Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια ταράτσα

Είναι μέρες που θυμάσαι ότι κάποιο επάγγελμα που κάποτε θεωρούσες δεδομένο, δεν υπάρχει πια ή είναι τόσο κοντά στο χείλος του γκρεμού που θα το έσπρωχνες μόνο και μόνο για να τελειώσει το μαρτύριο. 

Το παραδοσιακό επάγγελμα είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο όμως που είναι εύκολο να θυμηθείς, ακόμη και στην τύχη. Εκτός από επαγγέλματα όμως μας αφήνουν και εμπειρίες, δραστηριότητες, που θεωρούσαμε εξίσου δεδομένες και που είναι δύσκολο να αναπληρώσουμε πια.

Όχι, δεν θα ακούσεις για αλάνες. Θα ακούσεις όμως για ταράτσα. Στην εποχή που οι πολυκατοικίες δεν είχαν γεμίσει τον τόπο, υπήρχαν περισσότερες μονοκατοικίες, διώροφα και τριώροφα σπίτια που ανήκαν σε λίγους, συγγενείς ή και όχι, αλλά εύκολο να συνεννοηθούν και να κινηθούν στην καθημερινότητα χωρίς να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλον κάθε τρεις και λίγο, ούτε χρειαζόταν καν ειδικό συμβούλιο για να αποφασιστεί αν αξίζει το κόστος για τη σωστή μόνωση της ταράτσας, η ταράτσα δεν ήταν απλά ένα μέρος που βόλευε να απλώνεις ρούχα. Αν είχες πρόσβαση σε ταράτσα και οι φίλοι σου δεν μπορούσαν παρά να κοιτούν τα κεραμίδια της οροφής τους με απορία, ξέρεις ότι έχεις περάσει πράγματα σε αυτήν.

Η ταράτσα ήταν ο ακάλυπτος, ο κήπος και η αυλή που δεν είχες ή δεν βολευόσουν. Ανέβαινες τα βράδια για να χαζέψεις τα άστρα (τότε που μπορούσες να τα δεις κιόλας, όχι όπως τώρα που ο τεχνητός φωτισμός της πόλης και όχι μόνο εκμηδενίζει τέτοιου είδους ελπίδες). Με την κατάλληλη παρέα, είτε επρόκειτο για φίλους είτε για το αίσθημα, χτίζονταν δυνατές σχέσεις ζωής και, προπαντός, αναμνήσεις (οι οποίες μας επιτρέπουν να παίξουμε λίγο με αυτές τις χορδές που μόλις ένιωσες να πάλλονται μέσα σου).

Ακόμη και επίκληση στο συναίσθημα να μην κάνουμε όμως, υπάρχει πάντα το μπάρμπεκιου ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Την κατάλληλη εποχή, για να διευκολύνει το κλίμα και ο ήλιος, με την κατάλληλη παρέα, μια πρόχειρη ψησταριά και ένας θεός ξέρει η ιδέα και μόνο τι μυρωδιές έρχονται στο μυαλό σου, χωρίς καν να φτάσουμε στις συνοδευτικές εικόνες.

Τότε που η μόνωση στην ταράτσα δεν ήταν ιδανική και ήξερες ότι θα βράσεις μέσα στο σπίτι, δεν είχες κλιματισμό, Facebook Messenger ή τρόπο να πας στο κέντρο της πόλης σε χρόνο μηδέν. Οπότε αξιοποιούσες (και εκτιμούσες) διαφορετικά κάτι τόσο “πεζό” όσο μια ταράτσα που κάποτε ήταν συνώνυμο του πλυσταριού.