Ο γνωστός εφιάλτης

Πάλι χθες το βράδυ εκείνο το εφιαλτικό όνειρο, με το μπαούλο, το ταξί, το νομισματοκοπείο και τις νταλίκες με τις δραχμές, για να μοιραστεί στον κόσμο το χάλκινο νόμισμα του 1833, με τον Όθωνα και τις κορώνες του, έτσι ώστε να επανέλθει η ιστορία και η παράδοση στην καθημερινότητα της ματαιοδοξίας μας και να θυμηθούμε το ένδοξο παρελθόν μας και να ζήσουμε το παραμύθι μας μέχρι τέλος πάντων οι προστάτιδες δυνάμεις, ως συνήθως, να αποφασίσουν να μας σώσουν.

Έχουμε μάθει στην εξάρτηση και στην υποταγή, μάλιστα από την απελευθέρωσή μας κιόλας το 1827, όταν πραγματικά στο σβήσιμο της επανάστασης, ήρθαν οι προστάτιδες και κατατρόπωσαν τον εχθρό, φέρνοντάς μας μαζί με την ελευθερία, βασιλιάδες και πρίγκιπες και την καθιέρωση του αρχαίου νομίσματος του 5^ου ΠΧ αιώνα, ως επίσημου νομίσματος της χώρας μας.

Νοσταλγούμε και σήμερα προστάτιδες και προστάτες, τους έχουμε ήδη φέρει με διαφορετικό τρόπο και πλαγίως από το 2004 μάλιστα, όταν άρχισαν να εκτροχιάζονται τα οικονομικά, τα δημοσιονομικά, με αποκορύφωμα το Φθινόπωρο του 2009, όταν το ταμείο ήταν μείον  και οι αγορές δεν δάνειζαν πιά μία χρεοκοπημένη χώρα που δεν μπορεί να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια, αλλά ούτε να καλύψει τις εσωτερικές της ανάγκες.

Μας είχαν φέρει μάλιστα από το 2002 το καινούργιο νόμισμα, αλλά με περιορισμούς και έλεγχο, έτσι που να μην μπορούμε να κόβουμε όσο θέλουμε και να πληρώνουμε και τότε δεν καταλάβαμε την αξία του και το χειροκροτήσαμε, αλλά σήμερα, που η ελεγχόμενη χρεοκοπία μας, μας έχει καθηλώσει σε απραξία ιδεολογική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική, αρχίζουμε να βλέπουμε όνειρα με δραχμές και βασιλιάδες.

Και όλο το βράδυ συνωστιζόμαστε στο Νομισματοκοπείο του Χολαργού, περιμένοντας στην σειρά να φορτώσουμε τις δραχμές μας, τις δικές μας δραχμές στις νταλίκες για να μπορέσουμε επιτέλους να ζήσουμε χωρίς προστάτες, όπως νομίζουμε, προτάσσοντας την δική μας αξία, την ιστορική και παραδοσιακή αξία της δραχμής μας όπως αυτάρεσκα εκφραζόμαστε, μαζί με αρκετούς υπουργούς και βουλευτές που και αυτοί και με το κύρος που διαθέτουν, απευθύνονται απλοϊκά στο πλήθος και του μιλούν για δραχμές.

Σε λίγο θα κυκλοφορήσουν και τα καινούργια παραμύθια με δράκους, φαντάσματα και στα εξώφυλλα τους εκλεκτούς εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο, ως υπέρμαχους της δραχμολαγνείας και της ανάδειξής τους ως πρωτοπόρους της τραγικής επιστροφής μας, έστω και στα όνειρα προς το παρόν, στο ζοφερό παρελθόν της απόλυτης εξάρτησής μας από τους δράκους και τα φαντάσματα.

Και μέσα σ` αυτόν τον εφιάλτη των ονείρων μας, ακούγεται σαν εμβατήριο και προσταγή το σύνθημα: «πίσω-πίσω ολοταχώς εκεί που ανήκεις και αξίζεις Έλληνα υπόδουλε και δραχμολάγνε», στους δράκους και στα φαντάσματα, εκτός κι αν ξυπνήσεις και ξεφύγεις από τους εφιάλτες.