Βιβλίο Συνεντεύξεις

Ηρώ Παλαιολόγου: «Παλεύω να βάλω φωτιά στις συνταγές της ανέχειας»

Ακούστε το άρθρο

Η Ηρώ Παλαιολόγου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ηλεία, και συγκεκριμένα στη Μυρσίνη Λεχαινών, σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, αλλά μέσα της κρατά ζεστές τις αναμνήσεις από τον τόπο της, που είναι γι αυτήν πηγή έμπνευσης. Συγγραφέας και ποιήτρια, αγγίζει την ψυχή μας με τον ξεχωριστό τρόπο γραφής της, τον οποίον μπορεί κανείς να γνωρίσει μέσα από τα ποιήματα της, καθώς και μέσα από το βιβλίο της ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΩ, από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ, το οποία παρουσίασε την Παρασκευή, στον Πύργο. Διαβάστε όσα μας εξομολογήθηκε για τη ζωή της, το έργο της, και τα όνειρα της για το μέλλον.

Συστήστε μας με λίγα λόγια το νέο σας βιβλίο.

Το ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΩ είναι μια κατάθεση ψυχής. Μια φωνή διαμαρτυρίας για τα δεινά της καθημερινότητας και όλης της ανθρωπότητας. Ξεσκεπάζω κρυμμένες αλήθειες της εποχής μας σε διάφορους τομείς. Προσπαθώ ν’ αφυπνίσω αν μπορέσω έστω και λίγους. Παλεύω να βάλω φωτιά στις συνταγές της ανέχειας, της υποταγής και της ασυνειδησίας, γνωρίζοντας πως θα ενοχλήσω πολλούς,  θα κάνω εχθρούς, μα δίχως να πτοούμαι.

Οι φωτογράφοι και οι δημοσιογράφοι λένε: «Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις».  Χίλιες δυο σκέψεις μαζεμένες σε μια προσωπογραφία συνειδησιακή κι ατομική, προσπαθώ να τοποθετήσω μπροστά στον καθρέφτη της αλήθειας. Όσοι καταφέρουμε κι αντέξουμε να κοιτάξουμε μέσα εκεί, ίσως ανακαλύψουμε μια αλλιώτικη Ιθάκη, γράφω στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

?

Συνήθως πίσω από κάθε βιβλίο κρύβεται και μια μικρή ιστορία ή μια αφορμή. Θέλετε να μας πείτε ποια ήταν για εσάς η αφορμή;

Δεν υπήρχε μία αφορμή αλλά πολλές. Πριν αρκετά χρόνια έως και σήμερα, παρατηρώ χαρακτήρες, καταγράφω πράξεις, αναλύω συμπεριφορές, πολιτικών και  πολιτών. Η αδιαφορία, οι μάσκες της συνειδητής συνείδησης και της υποκρισίας, με γεμίζουν με απογοήτευση και ξεχειλίζω από οργή. Θεώρησα καθήκον μου να φωνάξω· να διαμαρτυρηθώ. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου, ν’ αφήσω να με νικήσουν αμαχητί, όλα όσα διαδραματίζονται γύρω μου εντός κι εκτός της χώρας μου. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνουμε στρατιώτες, ν’ αντισταθούμε, να παλέψουμε. Να μην περιμένουμε άπρακτοι μήπως αλλάξει κάτι, αλλά φροντίζοντας ν’ αλλάξουμε και να εξελιχθούμε πρώτα εμείς. Μόνο σαν αφαιρέσουμε το παλιό σκέπτεσθαι και φέρεσθαι, θα προσθέσουμε όλοι ένα λιθαράκι για ν’ αλλάξουν πολλά. Αυτές είναι λίγες από τις αφορμές που δημιούργησα το Ανεπίδοτα Κατηγορώ.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες με το βιβλίο σας;

Πολλά! Δύο εκ των οποίων, ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΙ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ. Τι λέω τώρα θα μου πείτε! Η ιστορία μας έχει δείξει πως υστερούμε και στα δύο. Διχόνοια και «εφιάλτες» ζουν και βασιλεύουν. Προσωπικά, όσο κι αν με πονάει, όσο κι αν απογοητεύομαι, δεν το βάζω κάτω. Θα συνεχίσω να το φωνάζω, πως για να ξεπερνάμε κάθε σκόπελο, χρειάζονται και τα δύο.

