Αρθρογραφία

Η Άγνοια είναι πιο «επικίνδυνη» από την Τρέλα…

newego_large_t_1401_106476013_type12364.jpg
Ακούστε το άρθρο

«Έχουμε πολύ βασανίσει τους τρελούς. Τους κάψαμε στην πυρά, τους

εξορίσαμε, τους φυλακίσαμε. Τους αλυσοδέσαμε και μετά τους φορέσαμε το

ζουρλομανδύα. Με χιλιάδες μεθόδους, με μια καλυμμένη βία θελήσαμε να

τους κάνουμε να ομολογήσουν δημόσια το λάθος τους. Απαιτήσαμε

να επανορθώσουν τη συμπεριφορά τους. Επιτεθήκαμε στα κορμιά τους με

χτυπήματα, με σκληρές φαρμακοθεραπείες, με αιματηρές βεντούζες, με

εξαντλητικές δίαιτες, με ηλεκτροσόκ…

λίγο αργότερα ακρωτηριάσαμε τον εγκέφαλό τους»

 

Jacques Hochmann

(Professor of Psychiatry- Psychoanalyst-

Member of the Paris Psychoanalitical society)


Την πρώτη φορά που βρέθηκα, ως φοιτήτρια νοσηλευτικής στην ψυχιατρική κλινική να περιτριγυρίζομαι από ψυχικά ασθενείς και είδα τη μεγάλη πόρτα με τα κάγκελα να κλειδώνει πίσω μου ακούγοντας το χαρακτηριστικό ήχο, αισθάνθηκα ένα ασυνήθιστο ρίγος… Την ίδια εκείνη ώρα άρχισα να μπαίνω στη θέση των νοσηλευόμενων και να «τρελαίνομαι» στην ιδέα πως θα μπορούσα να περάσω έστω και ένα βράδυ από τη ζωή μου κλειδωμένη σε έναν αφιλόξενο χώρο με άτομα άγνωστα… Τη σκέψη μου διέκοψε η φωνή ενός κυρίου που μου ζήτησε αναπτήρα… Έβγαλα τον αναπτήρα από την τσέπη μου και του τον προσέφερα. Εκείνος άναψε το σχεδόν τσαλακωμένο τσιγάρο που κρατούσε στο τρεμάμενο χέρι του.  Την ίδια στιγμή η φωνή του ψυχιάτρου με προέτρεψε να πάρω πίσω τον αναπτήρα μου για λόγους ασφαλείας.

Στους ξενώνες αποκατάστασης τα πράγματα έμοιαζαν πιο οικογενειακά… Έτρωγαν όλοι μαζί στην τραπεζαρία, δεν υπήρχαν κλειδωμένες πόρτες και μπορούσαν να απολαμβάνουν τον περίπατο τους στον εξωτερικό χώρο. Εκεί είχα τη χαρά να συζητήσω με τους νοσηλευόμενους. Διαπίστωσα πως η κοινωνία έχει παραγάγει πολλούς μύθους για τον ψυχικά ασθενή και τον έχει στιγματίσει αδίκως… Οι σχιζοφρενείς δεν έμοιαζαν καθόλου επικίνδυνοι. Αντίθετα, ήταν πολύ φιλικοί, κάποιοι ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένοι με θαυμαστές γνώσεις για τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη φιλοσοφία. Οι διπολικοί είχαν πολύ χιούμορ και οι καταθλιπτικοί είχαν την ανάγκη για ενεργητική ακρόαση και κατανόηση.

Δε στοχεύω να προκαλέσω συναισθήματα οίκτου για τους ψυχικά ασθενείς. Ο σκοπός μου είναι να προβληματιστούμε όλοι μας για τη συμπεριφορά μας απέναντι σε ανθρώπους που απλά είναι διαφορετικοί και που τελικά δεν αξίζουν τον αποκλεισμό που η κοινωνία έχει επιβάλει. Τέλος, θα ήθελα να παρατηρήσω πως κι εγώ έχω κάνει μια λάθος διατύπωση, σ’ αυτό το κείμενο… αναφερόμενη σε σχιζοφρενείς, διπολικούς και καταθλιπτικούς. Η σύγχρονη κατεύθυνση των επιστημών υγείας, η οποία είναι περισσότερο ανθρωποκεντρική περιλαμβάνει μια πολύτιμη παραδοχή: Σκοπός μας είναι να θεραπεύουμε ασθενείς και όχι ασθένειες!

Αναστοπούλου Πολυξένη

Νοσηλεύτρια ΠΕ

Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια

Τηλ.: 6971952201

email: xeniaanastopoulou@hotmail.com


Όλη η επικαιρότητα