Αρθρογραφία

Ένας ήρωας διηγείται…

afal.png
Ακούστε το άρθρο

«Έπρεπε να σώσω τα σπίτια όλα, η φωτιά θα επεκτείνονταν παντού, στο Νοσοκομείο του Ρίο στο Πανεπιστήμιο. Έπρεπε να συντονίσω όλα τα παιδιά, που θα πάνε. Το ελικόπτερο, τα αεροπλάνα που θα ρίξουν το νερό. Ένιωθα ότι δεν θα τα καταφέρω. Φοβήθηκα ότι όλα θα γίνουν στάχτη. Τα σπίτια των ανθρώπων κινδύνευαν, ο αέρας ήταν 6 μποφόρ. Ο ασύρματος ήταν στα χέρια μου και μιλούσα. Ξαφνικά ένιωσα να μην μπορώ να μιλήσω, το χέρι μου, το πόδι μου μούδιασαν και όλα εκεί σταμάτησαν…». Στρατηγέ, στρατηγέ… Ο ασύρματος δούλευε. Οι άνθρωποί του, αυτοί που τον προσέχουν και έγιναν μετά τον Θεό και τους γιατρούς οι σωτήρες του.

Ο υπασπιστής του, αξιωματικός πυραγός, Ανδρέας Λούρμπας και ο οδηγός του πυρονόμος, Νίκος Τζίφας, το κατάλαβαν αμέσως. Το πλησιέστερο Νοσοκομείο ήταν το Ρίο. Αλλά δεν εφημέρευε. Το μόνο που έκαναν ήταν να παρακαλέσουν να ανοίξει δίνοντας την βοηθειά τους. Η φωνή τους έτρεμε από την αγωνία. «Ο Στρατηγός κινδυνεύει, βοηθήστε τον». Τότε άρχισε ο αγώνας για τη σωτηρία του. Τα κατάφεραν. Οι γιατροί του Νοσοκομείου Ρίου ανταποκρίθηκαν, έτρεξαν να σώσουν τον στρατηγό. Συντονισμός, άψογος. Οι νευρολόγοι, ο καθηγητής Παναγιώτης Παπαθανασόπουλος, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιωάννης Ελούλλ πήρε θέση από την πρώτη στιγμή όπως και άλλοι γιατροί.

Διάγνωση δύσκολη, αγωνία από γιατρούς και την οικογένειά του, που ήταν από τους πρώτους που έτρεξαν. Η πρ. σύζυγος του Μαρία Χριστοπούλου, τα αγαπημένα παιδιά του, ο Αλέξης, η Ελένη, ο Κωνσταντίνος καθώς και οι ξεχωριστές του αδελφές που δεν λείπουν ούτε λεπτό από κοντά του, η Νίκη, η Κωνσταντίνα και η Γεωργία. Γι’ αυτές ο Νίκος είναι πάνω απ’ όλα. «Ο λεβέντης μας, το παλικάρι μας», ήταν τα λόγια από όλες. Προσευχόμαστε στο θεό που η υγεία του είναι στα δικά του χέρια. Η αγωνία μας δεν μετριέται με λόγια, μετριέται με παρακλήσεις για κείνον. Από τον Νίκο, το καμάρι μας ζούμε όλοι και η μαμά μας Ελένη που τον λατρεύει, τον μοναχογιό της. Όλες μαζί παρακολουθώντας τη δύσκολη πορεία του, αλλά τώρα πια την πετυχημένη, θέλουν να ευχαριστήσουν όλους όσοι βοήθησαν τον Νίκο τους.

Ο ίδιος βρίσκεται τώρα πια στο κέντρο αποκατάστασης. Χαρισματικοί άνθρωποι και χαρισματικοί γιατροί δίπλα του. Στο δωμάτιο «5», στον Α’ όροφο, τα χαμόγελα αρχίζουν να υπάρχουν.

Ο ίδιος μας ευχαρίστησε και σφίγγοντας το χέρι του, γεμάτος συγκίνηση μας λέει: «Μην ξεχάσεις να ευχαριστήσεις όλους τους γιατρούς και τους βοηθούς. Μην ξεχάσεις τον κ. Παπαθανασόπουλο, τον Ελούλλ, την γιατρό φυσίατρο κα Ελευθερία Αντωνιάδου».

Τα λόγια του ήταν γεμάτα. Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας δεν σταμάτησε το τηλέφωνο να χτυπά. Από την άλλη γραμμή ακούγαμε «Νίκο μας, στρατηγέ μας». «Να ’σαι πάντα δυνατός, θα τα καταφέρεις, όπως πάντα και θα είσαι και πάλι στην πρώτη γραμμή».

 

Σοφία Βαρουξή

Όλη η επικαιρότητα