Αντώνης Κωνσταντάρας: «Με εμπνέει η Ηλεία τον χειμώνα»

Ο σημερινός Εν Οίκω καλεσμένος ανήκει στην κατηγορία των νέων που ζουν το όνειρό τους και έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στις τέχνες. Ο 27χρονος Αντώνης Κωνσταντάρας, με καταγωγή από την όμορφη Τρυπητή Ολυμπίας, ασχολείται με τη μουσική, ενώ είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα στον κινηματογράφο. Ο Αντώνης μίλησε στο patrisnews.com για τη σημασία που έχει η μουσική στη ζωή του, για τις πηγές έμπνευσής του, στηλίτευσε τα κακώς κείμενα της σύγχρονης Ελλάδας, ενώ εξήγησε γιατί βγάζει τα τραγούδια του μόνο σε κασέτα και γιατί προτιμά την Ηλεία τον χειμώνα και όχι το καλοκαίρι.

Η μουσική μπήκε στη ζωή του Αντώνη από την προεφηβική ηλικία και τον σταδιακά τον κέρδισε.

«Ασχολούμαι με τη μουσική από τα 12-13 μου, όταν και δέχθηκα τις πρώτες καθοριστικές επιρροές από ακούσματα που με ιντρίγκαραν, βρίσκοντας τα πρώτα μου μουσικά “πατήματα”. Πιο σοβαρά ασχολούμαι με τη μουσική τα τελευταία 7 χρόνια».

Το πρώτο βήμα ήταν το συγκρότημα Le Page, «με τους οποίους κυκλοφορήσαμε έναν δίσκο, ένα ΕP και κάναμε περιοδείες εντός και εκτός Ελλάδας, κάνοντας πολύ όμορφα πράγματα».

Από τον Ιανουάριο έχει δημιουργήσει νέο συγκρότημα, τους «Strawberry pills», με τους οποίους έχει ήδη κυκλοφορήσει ένα EP με τραγούδια darkwave με ηλεκτρονικά στοιχεία καθώς και punk επιρροές.

Από τα χέρια του Αντώνη περνάει το 90% της παραγωγής των τραγουδιών, καθώς γράφει στίχους και μουσική, ενώ ερμηνεύει και τα κομμάτια.

«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον από τους τρεις ρόλους, έχουν όλοι τη γλύκα τους. Αφενός είναι πολύ όμορφο το να αποτυπώνεις στο χαρτί ή στην κιθάρα ό,τι κρύβεις μέσα στην ψυχή σου, αφετέρου η ερμηνεία είναι κάτι μοναδικό και εξίσου μαγικό».

Η ενασχόληση με τη μουσική σε πιο επαγγελματικό επίπεδο δεν ήταν εξαρχής η επιθυμία του, αλλά προέκυψε σταδιακά και ήταν απόρροια της απήχησης των όσων δημιούργησε.

«Ξεκίνησε σαν ανάγκη να εκφραστώ και να περνάω όμορφα με τους φίλους μου. Δεν υπήρχαν μεγαλεπήβολοι στόχοι και σχέδια εξαρχής. Ωστόσο, το ερέθισμα δόθηκε όταν διαπίστωσα ανταπόκριση στα τραγούδια μου. Όταν τα έπαιζαν στο ραδιόφωνο, όταν άρχισαν να με καλούν για συνεντεύξεις και εμφανίσεις, τότε συνειδητοποίησα ότι κάπου αρχίσει να πηγαίνει η ιστορία».

Η ιδιαιτερότητα στο νέο group είναι ότι η παρθενική τους προσπάθεια κυκλοφόρησε σε κασέτα, έχοντας συλλεκτική και συμβολική αξία.

«Μεγάλωσα με ένα walkman και προσπαθώντας να γράψω σε κασέτα τραγούδια απευθείας από το ραδιόφωνο. Ακόμα θυμάμαι τον εκνευρισμό μου όταν διέκοπτε το τραγούδι ο εκφωνητής!  Η ιεροτελεστία της κασέτας είναι ένας από τους λόγους που αναβιώνω τη χρήση της!»

