Αρθρογραφία

Η πόλη, οι άνθρωποι, ο δήμος

Ακούστε το άρθρο

Η Πόλη

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πύργο, τελείωσα το σχολείο εδώ, μέχρι που απομακρύνθηκα για λόγους εκπαίδευσης  και εύρεσης εργασίας .

Εργάσθηκα στον  χώρο των κατασκευών  δημοσίων και ιδιωτικών έργων σε διάφορα σημεία της  όμορφης  χώρας μας  για αρκετά χρόνια έως και σήμερα.

Σε  αυτό το διάστημα, παρόλο που δεν διέμενα εδώ, πολύ συχνά επέστρεφα για να δω τους γονείς  μου, φίλους και συγγενείς και προφανώς για να κάνω τις διακοπές μου στο πανέμορφο Κατάκολο και τη γύρω περιοχή .

Στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή  που γράφονται αυτές οι λέξεις,  βρίσκομαι μόνιμα εδώ  τα τελευταία έξι περίπου χρόνια .

Κατοικώ στο Κατάκολο, όμως ζω, περπατάω και κινούμαι στην πόλη μας.

Ο Πύργος, μια πόλη χτισμένη σε ένα λόφο, με θέα 360΄ μοίρες  στο υψηλότερο σημείο της. Με δρόμους κατηφορικούς που  καταλήγουν στα χαμηλότερα επίπεδα της πόλης, συνδέοντας το παλιό με το καινούργιο, σε ότι αφορά τουλάχιστον την ανοικοδόμηση της. Διάσπαρτα επιβλητικά διατηρητέα κτίρια μας θυμίζουν την χρυσή εποχή που έζησε ο Πύργος.

Στο σήμερα, η εικόνα της πόλης δεν είναι αυτή που ανταποκρίνεται στην φυσική σύνδεση με το παρελθόν της. Βάση λογικής, θα περίμενε κανείς να έχει αλλάξει… να αλλάζει καθημερινά, προφανώς προς το καλύτερο. Να βρίσκεται σε μια διαδρομή ανάπτυξης, ανανέωσης, φρεσκάδας  και ουσιαστικά να νιώθεις  πως υπάρχει ενέργεια και άρωμα σε αυτήν την πόλη. Μικρές οάσεις  ζωντάνιας και πρόσκαιρης  ανανέωσης του πληθυσμού παρατηρούνται την περίοδο του καλοκαιριού, γεγονός ευχάριστο  που όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό. Τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου, θα έλεγε κανείς πως περιμετρικά της πόλης  υπάρχουν τείχη, όπως παλαιότερα στις καστροπολιτείες!!!

Και αναρωτιέμαι : όλοι εμείς, οι πολίτες αυτής της πόλης  -ανεξαρτήτως επαγγέλματος-,  τί κάνουμε; Δεν το νιώθουμε  πως η πόλη μας έχει τραβήξει  πολύ δυνατά χειρόφρενο; Η εμπορική και οικονομική ισχύ της πόλης βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών.

Κάθε ίχνος χαμόγελου, δημιουργικής  εξωστρέφειας , αισθητικής  και  θετικής αύρας, είναι βέβαιο πως έχει χαθεί.

Οι άνθρωποι

Είναι αλήθεια   πως  στην πόλη μου υπάρχουν άνθρωποι με κουλτούρα.  Κουλτούρα: μια παρεξηγημένη έννοια  -συνώνυμη της έννοιας  παιδεία -όπου εκεί κρύβεται και η ουσία των πραγμάτων, κατά την γνώμη μου.

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που έχασαν την κουλτούρα τους, την έπνιξαν, την κλείδωσαν, έπαψαν να την σμιλεύουν, να την μοιράζονται και να την αποδίδουν  εδώ. Η αλήθεια βέβαια  είναι  πως  στο μεγαλύτερο ποσοστό  δεν υπάρχει το κατάλληλο πεδίο για κάτι τέτοιο. Αυτό είναι πράγματι μια ισχυρή και  συνάμα θλιβερή διαπίστωση.

Πόσο κρίμα και άδικο είναι  όμως όλο αυτό …!

