Κόντρα στους νόμους

Αυξάνουν οι τιμές των καυσίμων, σιγά-σιγά, με κάποια λίγα λεπτά κάθε εβδομάδα, ώστε να μην γίνεται αισθητό στους καταναλωτές, αλλά μην προσκρούσει το φαινόμενο και σε κάποια νομοθεσία περί ελέγχου των τιμών, αν υπάρχει κάτι τέτοιο περί ελέγχου  και βέβαια οι καταναλωτές δεν ενδιαφέρονται, δεν καταγγέλλουν, δεν διαμαρτύρονται.

Είναι, είμαστε όλοι δηλαδή, πλην ίσως κάποιων εξαιρέσεων «απυρόβλητων», μαθημένοι πλέον από τις μειώσεις συντάξεων και μισθών, από το κλείσιμο επιχειρήσεων, από την απώλεια θέσεων εργασίας και τώρα που έχουμε αυξήσεις στα καύσιμα, κι ας είναι μειώσεις στην τσέπη μας, σιγά μην ξεκολλήσουμε από την φτωχή μας βόλεψη και να διαμαρτυρηθούμε.

Ίσως λόγω κόπωσης από τις σχετικά  πρόσφατες διαμαρτυρίες των δήθεν αγανακτισμένων, ίσως και το πλέον σίγουρο, λόγω εθισμού στην στασιμότητα και στην αφωνία, ίσως λόγω αδυναμίας πλέον συγκρότησης μετώπου διαμαρτυρίας, παραιτηθήκαμε στους βουλές της δήθεν ελεύθερης οικονομίας, η οποία δεν φαίνεται και τόσο ελεύθερη, αλλά μάλλον ποδηγετούμενη από αυτούς που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και εμπορίας.

Συμβαίνει λοιπόν κάθε καλοκαίρι να αυξάνουν οι τιμές σε πολλά προϊόντα ευρείας και αναγκαστικής κατανάλωσης, και εν προκειμένω οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων, εθιμικά πλέον, παρότι αυξάνει η κατανάλωση και θα έπρεπε να μειώνονται, συμβαίνει το αφύσικο για εμάς και αυξάνονται, κόντρα στους λεγόμενους νόμους της αγοράς, σύμφωνα με τους άλλους νόμους του αδίστακτου λεγόμενου κεφαλαίου και με την συνεπικούρηση των κυβερνήσεων φυσικά, αφού ποσοστιαία θα είναι και η αύξηση των ανάλογων φόρων.

Και εμείς, μάλλον δεν το αισθανόμαστε αφού στο πρατήριο καυσίμων πληρώνουμε τα ίδια χρήματα και δεν μας ενδιαφέρει βέβαια που αγοράζουμε λιγότερο προϊόν ή που περιορίζουμε ανάλογα τις μετακινήσεις μας και φυσικά δεν κουραζόμαστε να γυρνάμε στους δρόμους με τα αυτοκίνητά μας, ας βολευτούμε στον κοντινό μας χώρο και ας καθίσουμε λίγο περισσότερο στον καναπέ μας.

Θα περιορίσουμε την κατανάλωση, κόντρα στους κανόνες του ανταγωνισμού που θα έλεγαν πως σε περιόδους ύφεσης, επιβάλλεται η αύξηση της κατανάλωσης, η αύξηση της παραγωγής, η αύξηση των θέσεων εργασίας, η μεγιστοποίηση του κέρδους, η αύξηση των αποδοχών και πάει λέγοντας με κατεύθυνση αναπτυξιακή για άλλους λαούς που τους ενδιαφέρει, εμάς δεν μας ενδιαφέρει, παραμένουμε στη γωνία και ότι πούνε τα αφεντικά.

Ίσως ακόμη να βρίσκεται σε εξέλιξη το πείραμα και εμείς ως πιστά και υπάκουα πειραματόζωα, αφού, κατά τις μετρήσεις, ακόμη αντέχουμε, δεν υπάρχει λόγος να απελευθερωθούμε, πρέπει πρώτα να εξαχθούν τα ασφαλή συμπεράσματα του πορίσματος και όσοι επιβιώσουμε καλώς ή κακώς, θα γίνουν οι σχετικές ενέργειες, ώστε να ενταχτούμε στην κανονικότητα.

Κάποιες εκτιμήσεις και μάλλον ανίσχυρες προβλέψεις, ότι μπορεί να αγανακτήσουμε και να ξαναβγούμε στις πλατείες, δεν επαληθεύονται, αλλά ούτε και ενθαρρύνονται από τους ελεγκτές των μαζών, αλλά συνιστάται ο γνωστός καναπές και σε λίγο οι κοντινές παραλίες για ανάπαυση και αποφυγή εντάσεων και συγκρούσεων.