Περιβάλλον

Οι ιαματικές πηγές της Ηλείας

iamatika.jpg
Ακούστε το άρθρο

Ενας αναξιοποίητος – από τους πολλούς που διαθέτει η Ηλεία – Πλούτος είναι οι ιαματικές πηγές της. Η Ηλεία, από αρχαιοτάτων χρόνων, πρόσφερε θεραπευτικές ιαματικές «υπηρεσίες» στους κατοίκους της από τις λουτροπηγές της, οι οποίες ήσαν πλούσιες σε χημικά συστατικά και σε ραδιενέργεια.

Ο πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτης (5ος αιών. π.Χ.) συνιστούσε την υδροθεραπεία και την αξία των ιαματικών πηγών. Στο έργο του «Περί επιδημιών» σημειώνει, μεταξύ άλλων και τα εξής: «Αθήνησιν, άνθρωπος κνησώμ, είχετο παν το σώμα, μάλιστα δε τους όρχιας και το μέτωπον, είχετο πάνυ σφόδρα και το δέρμα παχή ήν καθ’ άπαν το σώμα, και οιόν περ λέπρη την πρόσοψιν και ου αν απέλαβες ουδαμόθεν του δέρματος υπό της παχύτητος τούτον ηδύνατο ωφελήσαι διέλθων δε εις Μήλον, ή τα θερμά λουτρά.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στην Ηλεία, ήσαν 35 γνωστές ιαματικές πηγές από την εποχή του Ομήρου! Συγκεκριμένα, αναφέρονταν οι πηγές: Κυλλήνης, Κουνουπελίου, Βρωμονέρι, Ρετούνης – Λεχαινών, Ηρακλείας (Μπρούμα), Πουρναρίου, Αρκαδότρουπας Καυκανιάς, Στρεφίου, Μαύρη λίμνη Χειμαδιού, Αλποχωρίου (θέση Καπανδρίκι), Λόφου Κατακόλου, Κακοταρίου, Ώλενας, Φλόκα, (θέση Τζαμί), Δύο πηγές Τραγανού, Καλολετσή, Κέντρου Πηνείας, Λαστεϊκων, Ξυλοκέρας, Μοιράκας, Λεπρέου, Φιγαλείας, Δραγωγίου, και οι τρεις πηγές του Σκιλλούντος: Κλειδί, Κρεστένων, Σκιλλουντίας (Μάζι).

Σημειώνεται ενδεικτικά ότι ο γεωγράφος Στράβων και ο περιηγητής Παυσανίας έγραψαν για τις Ιαματικές πηγές στο άντρο των Ανιγρίδων Νυμφών (Καϊάφα), στις οποίες πήγαιναν για λουτρό οι πάσχοντες από δερματικές αρρώστειες.

Από τις πηγές αυτές, λειτουργούν ή μάλλον υπολειτουργούν σήμερα μόνο του Καϊάφα και της Κυλλήνης. Όλες οι άλλες έχουν εγκαταλειφθεί ή στερέψει. Προς ζημία και της ηλειακής οικονομίας και της υγείας των ηλείων.

Για τον Ολυμπισμό και Ανθρωπισμό

Αναγνώστης μας, ασχολούμενος με το Ολυμπιακό κίνημα, μ’ επιστολή του, ζητεί χώρο… φιλοξενίας των στοχασμών του για τον Ολυμπισμό και Ανθρωπισμό. Ευχαρίστως τον προσφέρουμε.

«… Οι παιδαγωγικές διαστάσεις συνοψίζονται στα εξής σημεία: Ο Ολυμπισμός ταυτίζεται με τον ανθρωπισμό γιατί αυτά τα δύο πνευματικά κινήματα είναι ανθρωποκεντρικά και αποβλέπουν ότι διαμόρφωση του ατόμου σε ελεύθερη, υπεύθυνη, δημιουργική, φωτισμένη προσωπικότητα, ικανή να πάρει και να δώσει, να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και να δεχτεί απ’ αυτό στοιχεία, ν’ αγωνισθεί στον όποιο τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας και να εξέλθει νικητής, να επιτελέσει δηλαδή ό,τι ο ίδιος με ώριμη σκέψη αποφάσισε ή ότι το κοινωνικό σύνολο ως φορέας αξιών και επιδιώξεων του επέβαλε να πραγματοποιήσει»…