Διαπιστώνω πως έξω στην πόλη διακρίνεις  δυο κατηγορίες συμπεριφορών :

Στην πρώτη κατηγορία κινούνται οι άνθρωποι  που  εκτιμούν τις ανθρώπινες σχέσεις, τις πραγματικές φιλίες, την πολιτισμένη συμπεριφορά, τον διάλογο και την  επικοινωνία, την καθαρή πόλη, προσπαθούν  για το καλύτερο, επιβραβεύουν  τις  πρωτοβουλίες  άλλων συμπολιτών μας, τόσο στον κοινωνικό όσο και στον επιχειρηματικό τομέα. Άνθρωποι  λόγου χάρη  που δεν οδηγούν και  δεν παρκάρουν πάνω στον πεζόδρομο και την κεντρική πλατεία κάθε είδους μηχανοκίνητο όχημα, άνθρωποι που θα συλλέξουν τα απορρίμματα των ζώων τους, άνθρωποι που ενδεχομένως  θα χρησιμοποιήσουν το ποδήλατό τους για να μετακινηθούν, άνθρωποι που δημιουργούν πολιτιστικά και εικαστικά δρώμενα  στην πόλη και γενικά. Όταν τους συναντάς, νιώθεις πως υπάρχει ελπίδα. Ένα μεγάλο μπράβο σε αυτούς!

Στην δεύτερη κατηγορία  κινούνται  οι άνθρωποι  που εν έτη 2019, απαξιούν για τις ανθρώπινες σχέσεις, την ευγενή συμπεριφορά,  δεν τους απασχολεί  η πόλη να είναι πράσινη και καθαρή, δεν συλλέγουν και δεν διαχωρίζουν τα απορρίμματα  τους – αντιθέτως θα τους δεις να τα πετούν  π.χ από το αυτοκίνητο τους  με περίσσια άνεση -, δεν επιβραβεύουν  την εξωστρέφεια, υπονομεύουν  την σωστή παροχή υπηρεσίας. Νιώθω πως  δεν τους αγγίζει καν το αίσθημα  του στοιχειώδους  πολιτισμού.

Βεβαίως, η ύπαρξη μιας σοβαρότατης οικονομικής κρίσης σε τοπικό επίπεδο, η ανύπαρκτη προσπάθεια ανάπτυξης  με συνέπεια  την ύπνωση, η ανύπαρκτη ανανέωση του πληθυσμού, σίγουρα  τσακίζει κόκκαλα και αλλάζει συμπεριφορές. Αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι δικαιολογία σε καμία περίπτωση, δεδομένου πως και άλλες πόλεις  βιώνοντας την ίδια κρίση, κατάφεραν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των πολιτών και να αναπτυχθούν.

Με λίγα λόγια εκτιμώ πως για να ανακαλύψει  κανείς, να αναθρέψει, να διατηρήσει την κουλτούρα του, την αξιοπρέπεια και άρα τον πολιτισμό του, θα πρέπει πρώτα να αναθερμάνει την  αλληλεπίδραση  των ανθρώπινων σχέσεων  με  κύριο γνώμονα ένα θετικό αποτύπωμα (impact)  στην κοινωνία και επομένως στην πόλη του.

Και όπως είχε πει ο Antonio Gramsci, Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας και πολιτικός, ‘’είμαι απαισιόδοξος λόγω γνώσης και αισιόδοξος λόγω θέλησης’’.

 

 Ο δήμος

Πώς μια πόλη αποκτά ταυτότητα, πως μια πόλη αποκτά άρωμα, πως μιας πόλης η θετική φήμη ταξιδεύει  μακρύτερα, πως μια πόλη γίνεται προορισμός, πως μια πόλη προοδεύει ;

Για παράδειγμα, λες :

‘’ Επισκέφθηκα  τον Βόλο και θυμάμαι τα τσιπουράδικα στο λιμάνι  πέραν των άλλων-σήμα κατατεθέν της πόλης- … πέρασα από το Ναύπλιο  και απόλαυσα έναν περίπατο στα γραφικά  σοκάκια της πόλης … ήμουν στα Γιάννενα  και ένιωσα έντονα την ύπαρξη πολιτιστικής κληρονομιάς… βρέθηκα στα Τρίκαλα και βίωσα την ενέργεια μιας πράσινης και καθαρής πόλης’’… εκατοντάδες τα παραδείγματα .

Δυστυχώς για την πόλη μας, κανείς δεν λέει κάτι αντίστοιχο…

Ας βγούμε από την πλάνη της ύπαρξης του Κατακόλου, της Αρχαίας Ολυμπίας, της Φολόης, των πέριξ όμορφων χωριών κλπ . Διότι ακούω συχνά το εξής : ‘’πώς είναι δυνατόν  με το Κατάκολο, την Αρχαία Ολυμπία και με τόσα όμορφα ορεινά σημεία τριγύρω , να μην επηρεάζεται  θετικά η πόλη,  το εμπόριό της, η οικονομία της, η κίνησή της, η ανάπτυξή της‘’;

Είναι απλό: Επί της ουσίας πολύ μικρό -για να μην πω ανύπαρκτο- ποσοστό επισκεπτών των ανωτέρω, θα περάσουν  και θα διαμείνουν στον Πύργο!  Είναι ξεκάθαρο πως  δεν υπάρχει λόγος .

