Δημόσια κεντρική βιβλιοθήκη Πύργου: Τίμησε Μικελόπουλο, Δάγλαρη και Κλουκίνα (PHOTOS-VIDEO)

Συγκινητική, γεμάτη μνήμες από τον Πύργο και την Ηλεία ήταν η τιμητική εκδήλωση προς τιμήν των Συγγραφέων κ. κ. Βάσου Μικελόπουλου, Στάθη Δάγλαρη και Γιάννη Κλουκίνα, που διοργάνωσε το βράδυ του Σαββάτου η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Πύργου.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της Βιβλιοθήκης για την ανάδειξη της Ιστορίας, Λογοτεχνίας, Τέχνης και Πολιτισμού της Ηλείας, φιλοξενήθηκε στο ισόγειο του χώρου της στον Πύργο, στην διασταύρωση των οδών Γερμανού και Μυρτίλου…

Οι τρείς τιμηθέντες, γνωστά πρόσωπα στην κοινωνία του Πύργου, και όχι μόνο, τιμήθηκαν για το συγγραφικό τους έργο που καταγράφει –με το δικό του τρόπο το καθ` ένα- την ιστορία του τόπου μας από τις αρχές του 20^ου αιώνα μέχρι και τις μέρες μας και αποτελεί συνάμα μέρος του πολιτιστικού πλούτου του Πύργου και της Ηλείας…

Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του πρόεδρου του Δ.Σ. της βιβλιοθήκης Αθανάσιου Φωτόπουλου που ευχαρίστησε το κοινό για την παρουσία του καθώς και την διευθύντρια Φανή Καραχάλιου, την φοιτήτρια Μαρία Παρασκευοπούλου και την εκπαιδευτικό Νίκη Κατσιάπη για την βοήθεια τους στην  διοργάνωση της εκδήλωσης. Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι στο προσεχές μέλλον θα ακολουθήσουν κι άλλες ανάλογες εκδηλώσεις στις οποίες θα τιμηθούν Πύργιοι λογοτέχνες (σ.σ. ανάμεσα τους οι Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος, Τάκης Δόξας, Τάσης Καζάζης κ.α.).

Βάσος Μικελόπουλος: Με την νοσταλγία για ένα τρόπο ζωής που έχει παρέλθει…

Ο Οικονομολόγος-Ιστορικός (σ.σ. και συνεργάτης της ΠΑΤΡΙΣ) Διονύσιος Τραμπαδώρος μίλησε για τον Βάσο Μικελόπουλο. «Ο Βάσος Μικελόπουλος γεννήθηκε το 1930 και είχε το προνόμιο ως μικρό παιδί να ζήσει τον Πύργο των προπολεμικών χρόνων που έσφυζε από ζωή και διέθετε οικονομική ευρωστία όπως και τα ευημερούντα τριγύρω χωριά όπου κυριαρχούσε ο αστικός τρόπος ζωής. Ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος σάρωσε ένα πολύ μεγάλο μέρος της προπολεμικής πραγματικότητας. Ο Βάσος Μικελόπουλος κατάφερε να δημιουργήσει με τα βιβλία του μια αστική τοιχογραφία που αναφέρεται σε μια πόλη που μέσω των παιδιών της μπόλιασε την πραγματικότητα σε κάθε της πτυχή. Μια τοιχογραφία που αποτελείται από τα σπουδαία και τα σημαντικά αλλά κι από αυτά που στην καθημερινότητα μας δεν δίνουμε πολύ σημασία. Τα πέντε βιβλία του («Όσα η Ιστορία αφήνει στο περιθώριο», «Πριν ο χρόνος τα σβήσει» Α` και Β` μέρος, «Ανάμεσα στο χθες και το σήμερα», «Αληθινός σαν τη ζωή… χαμένα όνειρα», τα οποία εκδόθηκαν από το 2006 έως το 2014), αποτελούνται από φωτογραφίες και κείμενα που καλύπτουν χρονολογικά την περίοδο από τον Μεσοπόλεμο ως τις μέρες μας. Οι φωτογραφίες αποτελούν ιστορικό τεκμήριο που μας δίνει πληθώρα πληροφοριών όπως τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, την λειτουργία του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου, το ένδυμα, την μόδα κάθε εποχής, την κοινωνική κατηγοριοποίηση, τον τρόπο διασκέδασης, τις συνήθειες. Ως ιδιοκτήτης του κινηματογράφου Rex αλλά και ως θεατρικός επιχειρηματίας είχε την τύχη να συναναστραφεί με ιερά τέρατα της υποκριτικής ενώ ως ιδιοκτήτης κέντρου ψυχαγωγίας είχε την δυνατότητα να βρίσκεται σε άμεση επαφή με την πραγματικότητα της πόλης. Εκείνο που είναι φανερό στα βιβλία του είναι ότι, παρά τον ελεγειακό τους χαρακτήρα, η ζωή δεν σταματά ποτέ, συνεχίζεται, κι εμείς είμαστε οι ταπεινοί αχθοφόροι της διαδικασίας της. Το έργο του θα πρέπει κατά την γνώμη μου να αποτελέσει τμήμα μιας γενικότερης προσπάθειας για την μελέτη της τοπικής ιστορίας.  Το αποτέλεσμα θα συνεισφέρει ποικιλότροπα στον τόπο μας. Τον ευχαριστούμε για τον μόχθο που έκανε για ν` αφήσει στους νεότερους  την ανάμνηση για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του με τρόπο που, ενδεχομένως, δεν μπορεί να επαναληφθεί»… ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Τραμπαδώρος.