Οι πηγές έμπνευσής του δεν είναι συγκεκριμένες. «Μπορεί να είναι μια εικόνα της καθημερινότητας, μία ατάκα ενός φίλου. Οι πιο απλές καθημερινές καταστάσεις κρύβουν ανεξάντλητους θησαυρούς έμπνευσης. Φυσικά, η σημερινη κρίση είναι κάτι που οπωσδήποτε προσφέρει ερεθίσματα δημιουργίας».

Παρότι μόλις στα 27 του, ο Αντώνης Κωνσταντάρας έχει αξιοσημείωτη πορεία στο μουσικό γίγνεσθαι. Παρ’ όλα αυτά, διατηρεί χαμηλούς τόνους και παραμένει ταπεινός.

«Δεν μπορώ να θεωρήσω ακόμα τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Προτιμώ να κρίνουν οι άλλοι ποιος είμαι και αν αυτά που κάνω είναι ωραία ή όχι. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι πλέον η μουσική διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, καθώς σε πολύ μεγάλο ποσοστό βγάζω τα προς το ζην είτε παίζοντας μουσική ως dj είτε από τα τραγούδια που γράφω. Αυτό φυσικά δημιουργεί περισσότερες απαιτήσεις στο ζήτημα της ενημέρωσης και της εξέλιξης».

Η συζήτηση μοιραία περιστρέφεται γύρω από το μέλλον των νέων ανθρώπων στην Ελλάδα της κρίσης ειδικά όσων θέλουν να ασχοληθούν με τις τέχνες και τον πολιτισμό. Ο Αντώνης είναι «λάβρος» κατά της νοοτροπίας που κυριάρχησε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ παραθέτει και τις συμβουλές που πηγάζουν από τη δική του έως τώρα εμπειρία.

«Η Ελλάδα είναι το λίκνο του πολιτισμού, των τεχνών, της δημοκρατίας και της ελευθερίας επιλογής που πηγάζει από αυτήν. Στη σύγχρονη Ελλάδα, για κάποιο λόγο θεωρήσαμε ότι είναι κακό και παρεξηγήσιμο να θες να γίνεις καλλιτέχνης. Πιστεύω ακράδαντα ότι είμαστε βαθιά συντηρητική χώρα που απεμπόλησε τη φύση της, η οποία ήταν πάντα καλλιτεχνική και πολιτιστική.

»Στην Ελλάδα της κρίσης, πλέον δεν έχεις να χάσεις κάτι. Σε σύγκριση με τις προηγούμενες δεκαετίες, τα πάντα πλέον είναι ρευστά. Ό,τι και να σπουδάσεις, δεν είναι σίγουρο πια ότι δεν θα είσαι άνεργος. Πάνω κάτω, είναι ίδιες οι πιθανότητες για την πλειονότητα των πολιτών. Νομίζω πως για αυτό η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε: διότι κανένας δεν ασχολήθηκε σοβαρά με αυτό που πραγματικά λαχταρούσε. Κανένας δεν έκανε τη δουλειά που ήθελε, αλλά αυτή που βρήκε έτοιμη. Δεν καταλαβαίνω γιατί π.χ. βρίζουμε τους δημοσίους υπαλλήλους. Αφού δεν αγαπούν αυτό που κάνουν, λογικό δεν είναι να μην το κάνουν σωστά;».

Η προτροπή του προς τη νεότερη γενιά;

«Από την έως τώρα εμπειρία μου θα συμβούλευα όσους θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική ή με το θέατρο, τον κινηματογράφο κλπ, να ακούν μόνο την καρδιά τους, να έχουν γερό στομάχι και να μην το βάλουν κάτω στις απογοητεύσεις που θα έρθουν, διότι δυστυχώς η αναλογία χαράς-λύπης σε αυτό τον χώρο δεν έχει θετικό ισοζύγιο!»

Στον καλλιτεχνικό χώρο δεν είναι αγγελικά πλασμένη η κατάσταση, κάτι που ο Αντώνης το επισημαίνει προκειμένου να μη δημιουργεί αυταπάτες. «Όπως και σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα, έτσι και στον χώρο των τεχνών και του πολιτισμού κυριαρχούν οι “δημόσιες σχέσεις” και οι γνωριμίες. Δυστυχώς παραμένουμε η χώρα του βύσματος. Όλες οι κρατικές επιχορηγήσεις στον πολιτισμό πάνε σε συγκεκριμένους ανθρώπους».

