Αρθρογραφία

Αυτονόητα και αριθμοί

mallios.jpg
Ακούστε το άρθρο

Βγήκαμε λοιπόν στις αγορές με επιτόκιο 5,25% έναντι 1,5% που δανειζόμαστε μέχρι τώρα από τους κυβερνητικούς κηδεμόνες της ΕΕ και ταυτόχρονα, ως φαίνεται, αλλάζουμε κηδεμόνες και προσλαμβάνουμε τους ιδιώτες πλέον, όπως ακριβώς γινόταν μέχρι το 2009,γεγονός που μας οδήγησε στην χρεοκοπία και στην αναγκαστική  υπαγωγή μας  στο ΔΝΤ .

Πως γίνεται όμως να πανηγυρίζουμε για το νέο επιτόκιο δανεισμού ,αφού είναι υπερβολικά μεγαλύτερο του παλαιού, είναι μάλλον ακαταλαβίστικο, όπως ακαταλαβίστικη είναι και η κυβερνητική άποψη ότι αλλάζει το κλίμα, η ψυχολογία κλπ, αλλά και της αντιπολίτευσης που βρίσκεται σε σύγχυση και πελαγοδρομεί μεταξύ των κρατικών και των ιδιωτών κηδεμόνων, αλλά και στο απέραντο χάος της έλλειψης συγκεκριμένης πρότασης.

Προφανώς οι πανηγυρισμοί δεν αφορούν όλους, αλλά οι προπαγανδιστές των διάφορων απόψεων, με την δύναμη των μέσων επικοινωνίας, επισκιάζουν την άλλη πραγματικότητα και οδηγούν σε πανηγυρισμούς για τα αυτονόητα, τόσο που να παρουσιάζονται και ως ανόητα, που μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις αδικούν τις προσπάθειες εξόδου από την κρίση.

Βέβαια ,τις ημέρες αυτές, ουδείς αναφέρεται σε έξοδο από την κρίση, γιατί η καθημερινή πραγματικότητα δεν αντέχει τέτοιες αναφορές, αφού η κρίση είναι τόσο βαθιά, που θα χρειαστεί σοβαρό χρονοδιάγραμμα  και συγκεκριμένες πράξεις, στις δομές και στις λειτουργίες  του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

Δεν αρκούν οι ανακοινώσεις και μάλιστα με πρωθυπουργική παρουσία και λόγο, για ρυθμίσεις των σχέσεων μεταξύ ιδιωτών και κράτους, όπως συμψηφισμοί ΦΠΑ, μηνιαίες εκκαθαρίσεις φόρων, ηλεκτρονικές εξυπηρετήσεις των πολιτών με το Δημόσιο κλπ, ούτε η προπαγάνδα περί  τα αυτονόητα και αναγκαία προαπαιτούμενα ,θα ήταν όμως σοβαρά βήματα, η παρέμβαση του κράτους στην πραγματική οικονομία και στην ουσιαστική της στήριξη.

Για παράδειγμα ένα μέρος των χρημάτων που δόθηκαν στις Τράπεζες, θα μπορούσε να διοχετευθεί στις επιχειρήσεις με σχετική κρατική εγγύηση, όπως γινόταν παλαιότερα με την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων μεταποιητικών επιχειρήσεων  και βέβαια να αποφασίσει επιτέλους το κράτος να ασχοληθεί με τους άνεργους και όσους διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχιας.

Η κυβερνητική άποψη ότι τέτοιους καιρούς δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες κουβέντες ,είναι μάλλον  και επιεικώς λανθασμένη και αποτελεί την κύρια αιτία που κρατάει το κλίμα εκτός πραγματικότητας και απαγορεύει τα όνειρα και τις ελπίδες, στην χειμαζόμενη κοινωνία των ανθρώπων της ανεργίας και της φτώχιας.

Η μέθοδος της προβολής της ευημερίας των αριθμών δεν έχει αποδώσει ποτέ, αντίθετα μάλιστα μετά τις πρώτες  εντυπώσεις, οδήγησε στην πραγματικότητα  των κόκκινων λογαριασμών και προϋπολογισμών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και αλλοίμονο μας αν επαναληφθεί και σήμερα.

Δημήτρης Μάλλιος

Όλη η επικαιρότητα