Αρθρογραφία

Αν δεν αμυνθεί η δημοκρατία γίνεται τυραννία

Ακούστε το άρθρο

Κομπάζουμε για τους αρχαίους μας προγόνους, αλλά κανείς από μας δεν λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν τι έλεγαν και  τι μας άφησαν σαν παρακαταθήκη.  Δεν λάβαμε ποτέ υπ’ όψιν τι μας έλεγε ο Ισοκράτης πριν 23 αιώνες. Δεν προβληματιστήκαμε ακόμα και για το γεγονός ότι ζούμε αυτά ακριβώς που  μας έλεγε να αποφεύγουμε. Μας έλεγε: «Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι οι πολίτες θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, τη παρανομία  ως ελευθερία και την αναρχία σαν ευδαιμονία.»

Αυτό ακριβώς δεν ζούμε σήμερα στην ένδοξη χώρα μας;

Στο όνομα της δημοκρατίας, παραβαίνουμε κάθε νόμο, με τη συνείδησή μας ήσυχη ότι έτσι κάνουμε χρήση των δικαιωμάτων που μας παρέχει. Το βλέπουμε να συμβαίνει κάθε μέρα και οι αρμόδιες αστυνομικές και δικαστικές αρχές να εκλαμβάνουν σαν……. φυσική συνέπεια χωρίς τις ανάλογες κυρώσεις για κάθε κατάφορη παράβαση του νόμου. ….εφόσον έχουμε δημοκρατία.

Τι φοβερή πλάνη. Αγνοούμε τελείως ότι στη δημοκρατία έχουμε τόσα δικαιώματα όσες έχουμε και υποχρεώσεις. Ότι ακρον άωτον πατριωτισμού  σε ώρα ειρήνης  είναι η τήρηση των νόμων. Ότι η ελευθερία  στη δημοκρατία έχει όρια, γιατί το δικαίωμα του ενός σταματά εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του άλλου.

Το πολίτευμα που έχουμε σήμερα στη χώρα μας, δυστυχώς, είναι καθαρή αναρχία. Ο «Δήμος», η οργανωμένη κοινωνία, η βάση πάνω στην οποία θεμελιώθηκε η δημοκρατία, στη πραγματικότητα δεν υπάρχει αφού κάθε άτομο ή κάθε οργανωμένη ομάδα, για την ικανοποίηση των ιδίων συμφερόντων της, μπορεί να ασκεί κάθε είδους τυραννία στην υπόλοιπη κοινωνία.

Όταν όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς κατέρχονται σε απεργία διαρκείας και ο φτωχός δεν μπορεί να πάει στη δουλειά του και χάνει το μεροκάματο, αυτό λέγεται τυραννία. Σε ποια αρχή, σε ποια εξουσία μπορεί να προσφύγει αυτός ο φτωχός για να βρει το χαμμένο μεροκάματο; Οι δε συνδικαλιστές ηγέτες να θεωρούν ότι όσο πιο πολλοί εργαζόμενοι χάνουν το μεροκάματό τους, τόσο πιο επιτυχημένη είνα η απεργία. Μπορούμε να πούμε ότι ζούμε σε δημοκρατία;

Όταν η αστυνομία απαγορεύει τη λειτουργία των λεωφορείων στη Πατησίων σε ορισμένη ώρα της ημέρας για το φόβο πυρπόλησής των από τους «νεαρούς» του Πολυτεχνίου, δεν ξέρω τι πολίτευμα έχουμε, αλλά, όχι , δεν έχουμε δημοκρατία.

