Συνεντεύξεις

Χ.Νάνου: «Όταν προσφέρεις ανιδιοτελώς, το σύμπαν σου το επιστρέφει»

kentriki.jpg
Ακούστε το άρθρο

Η σημερινή Εν Οίκω καλεσμένη καταρρίπτει τον μύθο του Νότου της αδιαφορίας και της τεμπελιάς. Η Τεχνολόγος Πολιτική Μηχανικός Μsc Χριστίνα Νάνου από το Λαδικό του δήμου Ανδρίτσαινας-Κρεστένων, κόρη Ηλείου πατέρα και Ναπολιτάνας μητέρας, έχει αφιερώσει τη ζωή της στη δημιουργία και την προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο και συνεχίζει ακάματα στο ίδιο μοτίβο και ως μητέρα δύο παιδιών πλέον! Η Χριστίνα μοιράστηκε με το patrisnews.com τις σκέψεις της για την Ηλεία, την ομορφιά που κρύωεντόπισε τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ ελλήνων και Ιταλών, μίλησε για τον προσκοπισμό αλλά και τη σπουδαιότητα του αλτρουισμού.

Τι σε ώθησε στο να σπουδάσεις και να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη διαχείριση των  τεχνικών έργων;

Ο πατέρας μου ήταν αρχιτέκτονας, συνεπώς η οικογενειακή επιρροή ήταν έντονη. Μεγάλωσα μέσα σε σχεδιαστήρια και ήταν κάτι που τράβηξε από μικρή. Με γοήτευε το ότι αυτό που σχεδίαζες με ένα μολύβι στο χαρτί, μπορούσες να το δείς μετά υλοποιημένο ως ένα τρισδιάστατο ογκώδες κτίριο.

Στην Ηλεία παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της εγκατάλειψης των κτιρίων και η απογύμνωση μια πόλης από την ιστορία της και την ταυτότητά της. Πού οφείλεται αυτό και τι συνέπειες έχει;

Είναι λυπηρό διότι προκαλεί γενικότερη κατάθλιψη στην πόλη, στη γειτονιά. Σίγουρα έχει να κάνει με το οικονομικό, διότι δεν είναι εύκολο να συντηρείς και αν επισκευάζεις. Επίσης τη δεκαετία του1970 και του 1980 επικράτησε η λογική της αντιπαροχής με ταυτόχρονο παραγκωνισμό της αισθητικής. Ξεχάσαμε ότι κάθε γειτονιά έχει να διηγηθεί τη δική της ιστορία μέσα από τα παλιά αρχοντικά και επικεντρωθήκαμε περισσότερο στο συμφέρον μας. Έτσι αφαιρέθηκε η ταυτότητα και η ιστορία της πόλης.

Στην Ιταλία πώς αντιμετωπίστηκε αυτό το φαινόμενο;

Στη Νάπολη, όπου μεγάλωσα, διατηρήθηκαν τα παλαιά κτίρια στο κέντρο και τα σύγχρονα κτίρια ανεγέρθηκαν στις νέες συνοικίες προς τα έξω. Έτσι διατηρήθηκε η κουλτούρα της πόλης. Ωραίο παράδειγμα στην Ηλεία είναι η Ανδρίτσαινα. Ό,τι χτίζεται, συμβαδίζει με τη υπέροχη αισθητική της πόλης και δεν την καταστρέφει.

Έλληνες και Ιταλοί έχουν κοινές ιστορικές καταβολές από την ελληνορωμαϊκή παράδοση και ως χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Σε ποιο βαθμό ισχύει αυτή η αντίληψη;

Ισχύει κυρίως στη νότια Ιταλία. Οι βόρειοι είναι λίγο πιο κοντά στα πρότυπα της Κεντρικής Ευρώπης. Ο ιταλικός νότος και η Ελλάδα έχουν κοινά κλιματολογικά και γεωγραφικά δεδομένα. Ένας Έλληνας και ένας Ιταλός του Νότου μπορούν να συνεννοηθούν χωρίς καν να μιλήσουν. Μιλάνε την ίδια γλώσσα οι ψυχές τους. Οι λίγες διαφορές τους συνίστανται στην οργάνωση και στη νοοτροπία, καθώς και στην ελαφρώς καλύτερη αντίληψη της αισθητικής στην Ιταλία.

