«Με τη δημιουργία κινούμαστε προς την ελπίδα»

Ο Απόστολος Γουγουλάκης είναι ένας νέος τραγουδοποιός που μας συστήνεται με τον δίσκο του που έχει τον τίτλο «Είδα φως και βγήκα»…

Πριν λίγες ημέρες βρέθηκε στην Ηλεία όπου εμφανίστηκε live σε Πύργο (στο Νηπιαγωγείο) και Γαστούνη (στο My friends Café), κερδίζοντας το κοινό με τον «φρέσκο» ήχο του, τον δυναμισμό αλλά και την ευαισθησία του, φανερώνοντας πως η περίπτωση του έχει να κάνει με ένα συνειδητοποιημένο καλλιτέχνη που διαθέτει ξεχωριστή φωνή αλλά και ερμηνευτική δεινότητα…

Ας δούμε τι απάντησε στις ερωτήσεις που του θέσαμε…

Γιώργος Γουβιάς

gougio@hotmail.com

 

 

Ο τίτλος της πρώτης σου δουλειάς «Είδα φως και βγήκα» πως προκύπτει; Συνήθως βλέπουμε φως και μπαίνουμε κάπου… εσύ όμως βγαίνεις…

Το φως αντιπροσωπεύει την ελπίδα. Κάπου στο σκοτάδι στο οποίο βρισκόμαστε αχνοφένεται η ελπίδα και προς τα εκεί κινούμε. Για να δεις κάπου το φως πρέπει να προβληματιστείς πρώτα, να τα βρεις με τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Είναι συμβολικός ο τίτλος. Επίσης έχει να κάνει με το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου το οποίο αναφέρεται στο χρόνο. Καθώς κινούμαστε μέσα στο πέρασμα του, είναι στιγμές που κάτι μας τραβάει την προσοχή, μας κάνει να σταθούμε. Ένα φως. Ο χρόνος πιστεύω είναι σύμμαχος όχι εχθρός. Απλά αργούμε να συμφιλιωθούμε μαζί του.

Αν σου ζητούσα να μου περιγράψεις το περιεχόμενο του δίσκου σου τι θα απαντούσες;

Ο χαρακτηρισμός πάντα είναι δύσκολος. Νομίζω ότι ο δίσκος περιέχει τα μουσικά μου ακούσματα, σε ένα βαθμό που έχουν γίνει δικά μου πλέον. Έχουν δηλαδή τη δική μου πινελιά. Πιστεύω θέλει περισσότερες από μια ακροάσεις για να νιώσεις αυτά τα στοιχεία, γιατί έχω βασιστεί αρκετά στη μουσικότητα μαζί με τους μουσικούς που συμμετείχαν. Στιχουργικά προσπαθώ να αποτυπώσω όλα αυτά που συμβαίνουν και “ταλαιπωρούν” εμένα ή τους γύρω μου. Κοινωνικά, πολιτικά και τα θέματα της καρδιάς, του έρωτα.

Το τραγουδοποιός που σου προσάπτουν ως χαρακτηρισμό σε βρίσκει σύμφωνο ή θα προτιμούσες κάτι άλλο;

 

Αυτός είναι ο στόχος μου πάντως, να ποιώ τραγούδια. Προσπαθώ να κάνω τέχνη. Δεν έχω πρόβλημα με τις ταμπέλες αλλά ούτε και τις θεωρώ αναγκαίες. Δεν χρειάζεται να χαρακτηρίσεις κάποιον μόνο και μόνο για να κατέχει μια ιδιότητα, εφόσον το έργο του τον χαρακτηρίζει από μόνο του. Κάποια πράγματα σε “ονοματίζουν” από μόνα τους.

