My Name Is

My name is Kavvoura… Patricia Kavvoura!

Ακούστε το άρθρο

Η Πατρίτσια Κάββουρα, με καταγωγή από την περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας, ζει και εργάζεται στον Πύργο (σ.σ. ως εκπαιδευτικός) ενώ τα τελευταία χρόνια έγινε ευρύτερα γνωστή από την ενασχόληση της με το θέατρο αλλά και ως τηλεπαρουσιάστρια στην ΟΡΤ…

Ξεκινώντας από χθες Σάββατο -και μέχρι τις 9 Απριλίου- θα υποδύεται την Λαίδη Βιόλα ντε Λεσσέψ στην παράσταση «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» που ανεβάζει φέτος, η Ομάδα Θεάτρου «Προσκήνιο», στο ιστορικό θέατρο «Απόλλων» του Πύργου…

Περί θεάτρου –και όχι μόνο- περιστράφηκε η συζήτηση που είχαμε μαζί της…
Γιώργος Γουβιάς

gougio@hotmail.com

Ποια είναι η Πατρίτσια με τρείς λέξεις;

Εργασιομανής, ρομαντική, εγωίστρια…

Ποιες είναι οι πολυτιμότερες συμβουλές που έχεις ακούσει στη ζωή σου και από ποιον;

Να είσαι αληθινή, γνήσια και ο εαυτός σου.. ανεξάρτητα από το “πλαίσιο” που σου οριοθετεί πολλές φορές η κοινωνική πραγματικότητα… με είχε συμβουλέψει στην αρχή των σπουδών μου ένας σπουδαίος καθηγητής στη σχολή μου, οποίος δε βρίσκεται πια στη ζωή και τα λόγια του μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση…

Η υποκριτική, το θέατρο, πως ήρθε στην ζωή σου;

Τελείως ξαφνικά μετά από πρόταση του Νίκου Λαϊνόπουλού, τον οποίο γνώρισα πριν από μερικά χρόνια όταν εγκαταστάθηκα μόνιμα στον Πύργο. Είχα κάποιες επιφυλάξεις την αρχή αλλά στην πορεία διαπίστωσα ότι είναι κάτι που μπορώ να υποστηρίξω και κάτι που, τελικά, αγάπησα υπερβολικά.

Μίλησε μας για το ρόλο σου στο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ»… πόσο Γκουίνεθ Πάλτροου νιώθεις;

Εννοείται πως δε νιώθω καθόλου Γκουίνεθ Πάλτροου, ούτε βέβαια προσπαθώ να κάνω κάποια μίμηση. Στο θέατρο πρέπει να δίνεις ότι πιο αυθεντικό έχεις και το δικό σου στίγμα σε κάθε ρόλο μέσα από τις σκηνοθετικές οδηγίες που σου δίνονται

Ένα έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Σαίξπηρ χωρίς να το έχει γράψει ο ίδιος…

Ακριβώς! Πρόκειται για μια μυθοπλασία που απομονώνει μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο από τη ζωή του Σαίξπηρ και συγκεκριμένα την περίοδο που γράφει το διάσημο έργο του “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”. Μέσα από την αναζήτηση του Σαίξπηρ για έμπνευση, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο, την οποία βρίσκει τελικά στο πρόσωπο της Βιόλας που ερμηνεύω εγώ, γεννιέται μια πολύ όμορφη ιστορία αγάπης.

Στο πλάι σου ο Νίκος Λαινόπουλος με τον οποίο σας έχουμε απολαύσει και στο παρελθόν… υπάρχει κάποια ιδιαίτερη «χημεία» μεταξύ σας;

Όπως είπα και πριν ο Νίκος ήταν αυτός που με έπεισε να παίξω στο θέατρο και πιστεύω ότι από την αρχή ταιριάξαμε ως χαρακτήρες και γι’ αυτό γίναμε και πάρα πολλοί καλοί φίλοι. Υπάρχει χημεία ή η αγάπη και η εκτίμηση που έχουμε ο ένας για τον άλλον είναι κάτι που βγαίνει στην σκηνή και γι’ αυτό έχουμε δέσει και τόσο πολύ σαν θεατρικό ζευγάρι.