Η απογοήτευση από τα «σκουριασμένα γρανάζια» του συστήματος οδήγησε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στην ίδρυση ενός μουσικού label που λειτουργεί και ως blog, ώστε να μπορεί να προωθεί τα τραγούδια με τους δικούς του όρους και δίχως τη διαμεσόλαβηση άλλων, καθώς και να δημοσιεύει συνεντεύξεις αξιόλογων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.

«Αρχικά δημιουργήθηκε εγωιστικά, λόγω αντιπάθειας προς τη συμπεριφορά ορισμένων δισκογραφικών εταιρειών. Στην πορεία μας έστειλαν αρκετοί νέοι και άγνωστοι καλλιτέχνες τα κομμάτια τους, αρκετά εκ των οποίων μας φάνηκαν αρκετά ενδιαφέροντα και όμορφα. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το pinkmotel records, το οποίο ακόμα είναι σε εμβρυακό στάδιο. Δεν πιστεύω πως κάνουμε κάτι τρομερό, απλώς βάζουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στην ανάδειξη ταλέντων που δυσκολεύονται να προωθηθούν».

Η άποψή του για την ελληνική σκηνή είναι θετική.

«Δεν νομίζω ότι υστερούμε σε ταλέντο, παρά μόνο στο marketing, στον τρόπο με τον οποίο θα γίνουμε πιο γνωστοί στο κοινό, καθότι δεν υπάρχει η ανάλογη προβολή εδώ. Ευτυχώς που υπάρχει και το internet!».

Ο Αντώνης κατάγεται από την Τρυπητή, την οποία επισκέπτεται όποτε μπορεί.

«Δυστυχώς δεν επισκέπτομαι όσο συχνά θα ήθελα την Τρυπητή, αλλά μελλοντικά σκοπεύω να το διορθώσω! Μου αρέσει η περιοχή, και μάλιστα περισσότερ τον χειμώνα παρά το καλοκαίρι. Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί η ομίχλη, το φυσικού κάλλους τοπίο που αποπνέει ηρεμία και θυμίζει τη βαριά ιστορία που κουβαλά αυτός ο τόπος, με γεμίζει ενέργεια, όσο κι αν ακούγεται κλισέ. Οι εικόνες της Ηλείας είναι πηγές έμπνευσης και επιφέρουν αρκετά θετικά συναισθήματα.

Οι πυρκαγιές του 2007 του δίνουν την αφορμή να καυτηριάσει την εγκατάλειψη της περιοχής.

«Με ενοχλεί αφάνταστα η απουσία οποιασδήποτε αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων της Ηλείας. Όταν την επισκέπτομαι, δυστυχώς αντιλαμβάνομαι και την εγκατάλειψη. Πιστεύω ότι έπρεπε να έχουμε δώσει περισσότερη προσοχή στον τόπο μας, αλλά από ό,τι καταλαβαίνω είναι γενικότερο φαινόμενο αυτή η κατάσταση».

Επόμενο βήμα για τον Αντώνη είναι ο κινηματογράφος, καθώς έχει γράψει το σενάριο ταινίας μικρού μήκους.

«Η ιδέα προέκυψε όταν συνεισέφερα σε ένα project εκτελώντας χρέη cameraman κατά περίσταση. Μέσα από ένα ιδιαίτερο πλάνο, που εξελίχθηκε στο μυαλό μου “χτίστηκε” η ιδέα της ταινίας. Όπως προείπα, δεν ξέρω αν έιμαι καλλιτέχνης, αλλά σίγουρα δεν πρέπει να περιορίζεσαι στις τέχνες. Έχοντας σπουδάσει Μετάφραση και Δημοσιογραφία, αυτό που ξέρω να κάνω είναι να γράφω όταν κάτι με ιντριγκάρει και θα το συνεχίσω μέχρι να βγει κάτι όμορφο! Βαφτίστηκα στις 8.8.1988 στις 8 στον Καϊάφα. Τι πιο όμορφο ερέθισμα για δημουργία…»

Παναγιώτης  Φωτεινόπουλος

Fopan83@gmail.com