«Πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι»

Του Ανδρέα Νικολακόπουλου*

Το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης θα μπορούσε από μόνο του να είναι ένα θετικό γεγονός. Με την προϋπόθεση ότι θα συνέβαινε στην ώρα του και όχι με καθυστέρηση πολλών μηνών. Η καθυστέρηση αυτή κόστισε πολύ ακριβά και είχε ως συνέπεια την επιβολή νέων μέτρων που θα πλήξουν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και περισσότερο αυτούς που αντιμετωπίζουν ήδη τις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης.

Φυσικά δεν είναι μόνο τα μέτρα που κοστίζουν. Σε αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και δυο ακόμη σημαντικές παραμέτρους.

Η πρώτη αφορά το ζήτημα του χρέους. Σήμερα η Ελλάδα δεν διαθέτει πιστοποιητικό βιωσιμότητας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δυσκολεύει η έξοδος της χώρας στις αγορές. Αυτό με την σειρά του συνεπάγεται λιγότερα χρήματα στον τραπεζικό τομέα, άρα και λιγότερες ευκαιρίες για δανεισμό του εγχώριου επιχειρηματικού κόσμου προκειμένου να προχωρήσουν τα όποια, μικρά ή μεγάλα επενδυτικά σχέδια. Η μη πρόσβαση στις αγορές σημαίνει όμως και λιγότερες δημόσιες επενδύσεις, σε μικρά ή μεγάλα έργα. Άρα, λιγότερες θέσεις εργασίας και μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα να κατευθυνθεί στην κατανάλωση.

Η δεύτερη παράμετρος αφορά την μη ένταξη της χώρας στη ποσοτική χαλάρωση. Η ποσοτική χαλάρωση, με απλά λόγια, αφορά την εισροή «ζεστού» χρήματος από την Ευρώπη, που θα τόνωνε την ρευστότητα και την ανάπτυξη στη χώρα μας. Και όλα αυτά σε μια εποχή που η αγορά «διψάει» και οι άνεργοι αγωνιούν για δουλειά.

Δίχως καμία διάθεση αντιπολιτευτικής κριτικής προς την κυβέρνηση, η όλη διαπραγμάτευση μοιάζει με την ελληνική παροιμία: «Πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι». Και αυτό γιατί ενώ στην αρχή του έτους όλοι οι διεθνείς οργανισμοί μιλούσαν για σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης στη χώρα μας, τώρα ο ένας μετά τον άλλο, αναθεωρούν τις προβλέψεις και προβλέπουν ισχνούς και αναιμικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, ως αποτέλεσμα των καθυστερήσεων και των αρνητικών αποτελεσμάτων της πολύμηνης διαπραγμάτευσης.

Όλες οι ελπίδες έχουν εναποθετηθεί στα έσοδα που θα δημιουργήσει η τουριστική βιομηχανία. Αλλά αν κρίνουμε από το παρελθόν, όσο καλά και αν πάνε αυτά, δεν αρκούν για να ξεπεράσουμε τον κάβο. Απαιτείται μια νέα πολιτική, μια νέα διαφορετική πρόταση διακυβέρνησης που θα στηρίζεται σε λιγότερους φόρους, μικρότερες δημόσιες δαπάνες και περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι θα μπορέσει η χώρα μας να προσελκύσει επενδύσεις, θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και θα παράξει πλούτο που να μπορεί να διανεμηθεί δίκαια είτε μέσω του το κοινωνικού κράτους, είτε μέσω των δημοσίων επενδύσεων σε αναγκαία έργα υποδομής και ιδιαίτερα στην ελληνική περιφέρεια.

Όσο η σημερινή κυβέρνηση επιμένει σε αυτή την πολιτική το μόνο που καταφέρνει είναι να αποδυναμώνει όλο και περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών και να δημιουργεί νέες στρατιές ανέργων και ημιαπασχολούμενων εργαζομένων. Ας ελπίσουμε ότι θα αντιληφθεί γρήγορα το αυτονόητο και το οφθαλμοφανές.

*Ο κ. Ανδρέας Νικολακόπουλος είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών και Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ήλιδας.