Ο προσκοπισμός και η συνακόλουθη πολυδιάστατη κοινωνική δράση μέσα από τη διοργάνωση εκδηλώσεων κλπ πώς προέκυψαν και τι σου προσφέρουν;

Η πρώτη μου επαφή με τον προσκοπισμό ήταν στους σεισμούς του 1993, όταν είδα τους προσκόπους να στήνουν σκηνές στην Αγία Βαρβάρα για να κοιμούνται οι πολίτες. Μου άρεσε το ότι μια κοινωνική ομάδα βοηθούσε κάποιες άλλες κοινωνικές ομάδες που είχαν ανάγκη. Ένιωσα την ανάγκη να βοηθώ. Ο προσκοπισμός είναι ο ιδανικότερος τρόπος ομαλής κοινωνικής ένταξης των παιδιών. Πέρα από την αγάπη για τη φύση, συμβάλλει και στο να ανακαλύψουν τα παιδιά σε τι έχουν κλίση. Θεωρώ ότι σήμερα έχουμε αυτοαποκλειστεί κοινωνικά, έχουμε αποξενωθεί από τον κοινωνικό περίγυρο και αυτό μας κάνει να αλλάζουμε προς το χειρότερο. Η κοινωνική δραστηριοποίηση είναι ό,τι πιο υγιές, ακόμα και σε επίπεδο γειτονιάς. Η ψυχική ευχαρίστηση από την ευγνωμοσύνη που σου εκφράζει ο αποδέκτης μιας καλής ενέργειας, είναι η καλύτερη «αμοιβή», διότι είναι ηθική και ανεκτίμητη. Ό,τι προσφέρεις ανιδιοτελώς, το σύμπαν σ’το επιστρέφει κάποια στιγμή.

 

Ως μητέρα δύο παιδιών πλέον, πιστεύεις πως η κοινωνική προσφορά μπορεί να συνδυαστεί με τη δημιουργία οικογένειας;

Όταν μυείς και την οικογένειά σου στην αντίληψη του ανθρωπισμού και της προσφοράς, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Έχω εντάξει και τα παιδιά μου στον προσκοπισμό και στην έννοια της κοινωνικής προσφοράς. Είναι τρόπος ζωής και πρέπει και τα παιδιά από μικρά να μαθαίνουν να προσφέρουν και να το χαίρονται.

Πώς προέκυψε η ενασχόληση με το τραγούδι; Μπορεί να συμβαδίσει μια ατομική επιδίωξη μέσα από το συλλογικό συμφέρον;

Με άκουσε τυχαία ένας μουσικός στους προσκόπους, με πρότεινε και κάπως έτσι ξεκίνησα να τραγουδάω στην υπέροχη παρέα που λέγεται Ολυμπιακή Κομπανία. Πιστεύω ότι αν ακολουθείς το «Παν Μέτρον Άριστον», μοιράζεις σωστά τον χρόνο και τηρείς τις ισορροπίες, μπορείς να καλλιεργείς τις ατομικέ σου φιλοδοξίες προωθώντας ταυτόχρονα το συλλογικό σου συμφέρον.

Παρά τον απαράμιλλο φυσικό, αρχαιολογικό, πολιτιστικό πλούτο της, η Ηλεία μοιάζει να βιώνει παρατεταμένη παρακμή. Σε ποιους λόγους την αποδίδεις;

Πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση έχει πολιτικό υπόβαθρο. Ίσως να σχετίζεται και με τη νοοτροπία των πολιτών, η οποία μάλλον προτάσσει το ατομικό συμφέρον έναντι του συλλογικού. Ωστόσο, είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης (ή μη). Η Ηλεία είναι σαν μια γεροντοκόρη που έμεινε στο ράφι παρότι ήταν η ομορφότερη!

 

 

Παναγιώτης Φωτεινόπουλος

Fopan83@gmail.com

Όλη η επικαιρότητα