Σαν Σήμερα

Ian Curtis: «Φεύγει» σαν σήμερα ο θρύλος της πανκ

Ακούστε το άρθρο

Πόσο ενδιαφέρουσα θα μπορούσε να είναι η ζωή ενός βοηθού πωλήσεων σε δισκάδικο του Manchester? Ενός υπαλλήλου σε αντικερί στο Macclesfield? Ή μήπως ενός υπαλλήλου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας? Ενός υπαλλήλου σε γραφείο σταδιοδρομίας και εύρεσης εργασίας? Πληκτική? Μονότονη?

Κι όμως.. όλα αυτά αλλά και ακόμα περισσότερα -στο χώρο της μουσικής- πρόλαβε να κάνει στη ζωή του ο Ian Curtis, πριν φύγει από τη ζωή στις 18 Μαΐου του 1980, σε ηλικία 23 μόλις ετών, ακολουθώντας το μύθο του μουσικού σταρ που επιθυμεί να «φύγει» πρόωρα, πριν φθαρεί μέσα στο διάβα του χρόνου. Εκείνη τη νύχτα, πριν περάσει στην ιστορία για πάντα, παρακολούθησε μια από τις αγαπημένες του ταινίες («Stroszek») και απαγχονίστηκε στην κουζίνα του σπιτιού του, υπό τους ήχους του άλμπουμ του Iggy Pop «The Idiot», αφήνοντας πίσω του ένα σύντομο σημείωμα ότι απλώς δεν άντεχε άλλο και ήθελε να πεθάνει.

Παίρνωντας το Sex Pistol

Όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1976, ύστερα από μια συναυλία των Sex Pistols που παρακολούθησε στο Μάντσεστερ. Εκεί πείστηκε ότι ήταν γεννημένος για κάτι πολύ περισσότερο από ένας απλός fan της μουσικής. Με τους Bernard Sumner στην κιθάρα και τα keyboards (New Order και Electronic μεταγενέστερα) και τον Peter Hook στο μπάσο (New Order, Monaco, Revenge) κατέληξαν στην επιλογή του τέταρτου (ντράμερ) στο υπό ίδρυση συγκρότημα, που έμελλε να είναι, τελικώς, ο Stephen Morris (επίσης ιδρυτικό στέλεχος των New Order αλλά και των The Other Two), παλιού συμμαθητή του Curtis.

I Predict Riots

Η αρχική ονομασία της post- punk μπάντας ήταν «Warsaw», αλλά προς αποφυγή διενέξεων με το ήδη υφιστάμενο Λονδρέζικο punk συγκρότημα «Warsaw Pakt», αλλάζει σε «Joy Division», που αναφέρεται στις γυναίκες που χρησιμοποιούνταν από τους Ναζί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ως «σκεύη ηδονής» για τις σαρκικές τους απολαύσεις. Η αλήθεια είναι ότι οι Joy Division κατηγορήθηκαν για την επιλογή αυτού του ονόματος και οι… ψίθυροι περί νεοναζιστικών επιρροών και ιδεολογιών επανεντάθηκαν όταν δημιουργήθηκαν από την τέφρα των JD οι New Order, καθώς πολλοί συνέδεσαν την ονομασία τους με την φράση «The New Order of Third Reich», που συχνά χρησιμοποιούσε ο Αδόλφος Χίτλερ στις ομιλίες του. Την άποψη αυτή για την προέλευση της ονοματοδοσίας των «New Order» διέψευσαν κατηγορηματικά οι ίδιοι. Υπόνοιες για τη φιλοναζιστική ιδεολογία του Ίαν άφησε και η χήρα του, Ντέμπορα στο βιβλίο της «Touching from a distance» (1996).