Πως το ξεκινάς… έχεις πρώτα το στίχο στο νου σου και κατόπιν «κολλάς» τη μουσική ή το αντίστροφο;

Συνήθως πρώτα σκαρώνω μουσικές. Αλλά είναι και τραγούδια που πρώτα ο στίχος με οδήγησε στη μελωδία. Το ένα φέρνει το άλλο δεν προσπαθώ να “βιάζω” τίποτα, γιατί είναι ωραίο να «κουμπώνουν» αυτά τα δύο φυσικά. 

Ο αγαπημένος σου στίχος από το δίσκο σου ποιος είναι και γιατί;

Δύσκολο να πω μόνο για έναν. Αν έπρεπε παρά όλα αυτά να επιλέξω θα διάλεγα από το ρεφραίν του “Δήθεν” το “Αν δεν είσαι αυτός που είσαι, πως θα βρεις αυτό που έχεις; Από το μέσα σου θα απέχεις”… γιατί μέσα από την απλότητά του κρύβει μια βαθιά αλήθεια και έναν τρόπο ζωής που μας χαρακτηρίζει αρκετά τα τελευταία χρόνια.

Είσαι ικανοποιημένος από την μέχρι τώρα αποδοχή του «Είδα φως και βγήκα» από κοινό και ΜΜΕ;

Ακούω πολύ καλά σχόλια για τον δίσκο. Και από τους μουσικούς και από το μέσο ακροατή. Όλα αυτά δικαιώνουν με κάποιο τρόπο τις επιλογές μου και μου δίνουν βήμα να συνεχίσω και φυσικά να βελτιωθώ. Γιατί αυτός είναι ο στόχος μου να βελτιώνομαι συνεχώς και να προσφέρω κάτι που να έχει ουσία. Δεν κάνουμε μουσική για τον εαυτό μας μόνο αλλά απευθυνόμαστε σε όλους.

Θα έλεγες πως μουσικά διανύουμε την εποχή του «λίγο απ` όλα»;

 

Εμβάθυνση και ουσία σίγουρα δεν υπάρχουν στο μεγαλύτερο μέρος της μουσικής που κυκλοφορεί. Τα πολλά στοιχεία δεν με ξενίζουν, αρκεί αυτό που κάποιος κάνει να το έχει “χωνέψει” μουσικά γιατί αλλιώς δεν θα πείθει. Συναντώ όμως συνέχεια νέους ανθρώπους που προσπαθούν και δημιουργούν μουσικές με νόημα και ενδιαφέρον. Περνάνε με όμορφο τρόπο μηνύματα στον ακροατή. 

Για τη «σχέση» μουσικής-διαδικτύου τι γνώμη έχεις;

Το διαδίκτυο αποτελεί πλέον το πρώτο μέσο διακίνησης της τέχνης. Είναι άμεσο, εύκολα προσβάσιμο απο τους περισσότερους και δίνει τη δυνατότητα σε όλους να επικοινωνούν με όλους. Επίσης αποτελεί έναν τεράστιο αποθηκευτικό χώρο, ένα database έργων παλαιοτέρων και νέων δημιουργών στα οποία καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση οποιαδήποτε στιγμή. Αν το αναλογιστούμε για μια στιγμή αυτό, κατανοούμε τη χρησιμότητά του. Με το διαδίκτυο έχουν γίνει όλα άμεσα άλλα όχι τόσο όσο πραγματικά πρέπει. Δηλαδή κατ’ εμέ δεν μπορεί να συγκριθεί το αίσθημα του να πιάνεις στα χέρια σου το αποτέλεσμα της καλλιτεχνίας κάποιου ή να παρακολουθείς ζωντανά μουσική. Ευτυχώς το αίσθημα δεν έχουν καταφέρει να το προσομοιώσουν ακόμα αλλιώς θα μας το πούλαγαν και αυτό. Βέβαια η πηγή παραμένει η ίδια και είναι προσβάσιμη πλέον ακόμα και σε αυτόν που προηγουμένως δεν είχε τη δυνατότητα. Σε αυτόν τον τομέα το διαδίκτυο έχει βοηθήσει. 