Πεζός λόγος ή ποίηση; Τι προσφέρει το καθένα στο συγγραφέα και ποιο είναι για εσάς καλύτερο μέσο έκφρασης;

Ο πεζός λόγος είναι σαν τη θάλασσα. Μαγευτικός απλώνεται στη θωριά του συγγραφέα. Αφουγκράζεται τους παφλασμούς των κυμάτων. Αγναντεύει γνώριμα λιμάνια. Ταξιδεύει σε αλλιώτικους, φανταστικούς κόσμους, πλέκοντας όμορφα δίχτυα με την πένα του.

Η ποίηση είναι ηχολαλήματα ψυχής. Ο ποιητής βιολί κι οι στίχοι του δοξάρι! Ένας μοναχικός βιολιστής που εμπνέεται από τον ήλιο, τον ουρανό, την μάγισσα θάλασσα, αέρα, βροχή, λουλούδια, έντομα, απ΄ όλη την πλάση. Το δοξάρι του, πότε βγάζει ήχους χαράς και πότε λύπης. Η αδικία, η υποκρισία, η αλαζονεία και η παντός είδους ψευτιάς, τον πληγώνουν, τον αγανακτούν, τον θυμώνουν. Πολλά τον γοητεύουν και τον συγκινούν κι άλλα τόσα τον κάνουν να επαναστατεί. Ανοίγει παράθυρα σε άλλους κόσμους, γνωρίζοντας πως ίσως δεν τους αντικρύσει, μα το βλέμμα του ψάχνει μ’ επιμονή. Ακούραστος εργάτης με ονειροπανδαισίες. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να επιλέξω έναν τρόπο έκφρασης. Τα αγαπώ εξίσου και τα δύο. Είναι σαν να ζητάτε από ένα παιδί, να διαλέξει ανάμεσα σε σοκολάτα ή καραμέλα!

Πως ξεκινήσατε να γράφετε και τι είναι αυτό που σας παρακινεί να το κάνετε;

Ξεκίνησα με ποίηση. Πολλά ποιήματά μου καρτερούν υπομονετικά να βγουν στο φως. Επέλεξα ν’ αφήσω πρώτα, ελεύθερες τις φυλακισμένες σιωπές μου με πεζό και δηκτικό πολλές φορές λόγο. Το έβαλα προτεραιότητα γιατί το θεωρώ αναγκαίο, στο σημερινό θολωμένο τοπίο που ζούμε. Η ποίηση είναι η κρυφή μου αγάπη! Μέγας έρωτας, σαν εκείνον που έχω στα μύχια της ψυχής για τη θάλασσα! Ποίηση και θάλασσα δύο φορτιστές που γεμίζουν και δυναμώνουν τις μπαταρίες της ψυχής μου. Παρακινούμαι λοιπόν, από μεγάλη εσωτερική ανάγκη και δεν θα σταματήσω.

Ποια είναι τα δικά σας όνειρα για το μέλλον, τόσο σε επαγγελματικό-καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;

Όνειρό μου, ΕΝΑ!  Να έχω υγεία. Για ό,τι αγαπώ, όσο είμαι όρθια θα παλεύω, όπως έμαθα από τους γονείς μου και όπως κάνω από μικρό παιδί έως σήμερα. Αν έχω υγεία, είμαι πλούσια, τίποτα δεν με τρομάζει και θα συνεχίσω ν’ αγωνίζομαι. Νικημένος είναι αυτός που παραιτείται κι εγώ αμαχητί δεν αφήνω καμία μάχη.