Μπορεί οι αγρότες να έχουν δίκιο και το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν μπροστά στο Υπουργείο Γεωργίας, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να κουβαλάνε  μαγκούρες και να σπάνε τα λεωφορεία και τα κεφάλια των αστυνομικών επειδή ο υπουργός δεν θέλησε να δεχτεί όλο το τσούρμο στο γραφείο του για να του εκθέσουν τα αιτήματά τους. Η υποβολή αιτήσεων ή και απαιτήσεων, στη δημοκρατία δεν υποβάλονται σαν απειλή: « ή μου δίνεις αυτό που θέλω ή αλλιώς τα σπάω», κάθε άλλο είναι, παρά δημοκρατία.  Φασισμός, είναι πιο κοντά στη πραγαματικότητα.

Είναι ακατανόητο ότι η αστυνομία και η δικαστική εξουσία θεωρούν ότι κάθε ανομία είναι δικαιολογημένη όταν κάποιοι παρανομούν στη διάρκεια της άσκησης του δικαιωμάτων τους να διαδηλώσουν. Βάσει αυτής της αντίληψης, κανένας συνδικαλιστικός φορέας, κανένας συνδικαλιστής ηγέτης δεν έχει κατηγορηθεί από τις δικαστικές αρχές και δεν έχει θεωρηθεί υπεύθυνος για τις καταστροφές, τους εμπρησμούς, τις δηώσεις που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων.

Επειδή η δημοκρατία, έχει σαν το μόνο μέσον επίλυσης των διαφορών το διάλογο, παρουσιάζεται ότι δεν έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί στη συνεχή προσπάθεια των εχθρών της να τη καταργήσουν. Πριν φτάσουμε όμως σε αυτό το σημείο, η δημοκρατία, όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά επιβάλεται να αμυνθεί, ακόμα και με τη χρήση της βίας. Κάθε είδους βία τότε είναι απόλυτα δικαιολογημένη.

Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία όταν η ανομία θεωρείται από τους ηγέτες του, κι ειδικά τους διανοουμένους μας, απαραίτητο συστατικό της. Θα πρέπει να ενστερνηθούν ότι το θεμέλιο της δημοκρατίας είναι το ΗΘΟΣ και οι αξίες που αντπροσωπεύει. Κάθε απόπειρα απόρριψης των αξιών που περικλείει αυτή η θεία έννοια, πρέπει να θεωρηθεί από όλες τις κυβερνήσεις και ειδικά από λαό,  ότι είναι έγκλημα κατά της δημοκρατίας. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία όταν δεν βασίζεται στο πατριωτισμό, στην αγάπη, στην αλληλεγγύη, στο σεβασμό προς τον άνθρωπο. Για να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία, πρέπει να βγούμε από τον εαυτό μας, να απαλλαγούμε από το πρωτογονικό αίσθημα της αυτοσυντήρησης, και να επιδιώξουμε την ικανοποίηση των συμφερόντων μας μέσα στα όρια της νομιμότητας. Πρέπει να δούμε το διπλανό μας, τις ανάγκες του,  και προ πάντων να  λάβουμε σοβαρά  υπ’ οψιν δεν είμαστε μόνοι μας και ότι ανήκουμε στο κοινωνικό σύνολο και το ονομάζουμε «πατρίδα».

Και ας μη ξεχνάμε ποτέ, ότι η αναρχία εγκυμονεί δικτατορία. Ας θυμηθούμε γιατί έγιναν οι δικτατορίες στη χώρα μας. Και ας μη επαναπαυόμαστε ότι ανήκουμε στην Ε.Ε. και δεν είναι δυνατόν να  επιβληθεί κάποιου είδους δικτατορία. Το τέρας του φασισμού καραδοκεί πάντα για να βρει την ευκαιρία να μας δείξει το αποκρουστικό πρόσωπό του. Ας μη του κάνουμε τη χάρη. Και ο μόνος τρόπος, είναι να διαφυλάξουμε, με κάθε μέσον, τη δημοκρατία, μέ όλα τα διακιώματα που απορρέουν απ’ αυτή αλλά και όλες τις υποχρεώσεις.

Κωνσταντίνος  Λυκογιάννης

Elmsford N.Y. 14.3.17

Όλη η επικαιρότητα