Αρθρογραφία

Η δύναμη της μάζας

Ακούστε το άρθρο

Η μαζοποίηση κλείνει μέσα της διαβρωτική και διαλυτική δύναμη, η οποία προσβάλλει κατά προτίμηση την προσωπικότητα του ανθρώπου, την αυθυπαρξία του. και του αρπάζει κατά πρώτο και κύριο λόγο την αυτοαξία του.

Η μάζα, το κοινωνικό αυτό κατασκεύασμα, που τα μέλη της είναι ανάμεσα τους συνδεδεμένα με μια αμοιβαία μεταβίβαση και μετάδοση συναισθηματικών και μόνο καταστάσεων, στη δράση της παρουσιάζει κάτι το νέο, αυτό που δεν μπορεί χωρίς άλλο να παραχθεί από τα ατομικά δεδομένα.

Εχει μια ιδιαίτερη «ψυχή», μιαν «ένωση», μέσα στην οποία ό άνθρωπος πέφτει και χάνεται. Δεν είναι πια «αυτός» ό οποίος κατευθύνει τις πράξεις του, τις σκέψεις του και τις αποφάσεις του, παρά ή «μαζική ψυχή».

Αυτή κυριαρχεί στο άτομο και το κάνει ασύνειδο εκτελεστικό της όργανο. Η προσωπικότητα διαρρέει, διαλύεται μέσα στο «χωνευτήρι» του μαζικού συνόλου.Το άτομο μέσα στη μάζα μπορεί να προβεί σε κάθε είδος ανηθικότητας, επειδή μέσα σ’ αυτή ζει ως ανώνυμο. Αυτή του ή ανωνυμία το απαλλάσσει από κάθε προσωπική ευθύνη. Οταν όμως χαλαρώνεΙ ή αφανίζεται ή συνείδηση της ευθύνης, εκεί προβάλλει το αχαλίνωτο των παθών και των ενστίκτων. Πάντα ή φυγή προς τη μάζα είναι ή φυγή του ανθρώπου από την ευθύνη. Ο άνθρωπος μέσα στη μάζα υφίσταται πνευματική υποδούλωση.

Φτάνει σε κατάσταση έντονης έξαψης, ώστε ν’ αφανίζεται κάθε ίχνος αυτοκυριαρχίας. Το άτομο μέσα στη μάζα χάνει κάθε φρόνηση και αδυνατίζει έντονα η νοητική και η κριτική δύναμη του. Γίνεται έρμαιο κάθε είδους επιρροής και επίδρασης. Υποβάλλεται εύκολα, χάνει τη δύναμη της σκέψης. Η προσεκτική εξέταση δεν υπάρχει. Η σκέψη στενεύει και γίνεται μονόπλευρη. Δεν μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο.

Το δίκαιο το τοποθετεί πάντα από το μέρος της μάζα. Στη δύναμη της χάνει τέλεια την πρωτοβουλία του. Περιμένει να του πουν τι θα κάνει. Γι αυτόν σκέπτεται «ο υπεύθυνος». Χάνει τον έλεγχο επάνω στη βούληση του, ώστε να γίνεται εξαιρετικά εύπιστος και στις ουτοπιστικές του αρχηγού εξαγγελίες. Πιστεύει στην πραγματοποίηση της ουτοπίας. Πιστεύει κατεξοχήν στα «παχιά» λόγια του δημαγωγού. Το άτομο μέσα στη μάζα υπνωτίζεται σε σημείο να μη βλέπει τί γίνεται γύρω του, γι’ αυτό κι ακολουθεί εκείνον πού θα υποσχεθεί το άφταστο.

Ό άνθρωπος της μάζας δεν κρίνει, παρά μιμείται παντού μιμείται και προπαντός στην έκφραση. Επαναλαμβάνει συνθήματα και φράσεις, χειρονομίες, ακόμη και λέξεις, όλα κομμένα στο ίδιο μέτρο και σχήμα, από την ίδια μηχανή βγαλμένα. Αμβλύνεται ή μνήμη του και ή ανάμνηση του. Χάνει τη δύναμη της αυτοσυγκέντρωσης.

Ο άνθρωπος της μάζας μπορεί να πιστέψει και την πιο απίθανη διάδοση. Αναστέλλεται στα κέντρα της σκέψης του, οπό καιρό σε καιρό, η ενέργεια για λογική σκέψη και μπορεί έτσι να του βάλει κανένας μέσα στο μυαλό παραστάσεις και σκέψεις τέτοιες, πού, όσο κι αν είναι ανύπαρκτες, ό άνθρωπος της μάζας να τις βλέπει σαν υπαρκτές. Σκέψεις πού σε άλλες περιστάσεις θα τις αναγνώριζε ως φαντασιοπληξίες, η μάζα τις δέχεται σαν απόλυτα στην πράξη εφαρμόσιμες.

Οσο πιο «εξτρεμιστική» είναι μια θεωρία, τόσο και πιο εύκολα τη δέχεται. Αποκτά μία τάση προς μια αχαλίνωτη πραγματοποίηση ιδεών και γνωμών, πού τις έβαλαν στο κεφάλι της.Ο άνθρωπος της μάζας σύμφωνα με την ψυχολογία παθαίνει τούτο: δέχεται τους εσωτερικούς τρόπους των άλλων, τη σκέψη τους, χωρίς να του γίνεται καν συνειδητή αυτή ή κατάσταση του.

Παίρνει θέση απέναντι στα πράγματα με την παραίσθηση πώς αυτή ή στάση του είναι αυθύπαρκτη κι αυτόνομη, ότι είναι πραγματικά δική του θέση, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε δικό του, παρά μια σκέψη και μια θέση πού του μεταβίβασαν, πού του έβαλαν μέσα στο κεφάλι του. Κι αυτό γίνεται γιατί ό άνθρωπος μέσα στη μάζα έχασε το εγώ του και παραδόθηκε σύψυχα στην ξένη επίδραση, στην ξένη επιρροή.

Όλη η επικαιρότητα