Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Τακτικός επισκέπτης της Ηλείας

Έφυγε πλήρης ημερών ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κλείνοντας με το θάνατό του το κεφάλαιο των μεγάλων Πολιτικών που σφράγισαν την ιστορία του 20^ου αιώνα.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε αδιαμφισβήτητος ευπατρίδης της πολιτικής ζωής του τόπου, με βαθιά ριζωμένη την αίσθηση του πατριωτισμού και του καθήκοντος, απόλυτα αφοσιωμένος στον κοινοβουλευτισμό και τα δημοκρατικά ιδεώδη.

Υπήρξε ο πολιτικός της συνεννόησης και της εθνικής συμφιλίωσης, ήταν αυτός που είχε το θάρρος να συμφωνήσει με τον Χ. Φλωράκη και τον Λ. Κύρκο το ουσιαστικό τέλος του εμφυλίου πολέμου και την άρση των συνεπειών του, αυτό που δυστυχώς σήμερα με τον διχαστικό του λόγο αναζωπυρώνει ο κ. Τσίπρας και η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Προτιμώντας να είναι χρήσιμος και όχι αρεστός, ήταν ο πρώτος αντιλαϊκιστής πρωθυπουργός, που ποτέ δεν υπολόγισε μπροστά στην αλήθεια το πολιτικό κόστος και σε όλες τις αποφάσεις του κινήθηκε με μοναδικό γνώμονα του το γενικό συμφέρον. Προχώρησε σε βαθιές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, την οποία είχε παραλάβει ύστερα από τις πρώτες κυβερνήσεις του «ιστορικού» ΠΑΣΟΚ με έλλειμμα 15% του ΑΕΠ και στα  πρόθυρα της προσφυγής στο ΔΝΤ και κατόρθωσε να την παραδώσει το 1993 με πλεόνασμα 2% επί του ΑΕΠ.

Ομοίως, με τολμηρές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό πέτυχε να εξασφαλίσει για μια 10ετία τη βιωσιμότητα του συστήματος, χωρίς να χρειαστεί να επιβάλει περιορισμούς στις συντάξεις και τους μισθούς. Χαρακτηριστικά μάλιστα ο ίδιος έλεγε: «Μια χώρα η οποία έχει χρεοκοπήσει δε μπορεί να είναι εθνικά υπερήφανη». Είχε την διορατικότητα, την ευφυΐα και την παρρησία να δηλώνει από του βήματος της Βουλής το 1994 ότι: «Το τραγικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι δεν αντέχει τα βάρη και τα ελλείμματα, ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που η Ελλάδα δεν θα μπορεί πια να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δικαιώθηκε εν ζωή για την πολιτική του τόλμη και τις επιλογές του, έχοντας την ικανοποίηση ότι: «μπήκα στην πολιτική φιλελεύθερος και φιλελεύθερος φεύγω, ακολουθώντας το μεγάλο φιλελεύθερο ρεύμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, το οποίο διατρέχει τη νεοελληνική ιστορία και φτάνει ως τις μέρες μας… Οι φιλελεύθερες δυνάμεις είναι και σήμερα η κοινωνική πρωτοπορία, αλλά είναι καθηλωμένες από χίλιες δεσμεύσεις.»

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, είχε επισκεφθεί αρκετές φορές την Ηλεία κατά την μακρά πολιτική του σταδιοδρομία. Ειδικότερα από το 1984 που ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έως και τον Οκτώβριο του 1993 που έχασε τις εθνικές εκλογές και εν συνεχεία παραιτήθηκε από πρόεδρος του κόμματος, βρέθηκε στο νομό είτε για να μιλήσει σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, είτε για να παραστεί σε τοπικές γιορτές και επετείους. Ωστόσο, η σπουδαιότερη επίσκεψή του ήταν αυτή στις 3 Απριλίου, λίγες μόλις μέρες μετά τον καταστρεπτικό σεισμό της 26^ης Μαρτίου στον Πύργο.

Ο τότε Πρωθυπουργός ήρθε στην ηλειακή πρωτεύουσα συνοδευόμενος από πολλά μέλη του υπουργικού του συμβουλίου, μεταξύ των οποίων, τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Αθανάσιο Κανελλόπουλο και τους Βασίλη  Κονταογιαννόπουλο, Άγγελο Μπρατάκο, Αχιλλέα Καραμανλή κ.α. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, επισκέφθηκε τους καταυλισμούς των αστέγων, είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις με φορείς του νομού και συμμετείχε σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Από το βήμα του Δ.Σ εξήγγειλε ένα γενναιώδωρο πρόγραμμα για την αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων, αποκαθιστώντας την αρχική υποβάθμιση του γεγονότος από διάφορους κρατικούς παράγοντες. Σε αυτό βέβαια συνέβαλλε και η σθεναρή στάση που είχε επιδείξει τότε ο αείμνηστος δήμαρχος Γιώργος Δημητρακόπουλος, συνεπικουρούμενος και από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης. Την δεκαετία του 80 παρέστη στον εορτασμό του Αγίου Χαραλάμπους στον Πύργο, ενώ άλλες χρονιές είχε επισκεφθεί τους δήμους Γαστούνης και Ζαχάρως