Περί αξιοπρέπειας και άλλων

Έκλεισε η αξιολόγηση, τελείωσε το μπάσκετ, τελειώνει το ποδόσφαιρο των επιλαχόντων, ίσως τελειώνει και το Survivor και τι απομένει, πέρα από τα μπάνια του λαού που έρχονται και τα νέα οικονομικά, μνημονιακά μέτρα που και αυτά έρχονται ψηφισμένα από την Βουλή, που θα μπορούσε αλήθεια να είναι σοβαρό και να ανοίγει προοπτικές ανάκαμψης;

Ποιος μπορεί να δρομολογήσει κάτι άλλο, διαφορετικό, κάτι που να μην είναι στενάχωρο και καταπιεστικό, κάτι που να μπορεί να ανοίξει δρόμους για το μέλλον, μπορεί μήπως ο ίδιος ο κόσμος, μόνος του ίσως ή μήπως θα έπρεπε το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράζεται σήμερα στο Κοινοβούλιο, μήπως η Κυβέρνηση δηλαδή , που θεσμικά τουλάχιστον είναι αρμόδια και υπεύθυνη και επί πλέον έχει κα την λαϊκή εντολή;

Όλες οι σκέψεις των μη μυημένων στα κομματικά πράγματα, αλλά αυτών που βλέπουν πέρα από τις παρωπίδες τους και κυρίως αυτών που τις πέταξαν και δεν τις φόρεσαν ποτέ, ή τις αρνούνται τελευταία, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως η Κυβέρνηση οφείλει επί τέλους, μετά από δύο χρόνια διαπραγμάτευσης, για να φτάσει τελικά να μιμηθεί την Κυβέρνηση των ετών 2010-2011, να ανοίξει δρόμους για ανάπτυξη.

Το είπε και ο εκπρόσωπος των δανειστών ο κ. Σόϊμπλε και το επαναλαμβάνουν πολλοί έκτοτε, πως το πρόβλημά μας είναι η ανάπτυξη, αυτή που θα αυξήσει το εθνικό προϊόν και θα δημιουργήσει πραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα, έτσι ώστε να ισοσκελιστεί η σχέση έσοδα-έξοδα και επί πλέον να καταστεί δυνατό να πληρώνονται τα τοκοχρεολύσια, χωρίς περεταίρω δανεισμό και ανανέωσή τους για αργότερα.

Και τούτο βέβαια δεν μπορεί να γίνει με λόγια, αν και τα λόγια μπορεί να φτιάξουν το κλίμα, γεγονός που λείπει κι αυτό, γίνεται ασφαλώς με πράξεις, συγκεκριμένες και καθαρές, με πράξεις που θα τείνουν στην προσέλκυση εγχώριων, αν υπάρχουν και ξένων επενδυτών, που φαίνεται πως υπάρχουν ,αλλά προς το παρόν, όταν δοκιμάζουν την επενδυτική τους τύχη στην χώρα μας, γίνεται ότι ακριβώς δεν πρέπει για να ξαναφύγουν όπως ήρθαν.

Ας σταματήσουν πιά οι στενοχώριες και τα δάκρυα, ξεπεράστηκε πιά το συναισθηματικό μέρος ως όπλο συμπάθειας από τον λαό, βρισκόμαστε στην φάση της κάθε μέρα έντασης της φτωχοποίησης, στην φάση της οικονομικής και επενδυτικής στασιμότητας και τα παλιά συνθήματα ,επίκαιρα τότε, σήμερα είναι για γέλια και για κλάματα και δεν μπορούμε να λέμε πιά κάτω το κεφάλαιο, η Ελλάδα στους Έλληνες, ούτε μπορούμε να κατηγορούμε αυτούς που μας δανείζουν με πολύ χαμηλό επιτόκιο ως κατακτητές κλπ.

Βοηθήστε κύριοι που κυβερνάτε και εσείς που αντιπολιτεύεστε, να ξανανιώσουμε ελεύθεροι στον τόπο μας, να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας, καταστάσεις που τις απωλέσαμε προφανώς από τις επιλογές μας  και αφήστε τις εξυπνάδες  περί των επουσιωδών και άσχετων με την πραγματικότητα.