Ξέρουμε πια πολύ καλά  πως αυτές οι τοποθεσίες  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΓΟΣ!

Δεν λέω… είναι κάποιες από τις  πολύ σημαντικές ομορφιές της περιοχής μας-και αυτό με κάποια  επιφύλαξη- αλλά σίγουρα  ΔΕΝ είναι  Η ΠΟΛΗ.

Εδώ λοιπόν έρχεται ο ρόλος ύπαρξης  ενός  ισχυρού Δημάρχου και το τονίζω : και μιας ισχυρής ομάδος  δίπλα στον Δήμαρχο.

Ένας Δήμαρχος  με την ομάδα του λοιπόν, βασικός και ισχυρός άξονας προόδου, επίλυσης και κυρίως πρόβλεψης των εκάστοτε προβλημάτων μιας πόλης. Σύμμαχος με τους πολίτες, ανοιχτός σε διάλογο, σε προτάσεις,  ανοιχτόμυαλος , εξωστρεφής, πολιτισμένος.

  • Οι υπηρεσίες του δήμου σε ότι αφορά τα τεχνικά και πολεοδομικά  θέματα, εξετάζουν και αδειοδοτούν  την ανέγερση όμορφων κτιρίων με κριτήριο την αρχιτεκτονική τους δομή,  την αποκατάσταση υφιστάμενων και κυρίως διατηρητέων,  αφουγκράζονται  τα προβλήματα, αποκαθιστούν την βατότητα  πεζοδρομίων και  δρόμων, εξασφαλίζουν την πρόσβαση σε ΑΜΕΑ.  Διατηρούν την πόλη, τις μικρές πλατείες, τα πάρκα, ασφαλή για τον πολίτη  και μονίμως φωτισμένα κατά την διάρκεια της νύκτας. Εξασφαλίζουν με νοικοκυρεμένες  εισόδους  να νιώθεις  πως εισέρχεσαι σε μια όμορφη και ανεπτυγμένη πόλη. Και το κυριότερο, σε μια στεγνή και όχι πλημμυρισμένη πόλη.
  • Ο Δήμος δημιουργεί και διατηρεί ζωντανή την Υπηρεσία Πρασίνου της πόλης, εν ανάγκη σε συνεργασία με έναν αρχιτέκτονα μηχανικό πρασίνου & τοπίου. Συνεργεία πλαισιωμένα με ικανούς τεχνίτες πρασίνου, ασχολούνται με αυτό και μόνο, σε καθημερινή βάση.
  • Ο Δήμος δημιουργεί και διατηρεί ζωντανή την Υπηρεσία Καθαριότητος. Ομοίως, συγκροτεί και προσλαμβάνει προσωπικό καθαριότητος, συντηρεί και ανανεώνει τον στόλο των οχημάτων του, και προπάντων εκπαιδεύει το προσωπικό για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας και υγιεινής. Επίσης επικαιροποιεί την διαδικασία απόθεσης και συλλογής των απορριμμάτων, από κ προς τον δήμο, ενημερώνοντας και δίνοντας κίνητρα στους πολίτες για ορθολογικότερη διαχείριση των απορριμμάτων τους.
  • Ο Δήμος δημιουργεί και διατηρεί ζωντανή την Υπηρεσία Δημοτικής Αστυνομίας.
  • Ο Δήμος δημιουργεί και διατηρεί ζωντανή την Υπηρεσία Διαχείρισης Αδέσποτων ζώων –Αδέσποτων ψυχών (ζώα πολλά από τα οποία ήταν δεσποζώμενα και εδώ επανέρχεται το ζήτημα ‘’κουλτούρας’’ στο οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω). Προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης των Δήμων -σε ότι αφορά αυτό το ζήτημα- σχεδόν μονίμως τρέχουν από την Ευρωπαϊκή ένωση. Διαρκής  ανανέωση  και εκπαίδευση του προσωπικού κρίνεται αναγκαία.
  • Ο Δήμος διαρκώς  προάγει τον αθλητισμό  σε τοπικό επίπεδο, συντηρεί και ανανεώνει τις αθλητικές εγκαταστάσεις  που βρίσκονται στην διάθεση του και αναζητά νέες μορφές αθλητικής ψυχαγωγίας  για τους νέους όπως πχ δημόσια  (skateboard stages, bmx stages, tennis courts, ping pong courts, basketball courts), με την παράλληλη  θέσπιση αθλητικών εκδηλώσεων κλπ. Πόσο κρίμα και άδικο στην πόλη μας να μην λειτουργεί το κολυμβητήριο, να μην λειτουργεί το κλειστό μπάσκετ, να μην υπάρχουν κλειστές αίθουσες  για κάθε είδους άθληση κλπ.
  • Κρατάει ενεργούς τους Ναυταθλητικούς Ομίλους, καθιερώνοντας  διοργανώσεις εντός του θαλάσσιου  στίβου. Προωθεί τον καταδυτικό τουρισμό μέσω αυτών.
  • O Δήμος δίνει λύσεις στο κυκλοφοριακό της πόλης, διατηρώντας την απρόσκοπτη & ομαλή λειτουργία  των φωτεινών σηματοδοτών   και βελτιστοποιεί  την ομαλότητα της κυκλοφορίας σε ότι αφορά μονοδρομήσεις, δημόσια παρκινγκ, ανόδους και  καθόδους. Επιβάλει αυστηρά πρόστιμα  σε παραβάτες που χρησιμοποιούν  για παρκινγκ  πεζόδρομους, πλατείες  κλπ.  Αποσυμφορεί το κυκλοφοριακό της πόλης, παρέχοντας δημοτικά ποδήλατα , μειώνοντας  παράλληλα τους ρύπους.
  • Ο Δήμος διατηρεί ζωντανό το ιστορικό κέντρο της πόλης, δίνοντας κίνητρα  επιχειρηματικών  σχεδίων εντός αυτού, δημιουργεί χώρους,  οργανώνει και φιλοξενεί εκδηλώσεις πολιτιστικού,  εικαστικού,  ακόμα και γαστρονομικού περιεχομένου. Ανανεώνει την ύπαρξη  μουσειακών χώρων, με αναφορά στην ιστορία του τόπου.  Οφείλει να κρατά σε εγρήγορση την πόλη , ώστε να μετατραπεί σε πόλο έλξης.
  • Ο Δήμος σε περίπτωση που υπάρχουν, διαχειρίζεται το λιμάνι και την μαρίνα-στην δική μας περίπτωση υπάρχουν και τα δυο- με γνώμονα την σταθερή ποιότητα ναυτικής υπηρεσίας, ασφαλούς ελλιμενισμού  μόνιμων αλλά και επισκεπτόμενων σκαφών κλπ.
  • Ο Δήμος προάγει ,αναζητά και επιβραβεύει τον εθελοντισμό.

