυζά τον ιδρώτα τους και τούτο παρότι ξέρουν ότι εμείς απεργούμε και για λογαριασμό τους, έτσι λέμε δηλαδή, σιγά μην νοιαστούμε εμείς για αυτούς.

Ο καθένας με την μοίρα του ,εμείς είμαστε βολεμένοι και ας βρουν και οι ιδιωτικοί εργαζόμενοι τις άκρες τους.-

Όλη η επικαιρότητα