Μαντάμ Σουσού: Συνέντευξη με τον Κώστα Σπυρόπουλο

Τι συμβολίζει για σας ο ρόλος που έχετε στην Μαντάμ Σουσού; Υπάρχουν προσωπικότητες σαν του Μηνά Καντακουζηνού σήμερα?

Ο Μηνάς Καντακουζηνός είναι ένας απατεώνας υψηλών προδιαγραφών…υπό την έννοια ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο το πως και το ποιόν θα εξαπατήσει παρά το τι θα «λάβει»!!! Θεωρεί την απάτη τέχνη και τρόπο ζωής! Είναι κοσμογυρισμένος…του αρέσει η μεγάλη και ωραία ζωή …δεν είναι μίζερος!!! Θεωρεί την απάτη τέχνη που έχει μεγάλη τεχνική!!! Φαντάζεται την κάθε «αποστολή» του σαν έργο τέχνης!!! Δεν έχει ένα όνομα…έχει ένα για κάθε περίπτωση!!! Δεν ξέρουμε καν..αν τον λένε Μηνά Καντακουζηνό..!!! Είναι καλός φίλος και σπάνιος συνεργάτης! Όταν κλέβει…δίνει και μοιράζει…και δεν αποταμιεύει..!!! Ρισκάρει…και είναι δυνατός παίχτης!!! Δεν έχει προσομοίωση στο σήμερα!!! Δεν είναι λαμόγιο…ούτε μικροαπατεώνας..ούτε μικροπωλητής..! Αν ζούσε στο σήμερα θα άλλαζε επάγγελμα και θα ήταν πιο έντιμος κι απ´ τους έντιμους!!! Δεν θα καταδεχόνταν να κάνει παρέα με αυτούς που «μαζί τα φάγανε»…θα τους κέρναγε και θα τους περιφρονούσε!!! Δεν θα έκλεβε ποτέ «αυτούς που δεν έχουν»..!!!

Δουλέψατε αυτόν τον ρόλο μόνος σας … Πόσο σας βοήθησε ο Γιάννης Κακλέας σαν σκηνοθέτης και το κειίμενο της Δήμητρας Παπαδοπούλου;

Στο θέατρο υπάρχει πάντα ο σκηνοθέτης που ανοίγει τον δρόμο γαι να δούμε το έργο του συγγραφέα! Εδώ υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να σταθούμε και να το αναλύσουμε…λίγο..!!! Ο συγγραφέας και η Δήμητρα που έκανε την απόδοση και διασκευή! Η Δήμητρα πήρε το κείμενο του Ψαθά και του έδωσε την δική της ματιά…το απογείωσε!! Ανανέωσε το «σήμερα» του Ψαθά…πήρε το «χτες» της Σου Σους και το έκανε «τώρα» χωρίς να χάνεται η εποχή της…της έδωσε μια «γλώσσα» που στο «αυτί»του σημερινού θεατή να ακούγεται ο θεατρικό λόγος χωρίς να του τρυπάει το τύμπανο…αλλά να γλυστράει και να φθάνει σε μηδέν χρόνο στην ψυχή του!!! Το γέλιο δεν είναι εύκολη υπόθεση…ούτε για την Δήμητρα…ούτε για τον Ψαθά…ούτε για έναν σοβαρό καλλιτέχνη!!! Το γέλιο είναι κατάθεση ψυχής απότην πλευρά του «γραφιά»…είναι ένα δράμα που βιώνει και προσπαθεί να το αποφορτίσει…προσπαθεί με αξιοπρέπεια και χιούμορ να διηγηθεί μια δραματική ιστορία…!!! Το γέλιο αφορά τον θεατή! Για εμάς-ηθοποιούς,σκηνοθέτες,συγγραφείς-είναι μια πολύ σοβαρή και δραματική ιστορία! Οι ήρωες μας πάσχουν και υποφέρουν ακόμη και την ώρα που αστειεύονται…ακόμη και την ώρα που «σκοντάφτουν» και τρώνε τα μούτρα τους και οι θεατές γελάνε…εμείς καλούμαστε να κρύψουμε τον πόνο των ηρώων μας!!! Ο Γιάννης έστησε μια παράσταση με φοβερή ακρίβεια…με τοποθετημένο συναίσθημα με αυτοέλεγχο  και ήθος!!! Επειδή κάνω δικές μου δουλειές και τις σκηνοθετώ …είχα χρόνια να δουλέψω με άλλον σκηνοθέτη …ε λοιπόν…δεν «μου» έλειψα καθόλου..ίσα-ίσα ήμουν ήρεμος και χαλαρός και απολάμβανα το να «παίζω» μόνο..!!!

Πώς νιώθετε μπροστά σ’ αυτή την μεγάλη περιοδεία;

Μπρος σ´αυτή την περιοδεία…αισθάνομαι «ετοιμοπόλεμος»…μαχητής !!! Κάθε μέρα και αλλού!!! Πάμε και βρίσκουμε εμείς το κοινό!!! Πάμε σπίτι του!!! Βέβαια καλό είναι να μας ψάξει κι αυτό λίγο …για να βρεθούμε σίγουρα! Μην πάει ο ένας και λείπει ο άλλος…