Η ευκαιρία της Δυτικής Ελλάδας

Συχνά οι φυσικές  καταστροφές, οι οποίες δεν είναι «θεομηνίες», δηλαδή, αναπόφευκτες, γίνονται αφετηρία και εφαλτήριο ανασυγκρότησης και αναγέννησης. Αυτό όμως συνοδεύεται από πολλές προϋποθέσεις.

Η πρώτη είναι η εξαγωγή διδαγμάτων από τους κρατούντες και τους πολίτες για τις λανθασμένες επιλογές ανάπτυξης που έχουν ακολουθηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Και όταν λέω «επιλογές ανάπτυξης», δεν εννοώ μόνο οικονομικές ούτε μόνο κοινωνικές αλλά και οικολογικές και πολιτιστικές.

Η δεύτερη είναι η μη επανάπαυση των τοπικών κοινωνιών ότι αρκούν κάποιες κεντρικές κυβερνητικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Πάντοτε είναι αναγκαία και μπορεί να αποβεί καθοριστική η λαϊκή διεκδίκηση  και κινητοποίηση, οι πρωτοβουλίες «από τα κάτω».  Πιστεύω ότι σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας εμπνέεται από νέες αντιλήψεις για την περιφερειακή ανάπτυξη, ότι θα επιλέξει ένα αποκεντρωμένο μοντέλο διακυβέρνησης στη βάση καινοτόμων και ριζοσπαστικών ιδεών.

Η περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας  (και δεν εννοώ μόνο τους νομούς Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας και Ηλείας, αλλά και   βορειότερα κάποιους νομούς της Ηπείρου) αντιμετωπίζει εδώ και πολλά χρόνια οξύ αναπτυξιακό πρόβλημα με την αποσάθρωση της γεωργικής παραγωγής, τη δραστική μείωση του πληθυσμού και την κατάρρευση των όποιων βιομηχανικών ή άλλων παραγωγικών μονάδων. Έχει χαραχθεί έντονα στη μνήμη μου ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η βιβλική καταστροφή που υπέστη ο νομός Ηλείας από την επιδρομή της πύρινης λαίλαπας το 2007. Ανακοινώθηκαν, τότε, μεγαλεπίβολα σχέδια περί ανασυγκρότησης και αναγέννησης του νομού μας, τόσο από την κυβέρνηση Καραμανλή όσο και από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ Παπανδρέου. Όλα όμως τα σχέδια και οι εξαγγελίες παρέμειναν  στα χαρτιά, διότι, κατά τη γνώμη μου,  απουσίασε μια τοπική κοινωνική δυναμική διεκδίκησης των υπεσχημένων.  Αυτό το φαινόμενο δεν πρέπει να επαναληφθεί σε καμιά περίπτωση μετά τις τελευταίες μεγάλες πληγές που άνοιξαν στη Δυτική Ελλάδα λόγω της πρωτοφανούς κακοκαιρίας.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει στις τάξεις της πολλούς βουλευτές εκλεγμένους από τη συγκεκριμένη περιοχή και είναι χρέος τους όχι μόνο να αναδείξουν τα προβλήματα ή να τα διεκδικήσουν από τους αρμόδιους υπουργούς καταθέτοντας ερωτήσεις, αλλά να συνεργαστούν και με τους φορείς της αυτοδιοίκησης και άλλους τοπικούς και περιφερειακούς φορείς για την εκπόνηση των κατάλληλων σχεδίων και προτάσεων. Ας κυριαρχήσουν    λογικές περιφερειακής βιώσιμης ανάπτυξης έναντι τοπικιστικών προσεγγίσεων στο όνομα εξασφάλισης προβολής από τα τοπικά ΜΜΕ.  Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει ισχυρότατο προγραμματικό οπλοστάσιο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά το ζητούμενο είναι να περάσουμε το ταχύτερο σε δράση και πράξη χωρίς μκροαστικές ανυπομονησίες και λαϊκιστικές πιέσεις. Είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε.

Υ.Γ. Θα μπορούσα να προσθέσω και τη διάσταση των διεθνών συνεργασιών της αυτοδιοίκησης, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, που δεν πρέπει να υποτιμάται τόσο σε ότι αφορά   γειτονικές χώρες, π.χ. Αλβανία, Ιταλία αλλά και την ΕΕ γενικότερα. Στο ζήτημα αυτό θα επανέλθω.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