Απλοϊκά ή πολύπλοκα;

Μιας  και έρχονται εκλογές, εθνικές και ευρωπαϊκές, λέγαμε μήπως μπορούσαμε να ασχοληθούμε με εθνικά και ευρωπαϊκά θέματα που μας αφορούν  και επιρρεάζουν την καθημερινότητά μας και το μέλλον μας, μάλιστα σε μια χώρα σαν την δική μας, που οι πολίτες της βιώνουν την σκληρή πραγματικότητα της κρίσης.

Ελπίζαμε πως η ωριμότητα των εκπροσώπων και αντιπροσώπων μας στους θεσμούς του κράτους και της κοινωνίας, θα προετοίμαζε το κατάλληλο κλίμα έτσι ώστε να διεξαχθεί ένας γόνιμος διάλογος με τα ζητήματα που μας απασχολούν και να καταρτισθεί ένα 4/ετές, 5/ετές,  ή και για περισσότερα χρόνια, πρόγραμμα δράσης και δραστηριότητας, εξόδου αφενός από την κρίση και ανάπτυξης αφετέρου.

Κι ας λέγαμε κι ας ελπίζαμε, ίσως κι ας ονειρευόμασταν ακόμη, δεν μας βγήκε και δεν μας βγαίνει απ ότι φαίνεται, είμαστε κολλημένοι στο παρελθόν και στις αμαρτίες του, φαίνεται πως πρέπει να εξομολογηθούμε, να μεταννοήσουμε, να καταδικαστούμε ίσως σε μαστίγωμα ή αυτομαστίγωμα, να ομολογήσουμε ομολογημένα ή ανομολόγητα ανομήματά μας κι αν κατορθώσουμε και βγούμε αλώβητοι και δυνατοί, ε τότε να δούμε και τι θα κάνουμε με το μέλλον μας.

Να τελειώνουμε λοιπόν με τα σκάνδαλα και με τα λεγόμενα σκάνδαλα, να παραπεμφθούμε όλοι μας στην δικαιοσύνη, και αν το καθαρτήριό της αποδώσει δικαιοσύνη, να πληρώσουμε για τις πράξεις και παραλήψεις μας, αν όμως επιστρέψει τις υποθέσεις λόγω αναρμοδιότητας και μας συστήσει νομικά και ηθικά, να προχωρήσουμε σε αυτοκάθαρση και μετάνοια, ή αν δεν μας καταδικάσει τι γίνεται και τι κάνουμε τότε;

Προχωράμε μήπως σαν να μην συνέβη τίποτα, ή σαν να συνέβησαν τα χειρότερα αλλά δεν μας αφορούν, ή μήπως ξεκινάμε πάλι από την αρχή με «κλέφτες και αστυνόμους», «καλούς και κακούς» και συνεχίζουμε την ίδια κατάσταση με ξεθωριασμένους και ανασφαλείς θεσμούς, με απροστάτευτες διαδικασίες, με άνομους νόμους, με άδικες διαδικασίες και με διάτρητες πράξεις μας που μπορεί και να κινούνται στα απροσδιόριστα όρια του νομίμου και του ανόμου , του δίκαιου και του άδικου;

Γιατί αλήθεια δεν θωρακίζουμε την κοινωνία μας, δεν επανεξετάζουμε το νομικό, εθιμικό και ηθικό, όσο γίνεται βέβαια το ηθικό δίκαιο, γιατί δεν  μας γίνονται μαθήματα τα παθήματα του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, γιατί δεν ξεκαθαρίζουμε τις λειτουργίες των εξουσιών της πολιτείας, γιατί εν τέλει δεν θωρακίζουμε την δημοκρατία μας, με δυνατούς θεσμούς, τέτοιους που να μην προκαλείται η παρέμβαση της δικαιοσύνης;

Και γιατί αλήθεια δεν αφήνουμε την δικαιοσύνη να κάνει όπως γνωρίζει την δουλειά της, αλλά μπλέκουμε την πολιτική  εξουσία, είτε ως εκτελεστική, είτε ως Κοινοβούλιο, μεταφέροντας ταυτόχρονα, ηθελημένα ή αθέλητα, όλες τις δυσλειτουργίες, ως πρόβλημα στον λαό, ενώ θα έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί στις εντολές που δίνει και στις εξουσιοδοτήσεις που αναθέτει;

Αλήθεια, εσάς της πολιτικής εξουσίας, δεν σας δημιουργούνται τα παραπάνω ερωτήματα, μήπως θεωρούνται πολύ απλοϊκά, ενώ εσείς σκέπτεστε πολύπλοκα και πολύ σύνθετα, δεν μπορείτε να σκεφτείτε ως πολίτες για λίγο, να πιάσετε τον σφυγμό μας και να πράξετε για λογαριασμό μας σαν εμάς τους ίδιους, όπως θα υπαγορεύει η εξουσιοδότηση που ήδη αρχίσατε να μας ζητάτε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια;