Γιατί ερωτευόμαστε τους καθηγητές μας;

Αν δεν αναρωτήθηκες ποτέ, συγχαρητήρια, ανήκεις στη συντριπτική μειοψηφία που δεν ερωτεύτηκε κάπου, κάπως, κάποτε έναν καθηγητή ή μια καθηγήτριά της. Αν είσαι κανονικός άνθρωπος, μπορείς να συνεχίσεις να διαβάζεις.

Γιατί βρίσκονται σε θέση «εξουσίας»

Όχι με τον κακό συνειρμό που γεννά κατά κανόνα η παραπάνω φράση, με τον άλλον, τον καλό, εκείνον που λέει ότι η σχέση με κάποιον «ανώτερο» σου είναι για τους περισσότερους ανθρώπους αφροδισιακή. Στην περίπτωση των καθηγητών, έχεις την θέση υπεροχής χωρίς την (πολύ υπαρκτή σε άλλες περιπτώσεις σχέσεων εξουσίας) πιθανότητα κατάχρησής της.

Γιατί ξέρουν περισσότερα πράγματα από σένα…

…και η γνώση είναι αφροδισιακή, πες χαιρετίσματα στους φίλους σου που ιδροκοπάνε στα γυμναστήρια για να χτίσουν το τέλειο σώμα. Όπως ξέρει πολύ καλά όποιος ψάρωσε έστω και μια φορά στη ζωή του με κάποιον που του ανέλυε τις πολιτικοκοινωνικές σχέσεις στην αυλή του Ιακώβου της Αγγλίας τον 16ο αιώνα, αν ξέρεις πράγματα (που ενδιαφέρουν τον εκάστοτε συνομιλητή σου) είσαι γοητευτικός, δεν πάει να σου λείπουν τρία δόντια και να ‘χεις εκατό παραπανίσια κιλά.

Γιατί ενδιαφέρονται για σένα

Κατά κανόνα όχι ερωτικά, αλλά το μυαλουδάκι σου έχει μάθει να μεταφράζει οποιουδήποτε τύπου ενδιαφέρον (στην προκειμένη περίπτωση, το ενδιαφέρον να ξεστραβωθείς και να μάθεις πέντε πράγματα) ως σινιάλο. Δεν είναι, αλλά ώσπου να το επεξεργαστείς έχεις προλάβει να πέσεις στην παγίδα –ειδικά αν είσαι πιτσιρίκι.

Γιατί ο Φρόιντ είχε σε κάποια πράγματα δίκιο

Μπορεί η σύγχρονη ψυχολογία να έχει σχολές που, αν δεν τον απορρίπτουν, τουλάχιστον τον κρίνουν αυστηρά, όμως μερικά πράγματα είναι αδιαμφισβήτητα και η σχέση σου με τον καθηγητή σου έχει πολλά κοινά γνωρίσματα με το Οιδιπόδειο (το Σύνδρομο της Ηλέκτρας, αν είσαι γυναίκα) που όλοι περάσαμε στην παιδική μας ηλικία –και κάποιοι περνάνε ακόμα.

Γιατί είναι «απαγορευμένο»

Και ένας από τους πιο παλιούς μύθους της ανθρωπότητας μιλά βασικά για το πόσο γουστάρουμε οι άνθρωποι οτιδήποτε είναι απαγορευμένο, οποιοδήποτε και αν είναι το κόστος. Μετά από εκεί το πιάνουν μερικοί αιώνες τέχνης και λογοτεχνίας, που σου τριβελίζουν το μυαλό ότι οι σχέσεις οι σωστές είναι καταραμένες, μοιραίες, μυστικές, σκοτεινές και δύσκολες, και να τη, έγινε η ζημιά.

via