Unknown Pleasures

Τον Απρίλιο του 1979 ηχογραφούν το πρώτο τους album με την ονομασία «Unknown Pleasures». Ακολουθεί το «Closer» το 1980, αλλά ως εκεί… Το «Still» (με ηχογραφήσεις από την τελευταία τους συναυλία στις 2 Μαΐου 1980, στο Μπέρμιγχαμ) και το «Substance» ήρθαν μετά το θάνατο του, ούτως ή άλλως βυθισμένου στην κατάθλιψη, Curtis. Ο… βαρύτονος Ian έγραψε τραγούδια που μιλάνε για συναισθηματικό πόνο, για το θάνατο, τη βία, τον αστικό εκφυλισμό και την αλλοτρίωση, σε μια κρίσιμη και δύσκολη περίοδο για τους Βρετανούς και ενώ οι πρώτες μεγάλες απεργίες στο Νησί ήταν γεγονός (Χειμώνας της δυσαρέσκειας 1978- 79, πρώτη χρονιά της σκληρής διακυβέρνησης των Συντηρητικών). 
Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο Ian Curtis όσο και οι Joy Division αναγνωρίστηκαν κυρίως μετά… θάνατο. Το «Love will tear us apart» , που αναγράφεται και στην επιτύμβια στήλη του εικονιζόμενου, η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία από τα 46 συνολικά τραγούδια τους (συγχωρέστε με αν έκανα λάθος στο μέτρημα), δεν κατάφερε να φτάσει ψηλότερα από τη 13η θέση στα Αγγλικά chart και τη 19η θέση των καλύτερων Indie Anthems που τραγουδήθηκαν ποτέ. Δεν ήταν, όμως, αυτό το ζητούμενο… Ούτε πολλές συναυλίες πρόλαβαν να δώσουν, λόγω της μονίμως πολύ κακής κατάστασης της υγείας του Ian, που συχνότατα πάθαινε επιληπτικές κρίσεις, ακόμα και επί σκηνής με αποτέλεσμα να ακυρώνονται- ειδικά προς τα τελευταία του- οι περισσότερες.

Joy Division – Love will tear us apart

Το καμπανάκι ήχησε πολύ δυνατά και προειδοποιητικά για τον ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένο από τις καταχρήσεις φαρμάκων Curtis, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο και γλύτωσε την τελευταία στιγμή από το θάνατο, λόγω υπερβολικής δόσης φαρμακευτικών και άλλων τοξικών ουσιών- ώρες ώρες, ειδικά στα τέλη του 1979 και στις αρχές του 1980 δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν χόρευε ή αν βίωνε μία από τις συνήθεις κρίσεις του, επί σκηνής, που ούτως ή άλλως ανέκαθεν ήταν πολύ σκοτεινή για να μπορέσει να διακρίνει κανείς λεπτομέρειες. Μία τέτοια ημέρα σαν κι αυτή δεν θα μπορούσαμε να μην του αφιερώσουμε ένα τραγούδι, που γράφτηκε για να τιμήσει τη μνήμη του. Από τους U2. «A day without me».

38 χρόνια χωρίς τον Ίαν Κέρτις

Σαν να ήταν χθες, όταν οι ντυμένες στα κατάμαυρα συμμαθήτριές μου- θαυμάστριές του στο Λύκειο, στα τέλη των 80ς, έγραφαν με ανεξίτηλο μαρκαδόρο το όνομά του πάνω από τον πίνακα της τάξης. Άντε να εξηγήσεις στον καθηγητή των Αρχαίων Ελληνικών το γιατί. Πολύ σκοτεινός και ζοφερός τότε για τον υπογράφοντα, που τον γνώρισε μέσα από τις λυκειακές συνάξεις, αλλά ένας αναμφισβήτητος θρύλος. Όταν ο ίδιος ο Bono ομολογεί ότι ο Κέρτις ήταν ο καλύτερος frontman και ο ίδιος ακολουθεί, τα πρόσθετα λόγια ελάχιστη σημασία έχουν.

Πηγή: oneman

Όλη η επικαιρότητα