Οι προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τα νέα δεδομένα

Εν όψει των επικείμενων εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου θα ήθελα  να συμβάλω και εγώ από την πλευρά μου στον δημόσιο διάλογο, επειδή πολλά λέγονται και γράφονται τελευταία για τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εάν και κατά πόσον αυτές έχουν απεμποληθεί. Θυμίζω λοιπόν ότι στο Διαρκές Προγραμματικό Συνέδριο που πραγματοποίησε  ο ΣΥΡΙΖΑ στις 3 Γενάρη, λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές, ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του, η οποία αποτέλεσε και τον πυρήνα της απόφασης του Συνεδρίου, ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής:

1ον: Απορρίπτουμε τη λογική των εξωπραγματικών πρωτογενών πλεονασμάτων που είναι το άλλο όνομα της λιτότητας και παραμένουμε σταθεροί στην επιδίωξη πρωτογενώς ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, καθώς και στην ανάγκη εξαίρεσης του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων από τον υπολογισμό του ελλείμματος.

2ον: Επιδιώκουμε την συμφωνία για αναπτυξιακά εργαλεία, που θα συμβάλλουν στην συνολική ανάπτυξη που αφορά όλους τους πολίτες.

3ον: Προστατεύουμε το Τραπεζικό σύστημα στα πλαίσια της ΕΚΤ και εγγυόμαστε τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών.

4ον: Διαπραγματευόμαστε εντός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών στα πλαίσια μιας νέας ρεαλιστικής συμφωνίας εξυπηρέτησης του χρέους και ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας για αμοιβαία ωφέλεια, ώστε να επιτύχουμε τελικώς τους  στόχους που σχετίζονται:

• με την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους

• την αποπληρωμή του υπόλοιπου μέρους με ρήτρα ανάπτυξης

• με περίοδο χάριτος, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της οικονομίας

• με την εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για ορισμένη χρονική περίοδο.

• με συμφωνία για  δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη (Ευρωπαϊκό «New Deal»).

• και με την ποσοτική χαλάρωση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

       Χωρίς ίχνος διάθεσης ωραιοποίησης της κατάστασης μετά την υπογραφή της πρόσφατης Συμφωνίας της 13ης Ιουλίου θα πρέπει ωστόσο να τοποθετηθούμε στα πραγματικά δεδομένα και τι ακριβώς πέτυχε η Ελληνική Κυβέρνηση αναφορικά με τις προαναφερόμενες προγραμματικές της θέσεις και δεσμεύσεις:

1ον: Σε ό,τι αφορά τα πλεονάσματα τα οποία προβλέπονται, είναι χαμηλότερα από εκείνα της 5ης αξιολόγησης, κατά 11% πράγμα που σημαίνει μειωμένα   δημοσιονομικά μέτρα που θα ληφθούν, περίπου κατά 20 δις € .

Εδώ να σημειώσω ότι η προηγούμενη κυβέρνηση Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ χωρίς τεκμηριωμένους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας για τα έτη 2015-2019 είχε δεσμευτεί για εξωπραγματικά και αντικοινωνικά πρωτογενή πλεονάσματα.  

2ον: Στο σκέλος των αναπτυξιακών εργαλείων, προβλέπεται στην Συμφωνία αναπτυξιακό πακέτο ύψους 35 δις («πακέτο Γιούνκερ»). Αυτό το πακέτο που περιλαμβάνει κυρίως τους πόρους από ευρωπαϊκά προγράμματα δεν επαρκεί για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά εφόσον οι δυνατότητες δανεισμού του ελληνικού δημοσίου από τις αγορές είναι μηδενικές και του ιδιωτικού τομέα από τις τράπεζες και άλλους επενδυτές μηδαμινές, είναι προαπαιτούμενο για να λειτουργεί στοιχειωδώς η οικονομία.

3ον: Όσον αφορά την διασφάλιση των καταθέσεων κάτω από 100.000 ευρώ μέσω της ΕΚΤ ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο η αντίστοιχη κοινοτική οδηγία  σύμφωνα με την οποία –εκτός των άλλων- οι ζημιές βαρύνουν πρωτίστως τους μετόχους και μετά τους πιστωτές (κατά σειρά πρώτα τους ομολογιούχους και τελευταίους τους καταθέτες με καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ).