Δύσκολοι καιροί για όλους μας… ακόμα πιο δύσκολοι για τους μουσικούς;

Ναι, ο μουσικός που θέλει να βιοπορίζεται από τη μουσική περνά μια δύσκολη περίοδο. Αυτό συμβαίνει γιατί αναγκασμένος να κλείσει αρκετές εμφανίσεις μπαίνει στη λογική να κάνει πράγματα που δεν τον εκφράζουν, δεν τον αντιπροσωπεύουν και τα κάνει με σκοπό το “μεροκάματο”. Αυτό σε φθείρει και συνάμα αδυνατεί την επιθυμία της δημιουργίας και της βελτίωσης. Ευτυχώς για εμένα αυτή την περίοδο της ζωής μου έχω τη δυνατότητα να κάνω τη μουσική με τα δικά μου θέλω και όρους και όχι αυτά που προτάσσει η ανάγκη.

Πάντως τα live σου τα ευχαριστιέσαι για τα καλά όπως έδειξες σε Πύργο και Γαστούνη… Η κιθάρα είναι το αγαπημένο σου όργανο ή υπάρχει κάποιος «κρυφός δεσμός»;

Η αλήθεια είναι ότι στα live, αυτό που περιμένω και θέλω είναι να περνάω εγώ και οι μουσικοί καλά. Να ευχαριστιέμαι την επικοινωνία που έχουμε μεταξύ μας και αντίστοιχα με τον κόσμο. Η μουσική είναι επικοινωνία, μας φέρνει κοντά και για εμένα αποτελεί μέσο απελευθέρωσης. Η κιθάρα είναι το όργανο που πρωτομελέτησα και γι` αυτό το λόγο έχω συνδεθεί συναισθηματικά μαζί της. Σε αυτή πρωτοσκάλισα μελωδίες. Όμως και το πιάνο είναι όργανο που όσο περνάνε τα χρόνια καταφεύγω σε αυτό αρκετά.

Θυμάσαι κάτι από την 1η φορά που εμφανίστηκες live στον Πύργο;… το 2006 αν θυμάμαι καλά…

Πραγματικά έχει αποτυπωθεί στο μυαλό εκείνο το live. Νομίζω ήταν σε ένα μαγαζί στην πλατεία που λεγόταν Escape. Γίναν` πολλά που δεν τα θυμάμαι για ευνόητους λόγους. Υπήρχε φοβερή ενέργεια με τον κόσμο που με αγκάλιασαν κυριολεκτικά! Πέρασαν αρκετά χρόνια μα ένιωσα το ίδιο και στο «Νηπιαγωγείο» και ειλικρινά θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο για τις στιγμές αυτές.

Τι σε κάνει αισιόδοξο;

Η δημιουργία. Είναι ένα από τα προνόμια της ανθρωπότητας και όταν τη νοιώθεις, νοιώθεις παρέα με αυτή και την ελπίδα. Με τη δημιουργία φαίνεται ότι προχωράμε, κινούμαστε προς την ελπίδα. Και αυτό αν μη τι άλλο με κάνει αισιόδοξο!

 

Ακούστε τραγούδια του Αποστόλη Γουγουλάκη στο Youtube:

Είδα Φως και Βγήκα

https://www.youtube.com/watch?v=WTgsx79InY4&list=PLY5w4yZF_9XDddDMDCSSrK3lqpfC0v8Wp&index=10

Το Τσιγάρο https://www.youtube.com/watch?v=7qOHaAo340s&index=3&list=PLY5w4yZF_9XDddDMDCSSrK3lqpfC0v8Wp

Δήθεν

https://www.youtube.com/watch?v=pgyHBvYdETI

Όλο το άλμπουμ “Είδα Φως και Βγήκα” που κυκλοφορεί σε βινύλιο και cd μπορεί να το ακούσει κάποιος εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=KXKABCAbW_o&list=PLY5w4yZF_9XDddDMDCSSrK3lqpfC0v8Wp