Αρθρογραφία

Μια ευχή για τη νέα χρονιά

Ακούστε το άρθρο

Στην ανατολή κάθε νέας χρονιάς όλοι οι άνθρωποι κάνουν σχέδια και όνειρα για έναν καλύτερο από τον προηγούμενο χρόνο. Έναν νέο χρόνο που θα φέρει ευτυχία, χαρά και επιτυχία στον προσωπικό, οικογενειακό και επαγγελματικό τομέα της ζωής τους.  Και ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του καθενός τα σχέδια και τα όνειρα αυτά μπορεί να είναι από πολύ απλά μέχρι ιδιαίτερα σύνθετα και απαιτητικά.   Για κάποιους ανθρώπους όμως και ιδιαίτερα για κάποια παιδιά τα όνειρα και τα σχέδια της νέας χρονιάς μπορεί να αφορούν θέματα που στους περισσότερους από εμάς θεωρούνται αυτονόητα. Πόσοι για παράδειγμα από εμάς έχουν σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχουν παιδιά  που το μόνο που εύχονται να αποκτήσουν τη νέα χρονιά είναι έναν …φίλο.

Η φιλία είναι μια σχέση που οι άνθρωποι την επιλέγουν με τη δική τους θέληση και στην οποία η θέση και των δύο μερών είναι ισότιμη. Αυτό σημαίνει ότι η σχέση αυτή εμπεριέχει αμοιβαίο σεβασμό και δεν εξυπηρετεί κανέναν ανομολόγητο  ή  υστερόβουλο σκοπό. Η αμοιβαία συμπάθεια, το μοίρασμα ενδιαφερόντων και εμπειριών ζωής, η άνετη και μη διεκδικητική αλληλεπίδραση, όλα αυτά εξασφαλίζουν μια αίσθηση ζεστασιάς και ευεξίας μέσα σε έναν κόσμο που τόσο συχνά είναι ψυχρός και αφιλόξενος. Με δεδομένα αυτά τα στοιχεία, δεν είναι περίεργο ότι οι φιλίες, όπως και οι άλλες στενές κοινωνικές σχέσεις, θεωρούνται άκρως απαραίτητες για να αποκτήσει το άτομο ομαλή ψυχολογική προσαρμογή. Και βέβαια, όπως ακριβώς η σύναψη φιλίας μπορεί να προσφέρει συναισθήματα ικανοποίησης στη ζωή μας, κατά παρόμοιο τρόπο και η έλλειψη φιλίας μπορεί να οδηγήσει σε ένα έντονο συναίσθημα κοινωνικής αποστέρησης, αποξένωσης και μοναξιάς.

Χρειαζόμαστε τους φίλους για να παίζουμε, χρειαζόμαστε φίλους όταν έχουμε ένα πρόβλημα και θέλουμε κάποιον να μας βοηθήσει ή έστω να μας ακούσει, αλλά και όταν θέλουμε να μοιραστούμε τη χαρά μας, όταν νιώθουμε μοναξιά, κάποιον να μας υποστηρίζει, να μας προστατεύει, να μας συμπαραστέκεται στις δυσκολίες, να λέμε τα μυστικά μας και να μην τα μαρτυράει, να κάνουμε καλή παρέα… Γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ζει ομαδικά. Και είναι φοβερό όταν οι συνθήκες τα φέρνουν έτσι που ένα ανθρώπινο πλάσμα  ζει μόνο, χωρίς φίλους.

Έχοντας λοιπόν σα δεδομένο την κοινωνική ανάγκη της φιλίας για τα «διαφορετικά» παιδιά, όπως ισχύει και για όλα τα άλλα, θα πρέπει οι συνομήλικοί τους να αναπτύσσουν μαζί τους φιλικές και κοινωνικές σχέσεις χωρίς να υποκρίνονται, χωρίς αυτό να θεωρείται ως στάση ζωής που υπαγορεύεται από οίκτο, εξαιτίας του προβλήματός τους, αλλά γιατί το αξίζουν και το δικαιούνται. Με τη στάση αυτή θα αποφευχθεί ο κοινωνικός  αποκλεισμός των «διαφορετικών» παιδιών. Θα ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή τους και θα απαλλαγούν από αισθήματα κατωτερότητας και από φοβίες. Θα αποκτήσουν δημιουργική διάθεση, θα βοηθηθούν να ξεπεράσουν ψυχολογικά την αναπηρία τους, αποδεικνύοντας τη χρησιμότητα για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Άλλωστε η στάση αυτή φανερώνει και το επίπεδο του ανθρωπιστικού μας πολιτισμού.

Τα σχολεία στα οποία υπάρχουν προγράμματα συνεκπαίδευσης παιδιών με και χωρίς Ειδικές Ανάγκες θα πετύχουν το στόχο της πλήρους ένταξης μόνο όταν δημιουργούν ουσιαστικές σχέσεις φιλίας μεταξύ των μαθητών.  Στα σχολεία αυτά μπορεί να επιτυγχάνεται αρκετά συχνά η λειτουργική ένταξη, αφού όλα τα παιδιά μαζί μοιράζονται τους ίδιους χώρους, ασχολούνται με τις ίδιες δραστηριότητες και ασχολίες, όμως πολλές φορές τα παιδιά με Ειδικές ανάγκες εξακολουθούν να παραμένουν κοινωνικά απομονωμένα. Παρόλο δηλαδή που η συνεκπαίδευση είναι μια στρατηγική που βοηθά σημαντικά τη συναναστροφή και την ενσωμάτωση  των παιδιών με ή χωρίς Ειδικές Ανάγκες, θα πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονα και φροντίδα για τις ατομικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες των «διαφορετικών» παιδιών, αφού η ελλειμματική ανάπτυξη κοινωνικών τρόπων, η απόρριψη και οι λιγοστές φιλικές σχέσεις  είναι συνήθη  χαρακτηριστικά των παιδιών με μειονεξίες.

Ας βάλουμε στα σχέδια και τα όνειρά μας για τη νέα χρονιά και τη φιλία μας με ένα άτομο «διαφορετικό» από εμάς.  Δε θα φανούμε μόνο συνάνθρωποι. Θα αλλάξει κι εμάς η ζωή μας ως άτομα, ως χαρακτήρες, ως ιδιοσυγκρασία. Θα μάθουμε να συνυπάρχουμε και να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα που έτσι κι αλλιώς είτε εθελοτυφλούμε είτε τη βλέπουμε υπάρχει τόσο έντονα  γύρω μας. Ας μάθουμε στα παιδιά μας να προσφέρουν τη φιλία και την αγάπη τους χωρίς προκαταλήψεις, αλλά με γνώμονα την ανάγκη να γεφυρωθεί το βίωμα της ψυχικής μοναξιάς μέσα από  την αλληλοκατανόηση και την αλληλοσυμπλήρωση που δημιουργούν οι ομοιότητες, αλλά και οι αντιθέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι για οποιοδήποτε, μα οποιοδήποτε παιδί ένας φίλος μπορεί να γίνει ένας μικρός θεός…

Καλή χρονιά!

Στασινοπούλου  Τζωρτζίνα

Όλη η επικαιρότητα