My name is Fitsalou… Dimitra Fitsalou!

Από τον Γιώργο Γουβιά

gougio@hotmail.com

Αν και σε πολύ μικρή ηλικία η σημερινή φιλοξενούμενη της στήλης αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα στην πόλη της Κυλλήνης. Ο λόγος για την Δήμητρα Φιτσάλου, 24 ετών, που είναι πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου της πόλης, φοιτήτρια στο ΤΕΙ Αμαλιάδας (στο τμήμα εφαρμογών Πληροφορικής στη Διοίκηση και Οικονομία), μέλος της Φιλαρμονικής ορχήστρας ενώ τραγουδά και σε νεανικό μουσικό σχήμα… ενδιάμεσα σε όλα αυτά εργάζεται και στην καφετέρια «Port Killini»! Μετά από όλα όσα διαβάσατε γι` αυτήν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δείτε τι απάντησε στις ερωτήσεις μας…

 Πως θα χαρακτήριζες… τον εαυτό σου;

Επικοινωνιακή, δυναμική, ευαίσθητη, πεισματάρα κι ανυπόμονη.

 Με ποια φιλοσοφία αντιμετωπίζεις τη ζωή;

 Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ζούμε το σήμερα όσο πιο έντονα μπορούμε σαν την τελευταία μέρα της Ζωής μας. Οι άνθρωποι που αγαπάμε κι έχουμε δίπλα μας, δεν θα είναι για πάντα, ούτε η οικογένειά μας αλλά ούτε οι φίλοι μας. Γι’ αυτό απόλαυσε τη κάθε στιγμή μαζί τους, περπάτησε, γέλασε δυνατά, πες τους πόσο τους αγαπάς πριν είναι αργά. Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες ποτέ.

Χορεύεις, τραγουδάς παίζεις τρομπέτα… τι είναι αυτό που δεν έχεις κάνει ακόμα και θα ήθελες να κάνεις οπωσδήποτε;

Να σπουδάσω Δημοσιογραφία. Από πιτσιρίκα, μ’ άρεσε αυτός ο χώρος. Ωστόσο, στις Πανελλαδικές εξετάσεις δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω αυτό το στόχο, αλλά σκοπεύω στο μέλλον κι εφόσον έχω την υγειά μου, ν’ ασχοληθώ πιο ζεστά με το θέμα, σε κάποια ιδιωτική σχολή.

Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που σου δίνει ενέργεια για ν` ασχολείσαι με τόσα πολλά πράγματα;

Ο θαυμασμός των γονιών μου. Αν και τον μπαμπά μου τον έχω χάσει πρόσφατα, το καμάρι Του για μένα ήταν αυτό που με πρότρεπε να ασχολούμαι με πολλά και να προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη! Κι έτσι θέλω να συνεχίσω…

Πως νιώθεις που στα 24 χρόνια σου είσαι πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου της πόλης σου;

Μ’ ευχαριστεί ιδιαίτερα γιατί αναδεικνύω τον τόπο που γεννήθηκα, υποστηρίζοντας τα ήθη κι έθιμα του, τις παραδόσεις και την ιστορία του. Είναι κάτι που μου κινεί το ενδιαφέρον και με κάνει δημιουργικότερη.

Ποια είναι τα υπέρ και ποια τα κατά για ένα κορίτσι της ηλικίας σου στο να μένει και να ζει στην Κυλλήνη;

Καταρχήν, έχω μια ιδιαίτερη αγάπη με τη Κυλλήνη κι είναι λιγάκι δύσκολο να βρω τα “κατά” της! Σίγουρα προσφέρει ηρεμία κι ησυχία, εφόσον πρόκειται για ένα μικρό χωριό με λίγους κατοίκους. Το όμορφο λιμάνι της, με τις συχνές ακτοπλοϊκές γραμμές της, σε φέρνει σε επαφή με ξένο κόσμο και δεν σ’ αφήνει να πλήξεις. Μαθαίνεις να αγαπάς τη θάλασσα και τη φύση. Ωστόσο, στέκεται εμπόδιο στην επιλογή δραστηριοτήτων. Ως κάθε επαρχία, οι δυνατότητες ψυχαγωγίας είναι περιορισμένες. Ακόμα κι η εύρεση εργασίας, που είναι το βασικότερο για έναν νέο/α είναι αρκετά δύσκολη.

Η σχέση σου με την θάλασσα;…

Απαραίτητη. Δεν ζω χωρίς την θάλασσα, είναι βασικό στοιχείο της ζωής μου. Μεγάλωσα δίπλα της, έμαθα να κολυμπάω όταν έμαθα να περπατάω. Όλοι λίγο πολύ είμαστε δεμένοι μαζί της. Μας “ταξιδεύει”, μας γαληνεύει και μας βγάζει από την ρουτίνα της καθημερινότητας απλά με ένα κοίταγμα προς το μέρος της.

Ως τώρα δεν χρειάστηκε να λείψεις από την Ηλεία και να ζήσεις σε κάποια άλλη περιοχή… αν αυτό συνέβαινε στο μέλλον που θα ήθελες να βρεθείς;

Δεν χρειάστηκε, γιατί επιδίωξα να περάσω σε κάποια σχολή του νομού μας, ώστε να μην αποχωριστώ, ακόμα και στα φοιτητικά μου χρόνια αυτόν τον Παράδεισο. Αν όμως χρειαστεί στο μέλλον, θα ήθελα να βρεθώ στη Κρήτη, το θεωρώ πανέμορφο νησί.

Η κρίση είναι παρούσα… με ποιο τρόπο σε έχει επηρεάσει;

Ως φοιτήτρια αγωνιώ για το αύριο. Θεωρώ πώς θα είμαι μια ακόμα πτυχιούχος άνεργη που θα προσπαθώ να επιβιώσω ανάμεσα σε τόσους.

Σε καιρό κρίσης ποια πιστεύεις ότι είναι τα πιο σημαντικά, αυτά που πρέπει να δίνουμε περισσότερο αξία;

Η οικονομική κρίση επιφέρει ζημιές σε πολλούς τομείς, καθώς τα πάντα αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους και το ένα επηρεάζει το άλλο. Αυτό δε σημαίνει όμως, πώς η έλλειψη χρημάτων θα μας οδηγήσει στην κλεψιά και σε κάθε άλλη λανθασμένη ή επιπόλαια κίνηση. Η Αξιοπρέπεια και η Περηφάνια είναι αυτά που χαρακτηρίζουν εμάς τους Έλληνες. Θα πρέπει να παλέψουμε για τις αξίες μας ακόμα και φτωχοί.

Πως ονειρεύεσαι την Ηλεία σε 20 χρόνια από σήμερα;

Αναπτυγμένη κι εξελιγμένη, όχι στα λόγια αλλά στα έργα! Η Ηλεία είναι ένας νομός ιδιαίτερα “πληγωμένος” από φυσικές καταστροφές -κι όχι μόνο- κι αξίζει ένα καλύτερο αύριο, πρώτα από εμάς που τη ζούμε κι έπειτα από τους άλλους. Ο πλούτος της ομορφιάς της έχει αδικηθεί. Έχει πολλά ακόμα να δώσει κι ειλικρινά ζω για τη μέρα που θα καμαρώνω 100% που θα δηλώνω Ηλειώτισσα! Άλλωστε, είναι τιμή και υπερηφάνεια να κατάγεσαι από την Ολυμπιακή Ηλειακή Γη!