Ηλεία Συνεντεύξεις

Ελένη Σκορδίλη: «Το θέατρο είναι λυτρωτικό…»

Ακούστε το άρθρο

Γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, μουσικός, εκπαιδευτικός, ηθοποιός, βοηθός σκηνοθέτη… πολλοί ρόλοι που συνθέτουν την καθημερινότητα αλλά και την ίδια την ύπαρξη της Ελένης Σκορδίλη.

Καθηγήτρια μουσικής και υποδιευθύντρια στο 3ο Γυμνάσιο Αμαλιάδας αλλά και μέλος της Θεατρικής Ομάδας ‘ερασιΤΕΧΝΕΣ’, αποκαλύπτεται σήμερα στην ‘Π’.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από την ηλικία των 11 ετών ξεκίνησε τις σπουδές της στην μουσική, το πρώτο της πτυχίο το απέκτησε στα 18, διορίστηκε στο δημόσιο, στην συνέχεια παντρεύτηκε και όταν απέκτησε και το τρίτο της παιδί μετακόμισε με τον σύζυγό της από την Αθήνα στην Αμαλιάδα.

Από το 2001 ζει και εργάζεται στην Αμαλιάδα και όπως λέει και η ίδια δεν θα ήθελε να αλλάξει κάτι από την ζωή της, γιατί οι ρυθμοί στην επαρχία είναι πιο αργοί και η ζωή πιο ανθρώπινοι.

Γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους με καλλιτεχνικές ανησυχίες και όλα αυτά τα χρόνια συμμετέχοντας σε δράσεις και φορείς της περιοχής απέκτησε πολύτιμες εμπειρίες. Με τη θεατρική ομάδα «ερασιΤΕΧΝΕΣ» ασχολείται από το 2014 και ελπίζει για πολλά χρόνια ακόμη, ενώ από χθες παρουσιάζει στο Λαζαράκειο Δημοτικό Μέγαρο Αμαλιάδας η νέα δουλειά της Ομάδας, η παράσταση ‘Ράφτης Κυριών’.

-Η μουσική συνυπάρχει με το θέατρο, άρα να υποθέσουμε ότι μοιραία μία μουσικός ασχολήθηκε και με το θέατρο;

Θέατρο χωρίς μουσική είναι αδιανόητο. Η μία τέχνη συμπληρώνει την άλλη. Έτσι κι εγώ μέσα από την ενασχόλησή μου με το θέατρο νιώθω ότι ολοκληρώνονται οι καλλιτεχνικές μου ανησυχίες. Μέσα από το θέατρο βρήκα και μια άλλη πλευρά του εαυτού μου που ήταν ανεξερεύνητη.

-Πώς είναι η συμμετοχή σε μία θεατρική ομάδα και τι έχετε κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια;

Η συμμετοχή σε οποιαδήποτε ομάδα έχει να προσφέρει πολλά στον άνθρωπο. Μέσα από το πέρασμα των χρόνων στην ομάδα «ερασιΤΕΧΝΕΣ» έχω κερδίσει καταρχήν όμορφες γνωριμίες που όλοι έχουμε να μοιραστούμε τα ίδια όνειρα. Κάθε συνάντηση στην ομάδα μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε και αφού ολοκληρώσουμε μία παράσταση να περιμένουμε με αγωνία να ξεκινήσουμε για την επόμενη. Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα να μοιράζεσαι, να δημιουργείς και ταυτόχρονα  να διασκεδάζεις.