Ο Ολυμπισμός αρχίζει από το σώμα και με την άσκηση, τη γύμναση, την άθληση έχει ως στόχο να το καταστήσει κατοικητήριο υγιούς, ρωμαλέου, εφευρετικού και ανοιχτού στη ζωή και στον κόσμο Πνεύματος. Ο ανθρωπισμός αρχίζει από το πνεύμα και με όργανο την ορθή σκέψη, όπως αυτή κατευθύνεται από υγιές συναίσθημα και ισχυρή – ηθική βούληση κι εκφράζεται με τον όμορφο και αρμονικό λόγο, αποβλέπει στο να καταστήσει τον άνθρωπο αληθινά άνθρωπο, στον οποίο κάθε αρετή θα διαλάμπει και από τον οποίο κάθε αξία της ζωής θα είναι και ευπρόσδεκτη και επιθυμητή και «ζητούμενη», επιδιωκόμενη δηλαδή με όλα τα θεμιτά μέσα και με όλες τις δυνάμεις, που η άσκηση σώματος και πνεύματος εξασφάλισαν στο άτομο».

Τα χρήματα του Δήμου είναι ιερά…

Η απόφαση της Κυβέρνησης να δεσμεύσει τα χρηματικά αποθέματα των Δήμων μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω – δεκαετία του 1920 – στον Πύργο, στην εποχή της δημαρχίας Αντώνη Μπελούσου (1924).

Σε μια δημόσια «απολογία» του ο αείμνηστος Δήμαρχος, περιέγραψε την εικόνα των οικονομικών του Δήμου του που –φευ- είναι ίδια με τη σημερινή… «Ανέλαβα δήμαρχος τον Ιούνιο του 1923 – ανέφερε- και βρήκε τον Δήμο Λετρίνων οικονομικώς σε οικτρά κατάσταση, το ταμείο κενό, να οφείλει για την καθαριότητα, φωτισμό και επισκευή υδραγωγείου άνω των 25.000 δρχ. …«Ευρεθείς προς της καταστάσεως αυτής απεφάσισα να κάμω αυστηράς οικονομίας… Επαυσα επτά αργόμισθους υπαλλήλους, παραιτήθην εκ της αποζημιώσεως μου ως Δημάρχου (6.000 μηνιαίως)… Κατωρθώθη δια των οικονομικών αυτών να περισσεύσουν λίγα χρήματα για να γίνουν όσα μπαλώματα (!) εγένετο, δηλαδή να επισκευασθούν 40 οδοί και να παρουσιάζη η πόλις μας, κάτι και να μη βουτιόμαστε στις λάσπες. Και διά την επισκευήν αυτήν των τεσσαράκοντα οδών εδαπανήθησαν 80.000 δραχμών, επλήρωσα δε τα κάρρα προς 100 δραχμάς ημερησίως, ημερομίσθια από 35-60 δραχμάς και την σαβούρα προς 16-18 εκάστην καρριάν τεσσαράκοντα πόντων. Με τοιαύτην οικονομικήν  κατάστασιν του Δήμου δεν ηδυνάμην να συντάξω προϋπολογισμόν και να αναφέρω κονδύλια διά την ριζικήν επιδιόρθωσιν του υδραγωγείου.

«Οσον αφορά διά τον υδραυλικόν κ. Λοπρέστην, τούτον, τη αιτήσει μου, απέστειλεν ο τότε υπουργός και συμπολίτης μας κ. Κωνστ. Γόντικας δι’ εξόδων του δημοσίου και ουδεμίαν πεντάραν έλαβεν ούτε δι’ αποζημιώσιν, αλλ’ ούτε δι’ έξοδα του διά τους τόσους κόπους του, που επί τέσσαρας ημέρας πεζή ειργάσθη και περιήλθε τα υδραγωγεία».

Οσον αοφρά διά τον φόρον της σταφίδος υπέρ του υδραγωγείου, ο νόμος 2.845 αναφέρει ότι ετέθη η φορολογία αυτή προς βελτίωσιν της υδρεύσεως της πόλεως Πύργου και επισκευήν υδραγωγείου, συνεπώς, εάν ήθελον, ηδυνάμην να τον χρησιμοποίησω διότι ό,τι ενήργησα, το ενήργησα προς επισκευήν υδραγωγείου και βελτίωσιν υδρεύσεως.

Ηδυνάμην και κάμω χρήσιν αυτών των χρημάτων αλλ’ όχι εθεώρησα και θεωρώ τα χρήματα ταύτα ιερά προοριζόμενα δι’ ιερόν σκοπόν και δεν έκαμα χρήσιν αυτών και ότι μέχρι σήμερον εδαπάνησα, το εδαπάνησα εξ άλλων πόρω του Δήμου. Τέλος φίλοι μου..

Όλη η επικαιρότητα