Στάθης Δάγλαρης: Ακούραστος στρατιώτης και υπηρέτης του πνεύματος…

Για τον γνωστό δικηγόρο Στάθη Δάγλαρη (σ.σ. επίσης συνεργάτη της ΠΑΤΡΙΣ που έδωσε κυρίως ποιητικό έργο, δοκιμιογραφικό αλλά και εφημεριδογραφικό) μίλησε ο  Φιλόλογος Αυγέρης Αναστασόπουλος  που τόνισε, μεταξύ άλλων, πως «φανέρωσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από μικρή ηλικία για τα γράμματα. Γεννήθηκε το 1933 από αγρότες γονείς, βίωσε ταραγμένα χρόνια με πίκρες, χαρές, θριάμβους, απογοητεύσεις που ήταν αδύνατον να αφήσουν ανεπηρέαστη την ψυχοσυναισθηματική του συγκρότηση. Ως μαθητής Γυμνασίου έγραψε το χρονικό για την μάχη της Κρέστενας και μια συλλογή από ποιήματα εν έτει 1948. Συνέχισε με δοκίμια, γοητεύτηκε με την φιλολογία και κατέληξε νομικός για πάμπολλα χρόνια. Είχε για πολλά χρόνια και την διεύθυνση της εφημερίδας “Ολυμπιακός Αγών” που εκδιδόταν στην επαρχία της Ολυμπίας, ενώ ήταν ανταποκριτής Αθηναϊκών εφημερίδων καθώς και άλλων φύλλων της Ηλείας. Στα αξιοσημείωτα και η παραγωγή ραδιοφωνικών εκπομπών όταν υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία στην Τρίπολη, όπου φιλοξένησε εκπρόσωπους της ελληνικής λογοτεχνίας, κυρίως στο ξεκίνημα της μετέπειτα λαμπρής πορείας του. Σημαίνοντες άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης έδειξαν το ενδιαφέρον τους για τον Στάθη Δάγλαρη… Βρεττάκος, Ρίτσος, Τερζάκης, Αναπλιώτης, Δόξας, Σινοπουλος, Σταμέλλος, Καργάκος είναι κάποιοι από αυτούς. Η προσωπική του επαφή με ανθρώπους του πνεύματος μεγάλου βεληνεκούς αναζωπύρωνε διαρκώς το ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία και την πνευματική ζωή… η επαφή του με δυο γυναικείες μορφές της τέχνης και της λογοτεχνίας από τον τόπο μας την Φανή Παπαγεωργίου και την Καλλιόπη Καφετζή, τον οδήγησαν στην έκδοση αντίστοιχων αφιερωμένων σε αυτές βιβλίων. Τιμάμε, μεταξύ άλλων εκλεκτών, και αυτόν τον ακούραστο στρατιώτη και υπηρέτη του πνεύματος. Είναι μια ελάχιστη απόδοση τιμής κι ένα μεγάλο ευχαριστώ συνάμα για το έργο μιας ολόκληρης ζωής στην υπηρεσία του πολιτισμού».

