Αρθρογραφία

«Η Ηλεία δεν μπορεί να χωρέσει τα όνειρά μας»

Ακούστε το άρθρο

Χθες το πρωί παρακολούθησα στην αίθουσα εκδηλώσεων της πρώην ΤΕΔΚ την παρουσίαση της μελέτης του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσιών της ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) για την επιχειρηματικότητα και το στρατηγικό σχεδιασμό ανάπτυξης στην Ηλεία.  Πρόκειται για μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Ηλείας  η οποία, όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο πρόεδρος της Θάνος Σκορδαλής στο σύντομο χαιρετισμό του, «μη έχοντας τη δυνατότητα να μοιράσει χρήματα θεώρησε σωστό να αναθέσει την εκπόνηση μελέτης για την βελτίωση της επιχειρηματικότητας, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο τους έμπορους και τους επαγγελματίες της περιοχής»

Ξεφυλλίζοντας  το 100σέλιδο πόνημα του ΙΝ.ΕΜ.Υ βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία για την υφιστάμενη κατάσταση τα τελευταία χρόνια στο νομό μας. Όπως η συρρίκνωση του πληθυσμού από τις φονικές πυρκαγιές του 2007 και μετά, η αισθητή μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, ο κομβικός ρόλος του τουρισμού στον τομέα της εργασίας και της απασχόλησης, η μη αξιοποίηση μέχρι σήμερα των φυσικών και πολιτισμικών μας πόρων, η έλλειψη κλειστού αυτοκινητόδρομου και πολιτικού αεροδρομίου και πολλά άλλα, λίγο πολύ γνωστά και χιλιοειπωμένα.

Αυτό ωστόσο που μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι με βάση τα στοιχεία της μελέτης, στην Ηλεία είναι πολύ χαμηλό το επίπεδο μόρφωσης  του πληθυσμού Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πτυχιούχοι κάτοικοι ανέρχονται στα 13.565, όταν η πολυπληθέστερη ομάδα είναι οι απόφοιτοι δημοτικού (περίπου 50.000) και ακολουθούν οι απόφοιτοι λυκείου (περίπου 30.000). Δηλαδή το ποσοστό των πτυχιούχων στην Ηλεία δεν ξεπερνά το 16% και είναι πολύ χαμηλότερο από τα αντίστοιχα της Αχαίας και της Αιτωλοακαρνανίας αλλά σε σχέση με τους περισσότερους νομούς της χώρας.

Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: Πως μπορεί να πάει μπροστά τούτος ο τόπος όταν το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων του συγκαταλέγεται στα χειρότερα ανά την Ελλάδα; Μήπως τελικά αυτή είναι η βασική αιτία της κακοδαιμονίας μας; Μήπως τελικά αυτός είναι ο κυρίαρχος λόγος που βυθιζόμαστε διαρκώς στο τέλμα, όταν άλλοι γειτονικοί μας νομοί, όπως η Αχαία, η Αρκαδία και κυρίως η Μεσσηνία βαδίζουν πλέον σε αναπτυξιακούς δρόμους. Χωρίς βέβαια να παραβλέπουμε και την παντελή έλλειψη βασικών υποδομών και δικτύων μεταφορών με κορυφαίο τον αυτοκινητόδρομο Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα, όπως πολλάκις τονίστηκε και στη χθεσινή ημερίδα

Τι είναι αυτό όμως που κάνει την Ηλεία αφιλόξενη για τους νέους ανθρώπους; Που αναγκάζει τους δικούς μας νέους επιστήμονες, τα δικά μας «μυαλά – ξυράφι», όπως είθισται να τα λέμε, να αναγκάζονται να ξενιτευτούν  εντός ή εκτός Ελλάδας για να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους, τη μόρφωση τους; Γιατί οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων μας δεν επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη, αλλά επιλέγουν άλλες πολιτείες για να εγκατασταθούν, να δημιουργήσουν και να διεκδικήσουν την επαγγελματική τους καταξίωση. Ακόμη και αν χρειαστεί να ρισκάρουν το μέλλον τους ή γνωρίζοντας ότι θα απολέσουν τους φίλους του και την οικογενειακή θαλπωρή.

Η απάντηση σαφώς και δεν είναι δύσκολη. Και δεν θα σας τη δώσω εγώ αλλά οι πέντε 17χρονοι μαθητές του ΕΠΑΛ Λεχαινών στο χθεσινό κεντρικό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της εφ. «Πατρίς»: «Μας διώχνει ο ίδιος μας ο τόπος» μας είπαν με μια φωνή και εξήγησαν: «Δυστυχώς δεν υπάρχουν επενδύσεις, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει οργάνωση και κανένας σχεδιασμός για εμάς τους νέους. Δεν μπορούμε να αντέξουμε τη μιζέρια και νοοτροπίες που μας φέρνουν πολλά χρόνια πίσω. Δυστυχώς είναι ένας τόπος που δεν μπορεί να χωρέσει τα όνειρα μας»

Όλη η επικαιρότητα