Οδύσσειες από ναξιώτικο μάρμαρο στην καρδιά της Ευρώπης [ΦΩΤΟ]

Ο Ingbert Brunk από το εργαστήριο του στη Νάξο, εκθέτει έργα από τις καλλιτεχνικές ενότητες «Οδύσσειες», στην art up, στη Λιλ της Γαλλίας.

Περίοδος Έκθεσης: 15-18 Φεβρουαρίου 2018

Οδύσσειες

Το ταξίδι ως διαδικασία αυτονόμησης και ωρίμανσης, απασχολεί τον Ingbert Brunk καθ’ όλη την διάρκεια της δημιουργικής του πορείας.

Ο Μπρουνκ, πρόσφυγας δεύτερης γενιάς από την Πρωσία, γεννημένος δίπλα στον ποταμό Έλβα, φυσικό σύνορο μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, και μεγαλωμένος με τις συνέπειες της βίαιης διάρρηξης της οικογενειακής ιστορίας, επιλέγει αμέσως μετά τις σπουδές του, τη δική του οικειοθελή μετανάστευση.

Η εγκατάστασή του στην καρδιά του αρχιπελάγους, τη Νάξο, είναι ένα ταξίδι εθελούσιας ρήξης, αποστασιοποίησης και μία προσπάθεια δημιουργίας μίας ενήλικης πατρίδας.

Οι καλλιτεχνικές ενότητες «Οδύσσειες», που αναπτύσσει εδώ και δύο δεκαετίες ο Μπρουνκ, αποτελούν στην πραγματικότητα τρεις διακριτούς δημιουργικούς κύκλους.

Οι «Οδύσσειες Ι – βάρκες» και οι «Οδύσσειες ΙΙ – κουπιά», μιλούν για το ταξίδι και την ανθρώπινη περιπλάνηση ως διαδικασία ενηλικίωσης και ως προσπάθεια υπέρβασης της φθαρτότητας της ύπαρξης.

Την ώρα, που το αρχιπέλαγος του Αιγαίου, στο οποίο ζει και δημιουργεί ο καλλιτέχνης, μετατρέπεται σε μία θάλασσα απώλειας και ματαίωσης, και η έννοια του ταξιδιού σ’ αυτά τα νερά αλλάζει νόημα, οι «Οδύσσειες ΙΙΙ – απλωμένα ρούχα», μιλούν για τον διάπλου που σημαίνει ελπίδα για μία καινούρια μοίρα.

Οι εικόνες με τις απλωμένες μπουγάδες των προσφύγων του 1922 στα λιμάνια του Αιγαίου, μπλέκονται δραματικά με τα απλωμένα ρούχα των σημερινών προσφύγων.

Σ’ ένα αρχιπέλαγος που γίνεται σύνορο, πεδίο μετάβασης και τόπος ελπίδας, ο Μπρουνκ στην έκτη δεκαετία της ζωής του, στοχάζεται πάνω στην ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης να δημιουργήσει μία νέα ιστορία και να υπερβεί τα υπαρξιακά της δεδομένα. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να ψηλαφίσει την αμηχανία

που δείχνει η Ευρώπη να ορίσει εκ νέου την ανθρωπιστική της ταυτότητα, και να ξεπεράσει τον τρόμο για τα καινούρια δεδομένα που την διαμορφώνουν.

Πατρίδα από Μάρμαρο

ένα ντοκιμαντέρ του Μένιου Καραγιάννη,

για τη ζωή και το έργο του Ίνγκμπερτ Μπρουνκ.

Τα παρακάτω κείμενα αντλήθηκαν από το υλικό του ντοκιμαντέρ.

H σχέση που συνδέει τον άνθρωπο με το δημιουργό, το έργο τέχνης με τη δημιουργία, τη δημιουργία του σύμπαντος, τη δημιουργία του κόσμου, είναι μία σχέση που δυστυχώς ξεχνάμε.

O Ίνγκμπερτ μας τη θυμίζει με πάρα πολύ ξεκάθαρο τρόπο και με πολύ συγκίνηση, την οποία προφανώς αισθάνεται και ο ίδιος. Με μεγάλο σεβασμό στη φύση και τους ανώνυμους καλλιτέχνες του πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού, το έργο του Ίνγκμπερτ μας θυμίζει το μεγάλο ρόλο που έπαιξε στην ευρωπαϊκή ιστορία και στον ευρωπαϊκό πολιτισμό ο κυκλαδικός πολιτισμός.

Ο Ίνγκμπερτ βρίσκεται σε συνεχή σχέση με το υλικό του. Το βλέπεις αυτό, το καταλαβαίνεις, όχι γιατί παρακολουθείς της ζωή του και ξέρεις τι κάνει. Το βλέπεις από το ίδιο το αποτέλεσμα. Καταλαβαίνεις ότι κάποιος που δίνει στο μάρμαρο

τέτοια αλαφράδα, κάνει ό,τι θέλει μ, αυτό το υλικό. Ουσιαστικά σχεδιάζει με το μάρμαρο σα να κάνει μία μονοκοντυλιά, σα να είναι πλαστελίνη. Και αυτό σημαίνει ότι του έχει δώσει πάρα πολλά από τον εαυτό του. Όπως και έχει πάρει πάρα πολλά από αυτό.

Κατερίνα Κοσκινά

Ιστορικός Τέχνης

Διευθύντρια Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

Η γλυπτική είναι μία πολύ δύσκολη τέχνη. Εδώ δεν φτάνουν μόνο οι ιδέες. Πρέπει η κάθε ιδέα να στηθεί πάνω σ’ ένα μάρμαρο. Και επιπλέον δεν διορθώνεται και γι, αυτό δεν επιτρέπεται το λάθος. Ειδικά στα έργα του Μπρουνκ, κάθε κίνηση πρέπει να είναι

η τελική. Στα λεπτεπίλεπτα, φίνα φύλλα μαρμάρου και στις φόρμες που διαμορφώνει, το λάθος θα είναι καταστροφή. Στην αποτίμηση του έργου του πρέπει να το λάβει και αυτό κανείς υπόψη. Το έργο του αποπνέει την αίσθηση ότι είναι μία περφόρμανς. Δεν μπορεί να ανακληθεί καμία κίνηση.

Χάρης Καμπουρίδης

Σημειολόγος – Ιστορικός Τέχνης