Κατά την γνώμη σου ποια είναι τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της φετινής παράστασης;

Το ίδιο το έργο καταρχήν το οποίο είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό τόσο σκηνικά όσο και ερμηνευτικά. Ήταν μια πρόκληση μεγάλη το φετινό έργο και ο ρόλος ο δικός μου ίσως και ο πιο δύσκολος που έχω παίξει διότι απαιτεί πολλές ερμηνευτικές εναλλαγές. Και βέβαια η συνεργασία μας για άλλη μία φορά με τον σκηνοθέτη, Αλέξανδρο Κοέν, η οποία είναι πάντα πολύ δημιουργική και αποτελεί ένα μεγάλο ατού της παράστασης.

Τελικά πόσο σωτήριο ή ψυχοφθόρο είναι να κάνεις θέατρο σε μια επαρχιακή πόλη;

Σωτήριο είναι σίγουρα… είναι όμως κάποιες φορές λίγο σκληρό γιατί απαιτεί δόσιμο ψυχής χρόνου και δυνάμεων. Πάντα όμως κερδίζεις πράγματα μέσα από το θέατρο.

Η επαγγελματική σου ιδιότητα θαρρείς ότι σε έχει βοηθήσει στην ενασχόληση σου με το θέατρο ή σε δυσκόλεψε περισσότερο;

Το ότι είμαι εκπαιδευτικός με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στην ενασχόλησή μου με το θέατρο, διότι η καθημερινή διδασκαλία ενσωματώνει ουσιαστικά πολλές φορές τη θεατρική αγωγή… καθώς θα πρέπει να υποδύεσαι διάφορους “ρόλους” αποδοτικούς κάθε φορά, για να γίνεις πραγματικά ενδιαφέρων κα “ελκυστικός” στους μικρούς μας μαθητευόμενους…

Πως είναι να διδάσκεις και τι συμβουλές δίνεις στους μαθητές σου;

Η διδασκαλία είναι ένα λειτούργημα… αλλά και μια λύτρωση ταυτόχρονα… σου δίνει την ώθηση να «πετάξεις» κάθε μέρα και πιο ψηλά έχοντας μαζί σου τους πιο αγνούς συνταξιδιώτες που μαζί τους κάνεις ένα μαγικό ταξίδι στην δημιουργία της μελλοντικής κοινωνίας. Δεν μπορώ να το περιγράψω αν δεν το ζεις… Στους μαθητές μου διαρκώς λέω να κρατήσουν στη ζωή τους αυτή την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό που έχουν τώρα σε όλη την διάρκεια της ζωής τους και να μη γίνουν “μεγάλοι”… να “κλειδώσουν” την αγάπη στην καρδιά τους γιατί μόνο αυτή είναι η σωτηρία μας για το μέλλον.

Βλέπεις κάτι αισιόδοξο μέσα στην παρατεταμένη απαισιοδοξία που επικρατεί στα χρόνια της κρίσης;

Η αλήθεια είναι ότι βλέπω αισιοδοξία για το μέλλον γιατί πιστεύω πολύ όπως είπα στη νέα γενιά και στην αγάπη που κρύβει μέσα της και την όρεξη της… απλά έχει αποδυναμωθεί λόγω της γενικότερης άσχημης κατάστασης και δεν υπάρχει ένα κίνητρο, μια αφορμή, για να δείξουν τι μπορούν να πετύχουν και να αλλάξουν το μίζερο κλίμα της εποχής…

Πως ξοδεύεις τον όποιο ελεύθερο χρόνο σου;

Δυστυχώς έχω πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο. Ωστόσο προσπαθώ να τον ξοδεύω σε δημιουργικά πράγματα και ασχολίες που μου γεμίζουν τη ψυχή… Ένα απ` αυτά λοιπόν είναι, όπως γνωρίζετε το θέατρο, ακόμα η γυμναστική και ο χορός. Επίσης το να βρίσκομαι με φίλους και να περνάμε στιγμές μαζί, όπως τρώγοντας μια Κυριακή μεσημέρι ή πηγαίνοντας κινηματογράφο.

Όλη η επικαιρότητα