Αρθρογραφία

Ένας γλυκός και νοσταλγικός εφιάλτης

mallios.jpg
Ακούστε το άρθρο

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα τρένο, που είχε το θράσος να κυκλοφορεί στην Πελοπόννησο, στην αρχή με κόσμο, αλλά και εμπορεύματα, κατόπιν όμως και σιγά-σιγά, πηγαινοέρχονταν σχεδόν άδειο, με μόνο τους μηχανοδηγούς και τους λοιπούς υπαλλήλους του και αγκομαχούσε ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας τις ανηφόρες-κατηφόρες, ακόμη δε αγκομαχούσε και στους κάμπους που διέσχιζε στο διάβα του.

Έδωσε όλα τα δικαιώματα και τις αφορμές στα αφεντικά του, να συνεδριάσουν, να μελετήσουν τα καθημερινά , αλλά και τα συσσωρευμένα ελλείμματά του  και να αποφασίσουν να το καταργήσουν και να το παροπλίσουν στον σταθμό, ως ασύμφορο ,αντιοικονομικό και παρηκμασμένο.

Εν τω μεταξύ είχαν φροντίσει ,τα ίδια αφεντικά ,να ενισχύσουν με κάθε τρόπο τον ανταγωνισμό, ώστε να εκσυγχρονιστεί ,επενδύοντας σε οχήματα  σύγχρονα, ταχύτατα, και άνετα, παράλληλα με την κατασκευή αυτοκινητόδρομων  ταχείας και ασφαλούς κυκλοφορίας, έτσι ώστε το ένα συγκοινωνιακό μέσο να αναπτύσσεται, το δε άλλο να φθίνει και τελικά να παροπλίζεται.

Δεν υπήρξε σύγκρουση πολιτικών, αντίθετα μάλιστα υπήρξε πλήρης ομοφωνία και συμφωνία , το δε αποτέλεσμα ήταν  αναμενόμενο και κάλυπτε όλες τις πολιτικές αποχρώσεις, είτε  αφορούσε την άποψη  «κάτω τα μονοπώλια» , είτε την άλλη μη εκφωνούμενη , αλλά κυρίαρχη ,την άποψη «πάνω τα μονοπώλια» όπως και έγινε τελικά.

Έπεσε λοιπόν το μονοπώλιο του ΟΣΕ, αν μπορούμε να το πούμε έτσι και ανέβηκε το μονοπώλιο των ΚΤΕΛ, προφανώς αντικειμενικά αν το δούμε, λόγω  χρεοκοπίας του ΟΣΕ και αντίθετα  λόγω  οικονομικής  ευμάρειας των ΚΤΕΛ, συνέβη δηλαδή  η απόλυτη σύγκρουση  εξ αιτίας του σκληρού ανταγωνισμού και η επικράτηση του πλέον οργανωμένου, ανταποδοτικού και  του πλέον συνεπούς στην εξυπηρέτηση του πολίτη.

Και έτσι το τρένο  πέρασε στην ιστορία, ως μία γλυκιά και ευτυχής ανάμνηση από το απώτερο παρελθόν, ως μία αγγαρεία όμως πρόσφατα ,θύμα των πολιτικών της τελευταίας 20/ετίας τουλάχιστον ,που χωρίς να εκδηλώνονται δημόσια και θορυβωδώς, είχαν δρομολογήσει  την απαξίωση και χρεοκοπία του κρατικού μονοπωλίου, αλλά ταυτόχρονα την στήριξη, άμεσα και έμμεσα  του ιδιωτικού μονοπωλίου.

Και εμείς ,οι πολίτες της Πελοποννήσου, θύματα των αλλοπρόσαλλων πολιτικών, παραμένουμε νοσταλγοί  του παραμυθιού και ψάχνουμε στις ειδήσεις ,μήπως μάθουμε κανένα νέο για το τρένο ,που δεν σφυρίζει πια, αλλά ο ήχος του ,το τσαφ-τσουφ  και ο θόρυβος  στις σιδηροτροχιές , παραμένουν στα αυτιά μας ,σαν ένας γλυκός και νοσταλγικός εφιάλτης, που μπορεί να γίνει και πραγματικός, αν το θελήσουμε δυνατά και συντονισμένα.

Όλη η επικαιρότητα