Η ταμίας που χάριζε…

Σήμερα είπα να μοιραστώ μαζί σας μια αληθινή ιστορία, που δεν την έζησα αλλά όπως την διάβασα στο internet, την ένιωσα τόσο δυνατή, καθαρή και συγκινητική που σκέφτηκα πως -σαν μάθημα ζωής- θα ήταν πολύ εγωιστικό να μην την μοιραστώ και με άλλους…

…άλλωστε ανέκαθεν πίστευα ότι γύρω μας υπάρχουν  πολλά μικρά παιδιά, που είναι «μεγάλοι άνθρωποι»!…

Το περιστατικό είναι αληθινό και συνέβη πριν από μερικές μέρες σε μεγάλο σούπερ μάρκετ στην Αγία Παρασκευή, στην Αθήνα:

Πλησιάζει στο ταμείο ένας γηραιός, ρακένδυτος άνδρας, με 3-4 κονσέρβες κι ένα γκαζάκι στο καλαθάκι του. Η νεαρή ταμίας κτυπάει τις κονσέρβες και το γκαζάκι στην ταμειακή μηχανή, τον κοιτάζει και του λέει:
– «Φύγετε κύριε, η εταιρεία μας δικαιολογεί κάποια δωρεάν καλάθια».
Αυτός ξαφνιάζεται χαρούμενα, την κοιτάζει με καλοσύνη, την ευχαριστεί εκατό φορές, της δίνει χίλιες ευχές και φεύγει.

Μόλις εκείνος απομακρύνεται, ανοίγει την τσάντα της και βάζει τα χρήματα στο ταμείο από το πορτοφόλι της!!!

Όσοι ήταν στην ουρά, 2-3 άτομα, έχουν μείνει «κάγκελο». Αμέσως της λένε: «κοπελιά, να τα πληρώσουμε εμείς».

Η νεαρή κοπέλα τους κοιτάζει αυστηρά και τους απαντά αποφασιστικά:

– «Ευχαριστώ, εγώ το αποφάσισα, εγώ θα τα πληρώσω. Ελάτε, παρακαλώ, προχωράτε».

[…μια απάντηση, που θα μπορούσε να σημαίνει: …εσείς μπορείτε να βρείτε γύρω σας άλλες τέτοιες «ευκαιρίες»…]

Κι ήταν ένα κοριτσάκι τόσο δα… 20-22 ετών. Πόσα να παίρνει, άραγε; 20-22 ευρώ μεροκάματο;…500 ευρώ το μήνα;… Ίσως και λιγότερα…

Κι όμως ένιωσε να δώσει ένα μάθημα ζωής και ανθρωπιάς για όλους μας. Να σκορπίσει ελπίδα και προσμονή για ένα καλύτερο αύριο.

Ένα δώσει ένα μάθημα ιδιαίτερα σε όσους συνηθίζουν να κατηγορούν απερίσκεπτα, βιαστικά και μαζικά την νεολαία μας.

Υπάρχουν διαμάντια ανάμεσα στα παιδιά!… και είναι πολλά, μα πάρα πολλά!