Γιάννης Κλουκίνας: «Για το γιορτάσι που με τιμά και με συγκινεί ιδιαίτερα σας ευχαριστώ όλους!»

Μιλώντας για τον συνταξιούχο εκπαιδευτικό Γιάννη Κλουκίνα, ο Ιστορικός-καθηγητής Πανεπιστημίου Αθανάσιος Θ. Φωτόπουλος δήλωσε ότι «για 35 συναπτά έτη υπηρέτησε ως δάσκαλος στην Ηλεία, σε χωριά που για να φτάσεις οδικώς ήταν Οδύσσεια. Ο δάσκαλος έμενε εκεί και ήταν απαραίτητος σε ένα χωριό όπου ζητούνταν η γνώμη του για πάμπολλα θέματα. Ο Γιάννης Κλουκίνας πήρε πρωτοβουλίες και με την βοήθεια των τοπικών κοινωνιών αλλά και ομογενών έφτασε να λειτουργήσει ακόμα και σχολική μονάδα! Μαζί με πολύ λίγους, εκλεκτούς, εκπαιδευτικούς από την Ελλάδα ο Γιάννης Κλουκίνας βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην Ελληνική Παιδεία».

Συγκινημένος για την τιμή που του έγινε ο Γιάννης Κλουκίνας (σ.σ. ο μόνος που ήταν παρόν στην εκδήλωση, αφού για τους άλλους δυο τιμώμενους αυτό στάθηκε αδύνατο), στάθηκε στο πλάι του κου Φωτόπουλου (σ.σ. που λίγο αργότερα του απένειμε τιμητική διάκριση), δήλωνε πως «ο δάσκαλος στην εποχή μου ήταν δεμένος με την ζωή και τα προβλήματα του χωριού όπου υπηρετούσε την εκπαίδευση. Μαζί με τον παπά και τον πρόεδρο ήταν ειρηνοποιός, δίκαιος δικαστής, σε κάθε διαφορά. Με ένα λόγο του δάσκαλου γλύκαινε το νερό της θάλασσας. Ήταν βοηθός, διάκονος, ιδιαίτερα των ανήμπορων.  Ήταν ψάλτης στην εκκλησία, έφτιαχνε τις διαθήκες των ηλικιωμένων. Στέργιωνε τα προξενειά, πήγαινε τα παιδιά στην εκκλησία, ήταν γεωπόνος … πρώτος μαζί με τον παπά και το πρόεδρο στην χαρά και τη λύπη του χωριού. Θυσιαστική η προσφορά… ας είναι ευλογημένη και αιώνια η μνήμη του δάσκαλου που ήταν δωρητής χωρίς αντίδωρο! Του έφτανε που τον έλεγαν δάσκαλο! Η χαρά του ήταν απερίγραπτη μόλις μάθαινε για την προκοπή και την πρόοδο στα δασκαλοπαίδια του! Για το αποψινό γιορτάσι που με τιμά και με συγκινεί ιδιαίτερα σας ευχαριστώ όλους!».

Να σημειωθεί ότι αποσπάσματα από έργα των τριών τιμηθέντων διάβασε –εμβόλιμα- το μέλος της Θεατρικής Ομάδας Πύργου Γιάννης Μανώλης.

Διαβάστε εδώ την σχετική αναφορά της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου