Mετά τις «μαϊμούδες» ήρθαν και οι πλαστοί…

Δεν έχει τελειωμό η κομπίνα και η σπατάλη στο Ελληνικό Δημόσιο, αφού μετά τις μαϊμούδες στα ταμεία συντάξεων και πρόνοιας, ήρθαν τώρα και οι  «πλαστοί»  δημόσιοι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας, καθώς σύμφωνα με δηλώσεις της υφυπουργού Δημόσιας Διοίκησης, περίπου το 10% διορίσθηκαν ως δημοτικοί αστυνομικοί με πλαστά δικαιολογητικά.

Ακούγαμε πότε-πότε για μεμονωμένα τέτοια περιστατικά και δεν το πιστεύαμε, μέχρι που αρχίσαμε να ψυλλιαζόμαστε για το βάθος της διάβρωσης, πρώτα με τις «μαϊμούδες» και κατόπιν με τους «πλαστούς».

Και είναι σίγουρο πως οι υποθέσεις των πλαστών ,μάλλον θα επεκταθούν σε όλους τους τομείς του Δημοσίου, γιατί θα είναι απίθανο και πρωτότυπο να υπάρχουν μόνο στην Δημοτική Αστυνομία, αν και αυτή η υπηρεσία είχε μία ιδιαιτερότητα, αφού ήταν καθαρά υπόθεση των Δημάρχων.

Φυσικά οι υποθέσεις πιο σοβαρών περιπτώσεων διαφθοράς στους Δήμους ,είναι πολύ περισσότερες, σύμφωνα με τον κ. Ρακιντζή και οι Δημοτικοί Αστυνομικοί, είναι μάλλον  ένα μικρό τμήμα του όλου κλίματος  που κυριαρχεί και ανάγεται πέρα από κομπίνες, που διερευνώνται και στην περιοχή μας, χωρίς τελειωμό, στο γνωστό παιγνίδι κομματαρχισμού, πολιτικών καριερών, με την επωδό του κατόπιν ενεργειών μου.

Και όλα αυτά εις βάρος του κοινωνικού συνόλου εν μέσω σκληρής λιτότητας, φτώχειας και ανέχειας, προς χάριν του κομματάρχη, του προστατευόμενου και του επικρατούντος πολιτικού συστήματος που οδήγησε τον τόπο στην πολιτική και οικονομική κρίση.

Γιατί είναι μάλλον αδόκιμο και λανθασμένο να μιλάμε για οικονομική κρίση, αφού όλοι γνωρίζουμε, ακόμη και οι γνωρίζοντες μόνο γραφή και ανάγνωση, ότι η οικονομική κρίση εμπεριέχεται ως ένα τμήμα στη γενικότερη και γενεσιουργό όλων των δεινών, την πολιτική κρίση.

Δεν μπορούμε να πληρώνουμε «μαϊμούδες» συνταξιούχους, βοηθηματούχους Πρόνοιας και «πλαστούς» δημόσιους υπαλλήλους, να δανειζόμαστε γι’ αυτό  και να λέμε πως απλά έχουμε οικονομική κρίση, ότι  το έλλειμμα του 2009 πλαστογραφήθηκε δήθεν από το 12,4% στο 15,7%, αλλά να αποφεύγουμε να δούμε τους λόγους που ανέβηκε το έλλειμμα, ο εξωτερικός και εσωτερικός δανεισμός, γιατί έχουμε διπλάσιους δημόσιους υπαλλήλους από τα ευρωπαϊκά παραδεκτά όρια και γιατί δεν πληρώνουμε όλοι φόρους και δεν εισπράττονται οι καταλογισθέντες.

Όλα αυτά τα γιατί τα ότι και ένας σωρός άλλα, δεν είναι αλήθεια πολιτικά ζητήματα. Δεν είναι και αυτά προαπαιτούμενα, όπως συνηθίζουμε να λέμε τελευταία του πολιτικού προβλήματος και συνεπακόλουθα της οικονομικής κρίσης;

Μήπως αλήθεια, πιο συγκεκριμένα, οι «μαϊμούδες» και οι «πλαστοί» που προαναφέραμε, αλλά και που θα αναφέρουμε σίγουρα στο μέλλον, δεν αποτελούν σοβαρό τμήμα του πολιτικού προβλήματος  και δεν συνθέτουν κατά τη βαρύτητα και την αναλογία τους ένα μέρος του πολιτικού προβλήματος;

Ε. λοιπόν, αυτό το πρόβλημα, το πολιτικό, πρέπει να λύσουμε πρώτα, ώστε να λυθεί αυτόματα και το οικονομικό, αλλιώς οδεύουμε σε αδιέξοδο παριστάνοντας μάλιστα πως δεν καταλαβαίνουμε κιόλας  και ψάχνουμε  δήθεν για ανύπαρκτους φταίχτες και ενόχους.-