Μητρότητα: Ένστικτο, ανάγκη ή συρμός;

Μητρότητα, μία από τις πιό όμορφες λέξεις και από τις πιό σημαντικές έννοιες στη ζωή της γυναίκας. Φέρει μέσα της την ίδια τη ζωή και την πραγματική ουσία της απόλυτης αγάπης στα όρια της αυταπάρνησης.

Ωστόσο πόσες από εμάς κινούνται αληθινά σ’ αυτά τα όρια πλεύσης;

Η ανίχνευση της θέσης μας λανθάνει στην απάντηση κάποιων καίριων ερωτημάτων:
«Θέλω να κάνω παιδί;» ή «Θέλω να κάνω πραγματικά παιδί ή το θέλω, επειδή ίσως να μην μπορώ να το κάνω μετά..» ή «Φοβάμαι, μήπως το μετανιώσω αν δεν κάνω;;;»

Είναι αλήθεια πως πολλές γυναίκες άγχωνται, και μάλιστα δικαιολογημένα, με το θέμα της μητρότητας.

Πώς τη βιώνουμε , όμως, τελικά;;; Ως δυνατότητα ή ως υποχρέωση; Ή και τα δύο;;;

Σε όλες τις γυναίκες, και ειδικότερα μετά από κάποια ηλικία, ασκείται ανελέητη πίεση από όλον τον κοινωνικό της περίγυρο, ώστε να γίνει μανούλα. Θεωρείται η απόλυτη εκπλήρωση της γυναίκας. Και είναι πράμγατι για κάποιες. Είναι , όμως για όλες;;;

Και αν κάποια δεν θέλει ή δεν μπορεί να τεκνοποιήσει;

Τότε τις θέτουμε τις πρώτες στο πυρ το εξώτερον, ως ανώριμες και εγωκεντρικές, και τις δεύτερες στη σφαίρα του οίκτου, ως αξιολύπητες και κατώτερες.

Αν λοιπόν είσαι γυναίκα και δεν θες παιδιά , τότε φιλενάδα χρειάζεσαι πολλά κότσια. Πρέπει να υπομείνεις τη γκρίνια των γονιών σου και του, που περιμένουν το εγγονάκι, να βαρεθείς να ακους την χιλιοειπωμένη ερώτηση «Παιδιά ΕΧΕΤΕ;;;»λες και είναι κτήμα και κεκτημένο τρόπαιο νίκης και φυσικά να πας κόντρα στα στερεότυπα, που από τη νηπιακή σου ηλικία σε έμαθαν να παίζεις με κούκλες – μωρά- παριστάνοντας από τότε την καλή μανούλα.

Το πιό εξοργιστικό βέβαια, είναι πως τα θέλω της γυναίκας δεν ακούγονται ποτέ. Πάντα παραφράζονται. Γι΄ αυτό και όταν λέει «δεν θέλω να κάνω παιδί» παραφράζεται ως:

• «ίσως δε νιώθεις έτοιμη ακόμα»
• «καλά, θ’ αλλάξεις γνώμη αργότερα»
• «θα το μετανιώσεις και μετά θα ‘ναι αργά»
• «ανησυχείς τόσο πολύ ότι δε θα ‘σαι καλή μητέρα;»
• «φοβάσαι ότι θα ξεβολευτείς;»
• «δεν αγαπάς τα παιδιά;»
• «είσαι πολύ εγωίστρια»

Τα θέλω της γυναίκας δεν ακούγονται, δέχεται επιθέσεις, αμφισβητείται η ίδια της η γυναικότητα, η πνευματική υγεία της, η ψυχολογική της κατάσταση, έως και η ανθρωπιά της. Όταν μια γυναίκα λέει ότι δεν θέλει να γίνει μητέρα, στην καλύτερη περίπτωση ο περίγυρός της αμφισβητεί το κατά πόσο είναι κατάλληλη ή όχι, ποτέ όμως δεν αμφισβητεί το αν θέλει ή όχι.

Αντιθέτως, όταν μια γυναίκα λέει ότι θέλει να κάνει παιδί (ακόμα κι αν απαιτούνται επώδυνες, χρονοβόρες, δαπανηρές και επιβαρυντικές για την υγεία της διαδικασίες) αυτή η επιθυμία θεωρείται απολύτως φυσική και ποτέ δεν αμφισβητείται, ακόμα κι όταν φτάνει σε εξωφρενικά άκρα για να την πραγματοποιήσει.

Η μητρότητα λοιπόν δεν θεωρείται ένας από τους πολλούς δρόμους που μπορεί να ακολουθήσει μια γυναίκα στη ζωή της, αλλά αναπόδραστο πεπρωμένο. Και κάπου εδώ χάνεται ο εαυτός, ο αγνός και αμόλυντος από το μπόλιασμα της κοινωνικής επιρροής της μαζοποίησης.

Όμως την ψυχούλα αυτή που θα φέρουμε στον κόσμο πρέπει να την αγκαλιάσουμε με απόλυτη αγάπη και ειλικρίνεια.

Γι΄ αυτό κορίτσια μην σας πιάνει πανικός με το βιολογικό σας ρολόι, που καθώς τα χρόνια περνούν, νιώθετε τον κάθε του χτύπο σαν δαμόκλειο σπάθη πάνω στη ζωή σας. Μάθετε να ακούτε τον χτύπο της καρδιάς σας και διεκδικήστε τα θέλω σας. Γιατί οι επιλογές μας είναι αυτές που αυτονομούν τη ζωή μας!!!!