Πως περνάτε το χρόνο σας όταν δεν ασχολείστε με τη συγγραφή βιβλίων;

Σαν όλες τις εργαζόμενες γυναίκες, τις νοικοκυρές, τις μητέρες. Λίγος ο ελεύθερος χρόνος, μα τον εκμεταλλεύομαι όσο μπορώ, να διαβάσω, ν’ αποκτάω γνώσεις, να εξελίσσομαι. Όποιος ΘΕΛΕΙ, τα προλαβαίνει και τα καταφέρνει όλα.

Έχετε ήδη κάποιο επόμενο βιβλίο στο μυαλό σας;

Εννοείται! Το επόμενο έχει ήδη ξεκινήσει. Εδώ και δύο χρόνια, ψάχνω βιβλιοθήκες, ρωτάω ανθρώπους, συλλέγω πληροφορίες που χρειάζομαι. Δεν θέλω να πω περισσότερα. Θα πω μόνο, ότι θα έχει μυρωδιές από αλλοτινές εποχές. Όμως δεν θα βιαστώ, γιατί δεν θέλω κάθε χρόνο να βγάζω κι ένα βιβλίο. Θα μιλάω με λίγα  έργα μου που θα έχουν να πουν  κάτι.

Η Ηλεία είναι ο τόπος σας, αντλείται έμπνευση από αυτήν;  Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την ιδιαίτερη πατρίδα σας;

Πάντα οι συγγραφείς εμπνέονται από τον τόπο τους. Έχουν βιώματα, αναμνήσεις, γεύσεις, μυρωδιές, διδαχές, αξίες και αρχές. Ο κάθε τόπος στην Ελλάδα μας, έχει τη δική του ιστορία, που ο συγγραφέας οφείλει ν’ αναδείξει. Η ιδιαίτερη πατρίδα μου, έχει κι αυτή τις δικές της ιστορικές, πνευματικές, ποιητικές , (μην ξεχνάμε τον μεγάλο και σπουδαίο Αντρέα Καρκαβίτσα) λαογραφικές και πολλές άλλες ρίζες, που μ’ αυτές συμβάλει στο να ριζώνει και να καρποφορεί το δέντρο της πατρίδας μας. Όποιος κι αν είναι ο λόγος που απομακρυνόμαστε από τα πάτρια εδάφη, πάντα νιώθουμε όμορφα όταν γυρνάμε σαν τα χελιδόνια στη φωλιά που γεννηθήκαμε, που γαλουχηθήκαμε και μας έδωσε φτερά να πετάξουμε στον ουράνιο θόλο της ζωής.

Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη συγγραφή; Τι πρέπει να κάνει και να ξέρει;

Δεν θα συμβούλευα κανέναν. Αν κάποιος ζητούσε τη γνώμη μου, θα τον ενθάρρυνα να το κάνει, μόνο αν το θέλει και το αγαπάει πολύ! Δεν υπάρχει στη συγγραφή πρέπει. Ο κάθε συγγραφέας είναι μοναδικός, καταθέτει την ψυχή του. Ο RILKE είχε πει: «Ένα έργο τέχνης είναι καλό, αν προκύψει από μία αναγκαιότητα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί κανείς να το κρίνει». Το μόνο που πρέπει κανείς να γνωρίζει είναι, ότι επειδή θα δει και θ’ ακούσει πολλά, να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά, να έχει πείσμα, υπομονή κι επιμονή και να μην τα παρατήσει στις εκάστοτε δυσκολίες που θα συναντήσει. Για να τα καταφέρει, χρειάζεται μόνο ΑΠΟΦΑΣΗ. Επιτυχία στη ζωή μας γενικώς είναι, όταν νικήσουμε τα φίδια του φόβου, που μας κρατούν αλυσοδεμένους μέσα στη φυλακή της ατολμίας και της απραξίας!

Όλη η επικαιρότητα