Αρθρογραφία

Ο ωφέλιμος χρόνος

mallios.jpg
Ακούστε το άρθρο

Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθεί η Ηλεία να συνεννοηθεί με την Κυβέρνηση για διάφορα ζητήματα ανάπτυξης, επενδύσεων, ρυθμίσεων  και τακτοποιήσεων υποσχέσεων  περί αυτών και περί άλλων, αλλά δυστυχώς βρίσκεται στο σημείο μηδέν, σαν να μην ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς τοπικός φορέας και όλα να αφέθηκαν στην τύχη τους.

Πέραν τούτου, παρατηρούμε ότι πάντα οι επόμενοι κατηγορούν τους προηγούμενους, για αδράνεια, ολιγωρία και σε πολλές περιπτώσεις για σκόπιμη αποφυγή, μέχρι που και οι επόμενοι γίνονται προηγούμενοι, έρχονται οι μεθεπόμενοι και ξαναρχίζουν όλα από την αρχή.

Μια καινούργια αρχή, που και αυτή δεν έχει αίσιο τέλος , παρότι σε λίγο παραχωρεί την θέση της στην επόμενη, στην μεθεπόμενη και πάει λέγοντας στο πουθενά, στο τίποτα και στην καλύτερη περίπτωση στο ασαφές και απροσδιόριστο, που όταν το κοιτάζει κανείς διαπιστώνει την πραγματικότητα της σαφούς αδιαφορίας, ή ακόμη την περίπτωση της δημιουργικής ασάφειας.

Μπορεί ο νεολογισμός της δημιουργικής ασάφειας να ικανοποιεί τις μάζες και την οχλαγωγία, αλλά ποτέ δεν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς περί δημιουργικότητας ή περί τρόπου και μέσου διαπραγμάτευσης, απαίτησης, ακόμη και απλής αίτησης, ευπειθέστατα υποβαλλομένης, μπορεί όμως να μην αποτελεί καθόλου νεολογισμό, αλλά να πρόκειται περί της προσφιλέστερης μεθόδου προχωρημένης μορφής επικοινωνίας.

Παρά ταύτα όμως και για να μην χαρακτηρίσουμε τους φορείς της Ηλείας ανίκανους και αδιάφορους για τον τόπο, μάλλον πρέπει να δανειστούμε τον νεότευκτο ή μάλλον  παλαιόθεν ερχόμενο όρο της δημιουργικής ασάφειας, τον οποίο επίσημα η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί για την διαπραγμάτευση όπως λέει με τους θεσμούς της ΕΕ, ως πλέον δόκιμο και επίκαιρο όπως φαίνεται από την επικρατούσα κατάσταση.

Ετσι λοιπόν, ως φαίνεται εκ των πραγμάτων, πάντα η Ηλεία υπέβαλε προτάσεις, και απαιτούσε από την κεντρική εξουσία, επενδύσεις και υποδομές, όπως στα λιμάνια, στους δρόμους, στην παιδεία, στην εκπαίδευση, στα σκουπίδια και παντού, αλλά αυτό γινόταν πάντα με την μέθοδο της δημιουργικής ασάφειας, με αποτέλεσμα να παρέχει στην Κυβέρνηση την δυνατότητα ευελιξίας, διαφορετικής ιεράρχησης  και τελικά αποφυγής.

Πολλά είναι τα παραδείγματα τέτοιων ενεργειών με χαρακτηριστικότερα την Ιόνια Οδό, που αργότερα έγινε Ολυμπία και σήμερα δεν είναι τίποτα, με το Διεθνές Πανεπιστήμιο Αρχαίας Ολυμπίας που ιδρύθηκε το 1996 αλλά ποτέ δεν λειτούργησε, με τον Καϊάφα, το Επιτάλιο, την Μούτελη, την Μουριά και τελευταία με το πρόβλημα των σκουπιδιών και τόσα άλλα, ασαφή και ξεχασμένα.

Ουδείς δεσμεύεται λοιπόν και για τίποτα, όλοι είναι θιασώτες της δημιουργικής ασάφειας, ώστε να έχουν την δυνατότητα υπεκφυγής και αποφυγής και ταυτόχρονα να ικανοποιούνται οι μάζες και οι χειροκροτητές για τον ωφέλιμο χρόνο, μέχρι την επόμενη, και  την μεθεπόμενη νέα αρχή, συνοδευόμενη πάντα από δημιουργική ασάφεια και την ευχή μετατροπής της κάποτε, σε σαφή δημιουργία.

Όλη η επικαιρότητα