Η Σύνοδος του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή

Έχουν μαζευτεί στο Παρίσι για το παγκόσμιο συνέδριο για την κλιματική αλλαγή Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, επώνυμοι όλων των στρωμάτων της κοινωνίας. Οι υποστηρικτές των σκληρών μέτρων και οι οικολόγοι – πράσινοι που περιφέρονται και διαδηλώνουν κατά της ρύπανσης της ατμόσφαιρας σε όλα τα συνέδρια καλόν είναι να μαζέψουν τους μύδρους τους και να σοβαρευτούν.

Η πειστικότητα της κλιματικής επιστήμης ποτέ δεν ήταν τόσο αντιεπιστημονική. Σύμφωνα με τον Economist της 28^ης Νοεμβρίου, 2015 σε συνέδριο που διεξήχθη στο Παρίσι εφέτος επαρουσιάσθησαν μετρήσεις μεταξύ του 1998 και του 2012 όταν η ανθρωπότητα εξέπεμπε άνευ προηγουμένου ποσότητες ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην ατμόσφαιρα και παρ’ όλα αυτά η θερμοκρασία παγκοσμίως παρέμεινε σταθερή. Διατυπώθησαν δικαιολογίες, σοβαρές και μη, χωρίς όμως να υπάρξει επιστημονική εξήγηση.

Παρ’όλο που επιστημονικά αμφισβητείται η έκταση αλλά κυρίως η ζημιά που μπορεί να προκαλέσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ο Πρόεδρος Obama έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για το μέλλον και το μέλλον των μελλοντικών γενεών από την κλιματική αλλαγή», ξεχνώντας ότι τα τελευταία 65 χρόνια η επιβίωση της ανθρωπότητας εξαρτάτο από το πάτημα ενός κουμπιού.

Παρ’όλο που οι μετρήσεις για τις μελλοντικές θερμοκρασίες είναι εξόχως αναξιόπιστες – ας μην ξεχνούμε ότι στο 1960 οι επιστήμονες διαλαλούσαν ότι επέρχεται μια νέα περίοδος παγετώνων – εν τούτοις οι διαμορφωτές της πολιτικής οι οποίοι επεξεργάζονται τις διεθνείς συμβάσεις είναι έτοιμοι να επιβάλουν μέτρα τα οποία θα απειλήσουν σοβαρά την παγκόσμια οικονομία.

Το σχέδιο της συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών προνοεί την επιβολή μέτρων τα οποία θα διατηρήσουν την παγκόσμια θερμοκρασία όχι υψηλότερη από 2^ο Κ άνω των «προβιομηχανικών επιπέδων». Υπάρχουν δύο λάθη με τον αριθμό αυτό: Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ποτέ δεν διατηρούνται σε προ-βιομηχανικό επίπεδο. Διάφοροι υπολογισμοί της περασμένης χιλιετηρίδας δείχνουν θερμοκρασίες κατά την διάρκεια του 14^ου αιώνα τουλάχιστον 0.5^ο Κ υψηλότερες παρά κατά την διάρκεια του 18^ου αιώνα. Το σχέδιο αυτό θα ήταν πιο σοβαρό αν έλεγε ότι δεν είμαστε σίγουροι για τα αποτελέσματα στο κλίμα που δυνατόν να επιφέρουν οι εκπομπές αλλά για προληπτικούς λόγους πρέπει να περιορισθούν. Αυτό θα ήταν έντιμο και θα απεικόνιζε την πραγματικότητα.

Εδώ ελλοχεύει ένας παράλληλος κίνδυνος ότι με την προσπάθεια να διαχειριστούμε την κλιματική αλλαγή, η ανθρωπότητα περιορίζει την οικονομικής ανάπτυξη. Σε αντίθεση με τις αόριστες απειλές που προέρχονται από τις κλιματικές αλλαγές, η ανθρωπότητα είναι βέβαιον ότι θα εισέλθει σε περίοδο οικονομικής ύφεσης. Και όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι η πτώχεια σκοτώνει και ότι όσο πιο σύντομα εξαλειφθεί τόσο το καλύτερο.

Οι εκροές ρύπων των πλούσιων κρατών μόνο οριακά έχουν αλλάξει αφότου εισήλθαμε στη νέα χιλιετηρίδα. Οι παγκόσμιοι ρύποι ανεβαίνουν διότι χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα και η Βραζιλία δεν είναι πλέον τόσο πτωχές. Περισσότεροι κάτοικοι μπορούν να έχουν θέρμανση, να διαιτώνται καλύτερα και να ταξιδεύουν. Αυτή η παράμετρος συνήθως δεν λαμβάνεται υπ’όψιν από τους περιβαλλοντολόγους. Η αύξηση των ρύπων δεν είναι αποτέλεσμα ασύδοτης χρήσεως από την Δύση, αλλά ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα του αυξανόμενου περιορισμού της πτώχειας του τρίτου κόσμου.

Έχουμε δει κλιματολογικές συνάξεις και στο παρελθόν. Οι αρχηγοί θα υπογράψουν μια συμφωνία για την ελάττωση των ρύπων, θα πάνε στα σπίτια τους, θα υπολογίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα έναντι των δεσμεύσεων που ανέλαβαν και θα κοιτάξουν να υπάρξει μια περίοδος «ουδέτερη» για να μην αναγκαστούν να εφαρμόσουν άμεσα όσα θα έχουν συμφωνήσει. Μέχρι τώρα, μόνο η Βρετανία ήταν αρκετά ανόητη να δεσμευθεί να ελαττώσει μονομερώς τον περιορισμό των ρύπων, χωρίς να γνωρίζει αν θα υπάρξει η κατάλληλη τεχνολογία για να μην προκληθεί ζημιά στην οικονομία. Το αποτέλεσμα είναι υψηλές τιμές ενέργειας οι οποίες διώχνουν μαζί με τους ρύπους και την βιομηχανία!

Οι πλείστες χώρες επιθυμούν και θα προσπαθήσουν να ελαττώσουν τους ρύπους, αλλά κατά τέτοιο ποσοστό που δεν θα θέσει την ανάπτυξή τους σε κίνδυνο. Αυτός είναι ο λογικός τρόπος να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, όχι με τις υπερβολές που κυριαρχούν στο Παρίσι.

Γεώργιος Κ. Οικονόμου

7 Δεκεμβρίου, 2015