4ον: Στο σκέλος που αφορά το χρέος, δεν επιτεύχθηκε η διαγραφή της ονομαστικής αξίας του χρέους (που όμως τέθηκε ανοικτά και δημόσια από τον Αλέξη Τσίπρα και στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), συμφωνήθηκε όμως, μετά από την εκδήλωση ακραίων αντιθέσεων μεταξύ των θεσμών-δανειστών, η συνολική συζήτηση να γίνει  τον Οκτώβριο, κάτι που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν τολμούσαν ούτε να ψελλίσουν. Και δεν μπορούσαν άλλωστε, καθώς ακολουθούσαν την τακτική του να αναγνωρίζουν το χρέος ως βιώσιμο, αναιρώντας εκ των πραγμάτων κάθε πιθανότητα συζήτησης για ελάφρυνση του χρέους στη βάση της απόφασης του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Αντίθετα, με τη διαπραγμάτευση που θα ξεκινήσει για το χρέος, θα τεθούν εκ νέου από ελληνικής πλευράς οι  στόχοι που ανέφερα παραπάνω.

    Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι έχει γίνει – όχι μόνο πανελληνίως αλλά και έξω από τα  σύνορα της Ευρώπης-  παραδεκτό ότι η διαπραγμάτευση υπήρξε  σκληρή εντός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών για μια νέα ρεαλιστική συμφωνία εξυπηρέτησης του χρέους. Αναδείξαμε την νεοφιλελεύθερη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι ηγέτες, κόμματα, οικονομολόγοι, συλλογικότητες  κλπ. σε όλη την Ευρώπη να τάσσονται ανοιχτά υπέρ της άμεσης διευθέτησης του ελληνικού χρέους.

Κανένας Έλληνας πολίτης αυτή τη στιγμή δεν μηδενίζει την προσπάθεια για όλη συνολικά τη διαπραγμάτευση αλλά ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα μετά το δημοψήφισμα. Όπως επίσης κανένας δεν θεωρεί ασήμαντες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που αφορούν τη ψήφιση των 100 δόσεων, το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, την ακύρωση των απολύσεων των εκπαιδευτικών – των καθαριστριών -των σχολικών φυλάκων, όπως επίσης τα νομοσχέδια  για την ανακούφιση των ΑμεΑ, την ιθαγένεια, κ.ά.

Είναι σημαντικό να δοθεί μια απάντηση σε όσους προωθούν στο δημόσιο διάλογο την «καραμέλα» ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε την πραγματική οικονομία». Από τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το τρίμηνο Απριλίου-Μαΐου-Ιουνίου 2015, προκύπτει ότι η χώρα παρουσίασε ανάπτυξη (αύξηση του ΑΕΠ) κατά 0,9%, με δεδομένο ότι το τελευταίο τρίμηνο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου η οικονομία ήταν σε ύφεση -0,2%. Επιπλέον, μέσα στο 1ο πεντάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ το ποσοστό της ανεργίας μειώθηκε κατά 0,9%, δηλαδή με υπερτετραπλάσιο ρυθμό σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή μείωση του ίδιους μήνες όπου είχε μειωθεί μόλις κατά 0,2%. Και αυτά τα αποτελέσματα ήρθαν πριν ακόμα κι από την έναρξη της τουριστικής περιόδου και παρ’ όλη τη χρηματοπιστωτική ασφυξία η οποία είχε επιβληθεί στη χώρα. Αυτό το γεγονός αποσιωπάται εντέχνως, γιατί καταδεικνύει το πόσο θετικά κατάφερε τους τελευταίους μήνες να αυτορυθμιστεί μια διαλυμένη οικονομία και κοινωνία σε ανθρωπιστική κρίση.

      Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση θα  παρουσιάσει ολοκληρωμένο πρόγραμμα  με ένα πλήρες σχέδιο για την «επόμενη μέρα» για την καταπολέμηση της  ανεργίας, τις επενδύσεις, την διαφθορά, το ΑΕΠ κ.ά. για την περίοδο 2016-2019.

Με αυτές τις σκέψεις ζητώ από τους συμπολίτες μου να αντισταθούν με την ψήφο τους στην ανασύσταση του παλαιού κλεπτοκρατικού πολιτικού συστήματος, όπως ορθά εκφράστηκε και με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, και να κρατήσουν ζωντανή την Ελπίδα για αξιοπρέπεια-δημοκρατία και δικαιοσύνη.