Ελληνικό Δημόσιο: Βαριά και χρόνια άρρωστος…

Όλοι γνωρίζουμε  ότι  το Ελληνικό Δημόσιο, από της συγκρότησής του, παραμένει ο μέγας και ανίατος, μέχρι στιγμής ασθενής, χωρίς να φαίνονται σημάδια  ίασής του, παρότι περιστασιακά, στο παρελθόν τουλάχιστον, έγιναν σοβαρές  θεραπευτικές προσπάθειες.

Μπορούμε να μνημονεύσουμε τους νόμους Κουτσόγιωργα, Πεπονή και το γνωστό, ταλαιπωρημένο, παραμελημένο και τσαλαπατημένο, κατά διαστήματα ΑΣΕΠ, οι οποίοι στόχευαν κυρίως στις προσλήψεις και  λιγότερο στην διαχείριση του προσωπικού.

Καμία όμως Κυβέρνηση δεν τόλμησε ποτέ να θίξει την περίφημη  συνταγματική διάταξη περί μονιμότητας και επιλεκτικής προστασίας των Δημοσίων υπαλλήλων, προνομιακά και προκλητικά, έναντι των λοιπών εργαζομένων, έτσι που η εργασία στο Δημόσιο να θεωρείται δικαίωμα απαραβίαστο, σε αντίθεση με ότι ισχύει στους λοιπούς τομείς του δημόσιου βίου και σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου.

Όλες οι μελέτες και έρευνες που έχουν διεξαχθεί από διάφορους φορείς, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, ευθέως ή συγκαλυμμένα, αλλά  δείχνουν καθαρά και ξάστερα ότι το Ελληνικό Δημόσιο ασθενεί βαρέως  και χρονίως και αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, η ασθένειά του θα εξελιχθεί σε  βαριά ανίατη.

Οι  κυβερνώντες πάντα το έλεγαν, κυρίως προεκλογικά και στις αρχές της μετεκλογικής  παντοδυναμίας τους, αλλά δεν προχωρούσαν και δυστυχώς δεν προχωρούν ούτε σήμερα στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, με στόχο έναν Δημόσιο τομέα, στην υπηρεσία των πολιτών και τίποτα παραπέρα.

Ούτε η υπάρχουσα πολιτικοοικονομική κρίση είναι ικανή να αφυπνίσει την πολιτική εξουσία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ώστε να προχωρήσει άμεσα στην αναδιοργάνωση, επανίδρυση, εκσυγχρονισμό ή όπως αλλιώς το βαφτίσουν, αλλά να προχωρήσουν  στην θεσμοθέτηση  του Δημόσιου Τομέα για το μέλλον.

Είναι γνωστό σε όλους και περισσότερο στους κυβερνώντες ότι  παραμένει ζητούμενο, ο αριθμός  και η χρησιμότητα εκατοντάδων ή και χιλιάδων δημόσιων υπηρεσιών και  εκατοντάδων χιλιάδων ίσως, δημόσιων υπαλλήλων, με το Γενικό Λογιστήριο να πληρώνει, αλλά να μην γνωρίζει σαφέστατα και καθαρά, γιατί πληρώνει, ποιους και πόσα.

Συνεχίζονται, ακόμη και σήμερα οι παράνομοι διορισμοί από κλητήρες μέχρι διοικητές Οργανισμών και οι κομματικές παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς και δραστηριότητες του Δημόσιου Τομέα, προκλητικά  ασφαλώς,  για την κοινωνία που στενάζει με 1,5 εκατομμύρια ανέργους  και άλλους τόσους υποαπασχολούμενους και πενιχρά αμειβόμενους.

Φυσικό δεν είναι λοιπόν, να κυριαρχεί παντού η γραφειοκρατία, η απελπιστική πελατειακή λογική, το άραγμα και το…  «παρκάρισμα», άσχετων και ανίκανων, με αποτέλεσμα ο πολίτης να διστάζει να συναλλαγεί με τις δημόσιες υπηρεσίες, να σιχαίνεται το πήγαινε-έλα και βέβαια επίδοξοι επιχειρηματίες  και επενδυτές, εγχώριοι και ξένοι, να αποφεύγουν και όσοι μπορούν να φεύγουν για άλλες χώρες, όπου κατόρθωσαν και έχουν λύσει τα προβλήματα αυτά.

Λέτε να κάνει κάτι η Τρόϊκα;… πιστεύω θα το επιθυμούσαμε όλοι, ακόμη και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι που εργάζονται και προσπαθούν, αλλά πιστεύω πως και η πολιτική εξουσία, όλων των εκδοχών, ιδεολογιών και  ιδεοληψιών.

Δημήτρης Μάλλιος