 

Είναι προφανές πως όλα τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν την εικόνα μιας σύγχρονης και ελκυστικής  πόλης.

  Έχω την αίσθηση πως σε  πολλά από τα παραπάνω  η πόλη μας  ισχαιμεί      σημαντικά.

 

Με λίγα λόγια  οι πόλεις  γίνονται πιο όμορφες και μετατρέπονται σε προορισμό  με την μόνιμη συνεργασία δήμου και πολιτών και της διαρκούς δημιουργίας, ανάπτυξης, προόδου και εξωστρέφειας.

Σε ότι αφορά το ζήτημα της ανανέωσης πληθυσμού της πόλης –στοιχείο ζωτικής σημασίας για μια μικρή περιοχή -φαίνεται πως δεν τα έχουμε  καταφέρει  πχ  με την ύπαρξη του ΤΕΙ ΠΥΡΓΟΥ  ή της ΣΕΤΤΗΛ.

Κάποια βήματα  έχουν γίνει μα εκτιμώ πως κάποιες πεζοδρομήσεις κεντρικά, κάποια έργα δημοτικού φωτισμού, έργα ημιτελούς και σημειακής φωτεινής σηματοδότησης, κάποιες ασφαλτοστρώσεις, μικροαναπλάσεις  κλπ , έργα που εξελίχθηκαν τα τελευταία  + –  20 χρόνια, δεν είναι αρκετά και δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν  ως έργα ανάπτυξης και πνοής για τον Πύργο μας.

Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες αλλά όταν σταματάς να ζητάς και να απαιτείς, σταματάς και να παίρνεις.

Θεωρώ πως πολλοί από εμάς, τους  πολίτες αυτής της πόλης έχουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί.

Ας θυμηθούμε τον  Barak Obama στην τελευταία του ομιλία ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να λέει : ‘’ η αλλαγή έρχεται όταν εμπλέκονται οι απλοί πολίτες..’’.

Θα ήθελα και ελπίζω να ξαναδώ  το χαμόγελο  στους συμπολίτες μου και να ξαναμυρίσω το άρωμα μιας όμορφης πόλης.

Κώστας Παν. Αθανασόπουλος
2019, Μάρτιος

Όλη η επικαιρότητα