-Από τη μία η διδασκαλία και από την άλλη το σανίδι, πόσο διαφέρει μία τάξη με μαθητές από ένα θέατρο με θεατές;

Ωραίος ο παραλληλισμός που κάνετε. Στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν και πολύ. Στην τάξη εκτός από προσφορά γνώσεων προσπαθούμε να διδάξουμε τα παιδιά και ήθος, παιδεία, σεβασμό στις αρχές μας και στις αξίες. Το ίδιο γίνεται και μέσα από μια καλή θεατρική παράσταση. Είτε είναι κωμωδία, είτε δράμα το θέατρο με όμορφο και έξυπνο τρόπο οφείλει να περάσει μηνύματα στους θεατές. Έτσι ξεκίνησε από την αρχαιότητα και έτσι συνεχίζει μέχρι σήμερα. Το θέμα είναι και στην τάξη και στο θέατρο οι δέκτες να είναι έτοιμοι να δεχτούν το μήνυμα και να μην μένουν μόνο στην επιφάνεια.

-Γυναίκα, σύζυγος, μητέρα, καθηγήτρια, μέλος θεατρικής ομάδας, πότε τα προλαβαίνετε όλα;

Πολλοί ρόλοι με διαφορετικές απαιτήσεις ο καθένας. Όταν υπάρχει καλή οργάνωση του χρόνου και καλή συνεργασία με την οικογένεια, όλα γίνονται. Υπάρχουν βέβαια στιγμές που πραγματικά με κουράζει κάποιος από όλους αυτούς τους ρόλους, όμως όταν μου λείψει για λίγο τον αναζητώ εναγωνίως.

-Μέχρι σήμερα ποιος είναι ο καλύτερος ρόλος σας, τις σας κέρδισε περισσότερο;

Δύσκολη ερώτηση αυτή. Κάθε ρόλος μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τον εαυτό μας σαν κάποιον άλλον. Όλους τους ρόλους που έχω παίξει τους έχω αγαπήσει, τον καθένα για ξεχωριστό λόγο. Όμως ο τελευταίος ρόλος που έπαιξα στο έργο « Εν ψυχρώ» με κέρδισε περισσότερο. Η ηρωίδα, μια επιχειρηματίας απατημένη σύζυγος δολοφονεί τον σύζυγο και την ερωμένη του σε στιγμή της ερωτικής πράξης. Δεν ήταν μόνο αυτό ήταν μια αναπόληση των παιδικών χρόνων, το μοίρασμα και το αγκάλιασμα με δύο άστεγες που τις άλλαξαν τη θεώρηση της ζωής, η μετάνοια για την πράξη, που ευτυχώς δεν είχε την κατάληξη που νόμιζε η ηρωίδα, η αμφισβήτηση της μέχρι τώρα ζωής της, η απουσία της πραγματικής αγάπης…. Βλέπετε; Δεν μπορώ να σταματήσω. Ένας ρόλος κι όμως τόσα πολλά τα μηνύματα και τα συναισθήματα.

-Τελικά, τι σου προσφέρει το θέατρο και τι επιδιώκετε με την θεατρική ομάδα;

Καταρχήν το θέατρο είναι μια καλή ψυχοθεραπεία. Μέσα από τους ρόλους που παίζουμε ή δοκιμάζουμε γινόμαστε κάποιος άλλος που θα θέλαμε ή δεν θα θέλαμε να βρεθούμε στη θέση του. Αυτό από μόνο του είναι λυτρωτικό για να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα και τη μιζέρια. Σαν θεατρική ομάδα σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να είμαστε δεμένοι σαν οικογένεια και να μοιραζόμαστε τόσο χαρές, όσο και στεναχώριες. Δυστυχώς  δύο παιδιά από την ομάδα μας δοκιμάζονται από την ξαφνική απώλεια στενού συγγενικού τους προσώπου και αυτό μας έχει κλονίσει όλους. Αυτή τη στιγμή το μόνο που σκέφτεται η ομάδα είναι να σταθεί στο πλευρό αυτών των παιδιών και όλα τα άλλα θα γίνουν.

-Μια ευχή για το 2019;

Εύχομαι σε όλους να έχουμε μία όμορφη χρονιά, με υγεία και να βάζουμε υψηλούς στόχους για να έχουμε λόγο να παλεύουμε για να τους κατακτήσουμε.

Όλη η επικαιρότητα