Αρθρογραφία

Η μόνη μας σωτηρία… η αλληλεγγύη!

solidarity.jpg
Ακούστε το άρθρο

Η οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα μας, μας έχει φτάσει σε ένα σημείο που το μόνο που μαγνητίζουμε  γύρω μας είναι η ανεργία, η φτώχια, το άγχος και ο εκφοβισμός για μια πιθανή πτώχευση.  Οι περισσότεροι νέοι είναι άνεργοι και ένα μεγάλο ποσοστό τους είναι πτυχιούχοι. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας με οικογένεια έχουν βρεθεί ξαφνικά να αντικρίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας χωρίς να έχουν τα προσόντα να συνταξιοδοτηθούν.  Άνθρωποι που έχουν εργαστεί μια ζωή και περίμεναν να συνταξιοδοτηθούν για να ξεκουραστούν τα τελευταία  χρόνια της  ζωής τους καταρρακώνονται καθημερινά από τις μειώσεις των συντάξεων με αποτέλεσμα να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις βιοποριστικές τους ανάγκες. Το οικογενειακό εισόδημα έχει συρρικνωθεί. 

     Έχουμε αντέξει όμως τόσα χρόνια την κρίση και θα αντέχουμε όσο μπορούμε ακόμη. Αυτό που μας σώζει είναι η αλληλεγγύη, τόσο η οικογενειακή όσο και η κοινωνική, που δείχνει ο ελληνικός λαός στα μέλη του. Κάθε οικογένεια προσπαθεί να φροντίσει και να υποστηρίξει τα μέλη της. Οι παππούδες και οι γονείς βοηθούν τα παιδιά τους όσο μπορούν. Δίνουν το υστέρημα τους  στα παιδιά τους για να μπορέσουν να ζήσουν. Πολλές οικογένειες όσο στα χωριά, όσο και στην πόλη ζουν αποκλειστικά από την σύνταξη των ηλικιωμένων ατόμων του σπιτιού. Στο εξωτερικό αυτή η στενή οικογενειακή δέσμευση δεν υφίσταται. Οι γονείς αρκετών εξωτερικών χωρών σταματούν να βοηθούν τα παιδιά τους μετά την ηλικία των 18 ετών.

       Οι άνθρωποι πλέον και ειδικά στα χωριά παράγουν όσο μπορούν δικά τους φρούτα, λαχανικά, τυροκομικά προϊόντα και ζώα για να μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες τους για τροφή . Αυτά τα προϊόντα που παράγουν τα μοιράζονται με φίλους και συγγενείς και εδώ φαίνεται η αλληλεγγύη που αναπτύσσουν οι Έλληνες μεταξύ τους. Έχουν μια στενή δέσμευση μεταξύ τους που σε άλλες χώρες στο εξωτερικό δεν υπάρχει. Στις πόλεις της χώρας μας  που υπάρχουν άστεγοι, είναι αρκετοί ανάμεσα μας που θα τους προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό και ένα κομμάτι ψωμί για να μπορέσουν να ζήσουν και αυτό το βράδυ.  Εάν δεν υπήρχε αυτή η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά μεταξύ μας τα ποσοστά θανάτου της ασιτίας, των αυτοκτονιών και των αστέγων θα είχαν αυξηθεί κατά πολύ. Το αίσθημα αλληλεγγύης δεν περιορίζεται μόνο στο στενό οικογενειακό κύκλο αλλά επεκτείνεται στην γειτονιά, στο χωριό, στην πόλη, στην χώρα μας.  Οι γείτονες και ο συγχωριανοί  δεν είναι θύματα της απροσωπίας και της ανωνυμίας. Ο ένας ενδιαφέρεται για τον άλλον και στην δύσκολή στιγμή βοηθά όσο και εάν μπορεί. Αλλά και σε περιπτώσεις όπου μια περιοχή της χώρας έχει ανάγκη από βοήθεια λόγω φυσικών καταστροφών τότε οι υπόλοιποι Έλληνες τής προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας.

     Ωστόσο δεν μπορούμε να ξέρουμε για πόσο θα μπορεί να βοηθά ο ένας τον άλλον. Δεν γνωρίζουμε το πόσο θα ζει ακόμη ο παππούς και η γιαγιά για να στηριζόμαστε στην σύνταξή τους. Όλα είναι αβέβαια. Μέσα όμως σε αυτό το μαύρο σύννεφο που έχει επισκιάσει την χώρας μας υπάρχει και το ουράνιο τόξο που δεν είναι άλλο από την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη που έχουμε μεταξύ μας. Αυτά τα δύο ισχυρά όπλα έχουν κρατήσει τον ελληνικό λαό όρθιο. Όσο μπορείτε κρατήστε σε στενή επαφή την οικογένειά σας.  Όσο μπορείτε συνεχίστε να βοηθάτε και να είστε σίγουροι ότι θα βοηθηθείτε και εσείς. Να μάθετε να δίνετε αλλά και να παίρνετε.

Γράφει η  Σπαή Αλεξάνδρα απόφοιτη του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης & της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία.


Όλη η επικαιρότητα