Αρθρογραφία

Περιμένουμε στις εισόδους…

Ακούστε το άρθρο

Αν και είμαστε πλέον στις δύο εισόδους του νομού μας, περιμένοντας την κυρία που πολλοί την αποκαλούν και ανάπτυξη, μπορούμε ασφαλώς, δεν μας κρατάει και κανείς εκεί με το ζόρι, να ασχολούμαστε και με άλλες δραστηριότητες, ανάλογα με τις επιθυμίες και ανάγκες μας, μην αρπάξουμε την ευκαιρία, την αράξουμε και περιμένουμε δήθεν να μας έρθει η ανάπτυξη.

Θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε δηλαδή, για να την πετύχουμε εκ των ένδον, εάν μας ενδιέφερε πραγματικά και εάν υπήρχε ένα κράτος που θα μπορούσε να παράσχει την ανάλογη στήριξη σε όποιον θα ήθελε να ιδρύσει και να λειτουργήσει μία μικρή ή μεγάλη επιχείρηση, με παροχή τεχνογνωσίας, πρόσβασης σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, πρόθυμο να συμμετάσχει με χρηματοδότηση σε όποια σοβαρή πρόταση και φυσικά με σύμπτυξη των προθεσμιών και συγχώνευση των εμπλεκόμενων Δημόσιων Υπηρεσιών, κατά το παλιό που ξεχάστηκε, για δημιουργία Δημόσιων Υπηρεσιών μίας στάσης.

Με άλλα λόγια, θα μπορούσε να κινηθεί κάτι και σε τοπικό επίπεδο, αν περιορίζονταν η γραφειοκρατία, αν είχε την δυνατότητα το τραπεζικό σύστημα να αναλάβει χρηματοδοτικές πρωτοβουλίες και αν το λεγόμενο κράτος έκανε παρεμβάσεις με πραγματικές εγγυήσεις ρευστότητας κυρίως ακόμη και ελέγχων για την τήρηση του αρχικού σχεδιασμού, ή για αλλαγές όπου θα ήταν απαραίτητο.

Οι παλαιότεροι μπορεί να ενθυμούνται την παρέμβαση και στήριξη από το κράτος των μικρομεσαίων μεταποιητικών επιχειρήσεων, της λεγόμενης βιοτεχνίας, με την απόφαση της τότε Νομισματικής Επιτροπής με αριθμό 197/78, με κεφάλαιο κίνησης, πάγιων εγκαταστάσεων και με τεχνογνωσία και γενικότερη στήριξη σε ελέγχους, επικοινωνία με πελάτες στο εσωτερικό και εξωτερικό και φυσικά με την αμέριστη στήριξη των Επιμελητηρίων.

Βέβαια αργότερα, όταν άρχισε να απελευθερώνεται του τραπεζικό σύστημα και κυριάρχησε ο απόλυτος νεοφιλελευθερισμός, άσχετα με διακηρύξεις, σοσιαλιστικές και αριστερές, καταργήθηκε και η ΑΝΕ 197/78, όλα παγκοσμιοποιήθηκαν, απελευθερώθηκαν, οι έλεγχοι σταμάτησαν και άρχισαν να δημιουργούνται κόκκινα δάνεια, υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, με τις γνωστές πλέον συνέπειες της ελεγχόμενης χρεοκοπίας που την βιώνουμε σχεδόν όλοι μας.

Σταματήσαμε να ασχολούμαστε, δεν έχουμε στηρίγματα, τεχνογνωσία, χρηματοδότηση, δεν βλέπουμε το κράτος, περιμένουμε λέμε την αξιολόγηση, την δόση του ευρωδανείου, την τρόϊκα, τους θεσμούς και εν ολίγοις τα δανεικά για τα τρέχοντα έξοδα και όπου πάει η κατάσταση, που δεν πηγαίνει πουθενά τελικά, αλλά παραμένει στάσιμη και ανήμπορη.

Δίκιο μάλλον έχουμε, έτσι που φτάσαμε στο τέρμα της φτωχοποίησης, να έχουμε αποσυντονιστεί και να περιμένουμε από τους κομματάρχες το σύνθημα , ώστε να πάμε στις εισόδους του νομού μας, στον ανύπαρκτο αυτοκινητόδρομο, που συνέχεια δημοπρατείται και στο εγκαταλελειμμένο τρένο που σκουριάζει, για να υποδεχτούμε μία άγνωστη πλέον κυρία, που όπως προαναφέρθηκε, από πολλούς λέγεται και ανάπτυξη κι ας μην την γνωρίζουν ούτε και αυτοί οι ίδιοι, παρότι αρμόδιοι και μάλλον ανεύθυνοι.

Όλη η επικαιρότητα