Ποια η ύβρις: Το όραμα μιας μαθήτριας!

Στον κάθε άνθρωπο αναλογούν πέντε λεπτά δημοσιότητας άκουσα! Άραγε να ήταν αυτό το κίνητρο της μαθήτριας; Μα πολλάκις έχει μιλήσει σε ειδησεογραφικά μέσα για τα πολλαπλά μετάλλια και τις διακρίσεις της στον στίβο από τα τρυφερά χρόνια του δημοτικού σχολείου. Ας μη μιλήσουμε λοιπόν για ανάγκη δημοσιότητας ούτε και για απειθαρχία σε κανονισμούς!

Αντιμίλησε? υπό την επικείμενη επιβολή τιμωρίας, άδικης μιας και δεν άκουσε επιχειρηματική τεκμηρίωση για το ‘λάθος’ της και ως έξυπνος άνθρωπος όφειλε να προβάλλει κάποια άμυνα υπεράσπισης του εαυτού της, έστω και την πιο αθώα, αυτή του λόγου.

Μα το λένε και οι συμμαθητές της? Ήταν μέσα στο γραφείο όλοι οι συμμαθητές της; Και αν ισχύει κάτι τέτοιο και δεν έχει υποστηρικτές κανέναν συνομήλικο που να συμμερίζεται τις ίδιες ανησυχίες για ότι συμβαίνει στην κοινωνία, τότε μόνη της η μαθήτρια κατάφερε και έκανε κατάληψη σε ολόκληρο σχολείο; Και αν εντέλει μίλησε με αναίδεια στο γραφείο της διευθύνουσας για ποιο λόγο οι παιδαγωγοί επέτρεψαν να διαρρεύσει κάτι τέτοιο στον υπόλοιπο κόσμο; Γιατί σαν πιο σοφοί δεν προστάτευσαν ένα παιδί τους;

«Το ευ ζην» το οφείλουμε στους διδάσκαλους μας? Εξασφάλισαν με κάποιο τρόπο την καλή, ομαλή και ποιοτική ζωή της μαθήτριας μέσα στο σχολείο; Ή ακολουθεί μια καταστροφή με απαξιωτικές συμπεριφορές ειρωνείας από διδάσκοντες και κάποιους ελάχιστους συμμαθητές που έμαθαν τα διπλωματικά τερτίπια με μοναδικό όφελος τη βαθμοθηρία τους;

Ακολουθούν μήπως και κυρώσεις στην βαθμολογία της προφορικής αξιολόγησης της μαθήτριας, μιας και της γραπτής μπορεί εύκολα να αμφισβητηθεί στις μέρες μας; Ποιος σοφός αναρωτήθηκε για την ψυχολογία αυτού του παιδιού που επιστρέφει στην τάξη και ποιος θα βάλει επιτέλους ένα φρένο σε όλο αυτό;

Μα πώς μπορείς να εξηγήσεις σε μια μαθήτρια ότι το φόβο της, για το ότι «σε λίγο καιρό οι άνθρωποι δε θα έχουν να τραφούν και ότι ήδη κάποιοι συμμαθητές της δεν έρχονται στο σχολείο κάποιες μέρες επειδή δεν έχουν χρήματα για το εισιτήριο του λεωφορείου», (είναι από αυτά τα μυστικά που εμπιστεύονται τα παιδιά μεταξύ τους αλλά δεν φτάνουν ποτέ στα αυτιά των καθηγητών), αναρωτιέμαι λοιπόν πώς μπορείς να της εξηγήσεις το ό,τι και το πως οι μεγάλοι καρπώθηκαν τη διαμαρτυρία της, για δικό τους όφελος και του έδωσαν μέχρι και κομματική χροιά; Ντρέπομαι για την κατάντια μας!

Ρώτησα τη μαθήτρια: γιατί διαμαρτυρήθηκες στην παρέλαση;
Μου απάντησε: Τι άλλο μπορεί να κάνει ένα παιδί που δεν έχει τη δύναμη ενός μεγάλου;

Μήπως είναι δικιά μας παράληψη ότι δεν υποδείξαμε στους νέους μας «πιο ορθούς και πιο ηθικούς τρόπους διαμαρτυρίας»; Γιατί κανένας παιδαγωγός δεν τους ανέφερε ποτέ για τις επιλογές που έχουν, αν ποτέ θελήσουν να διαμαρτυρηθούν για κάτι ή για να εκφράσουν την όποια ανησυχία τους και διαφωνία τους;

Όλα μας οδηγούν στο εξής: έχουμε ρηχή παιδεία! Και παρόλα αυτά έχουμε νέους που με τον απλό τρόπο όπου σκέφτονται, αξιολογούν και ναι, γνωρίζουν και κάνουν διάκριση το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο, έχουν πάθος για την προστασία ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Κλείνοντας το τηλέφωνο είπα το εξής, σε αυτήν την έφηβη που τόλμησε να νιώσει ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και που τόλμησε να ονειρευτεί ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να συνεχίσουν να έχουν τροφή & στέγη, παιδεία & δικαίωμα στην υγεία:

Νάσια, πολύ φοβάμαι ότι θα περάσεις πολύ άσχημα στο σχολείο αυτή τη χρονιά? Διατήρησε σιωπή στην ειρωνεία, την μη αντικειμενική κριτική και τις άδικες κυρώσεις. Και όταν αποφοιτήσεις ευχαρίστησε τους μεγάλους που σου δίδαξαν το τίμημα που έχει κάθε νέος που τολμάει να πιστεύει ότι έχει δύναμη να βελτιώσει τον κόσμο.

Ευχαρίστησε όλους όσους σου δίδαξαν τι θα πει: άδικη τιμωρία, μη τεκμηριωμένη άποψη, ειρωνεία, περιθωριοποίηση στην μικροκοινωνία του σχολείου, άδικη αξιολόγηση και βαθμολογία, απάθεια για το τι συμβαίνει στον συνάνθρωπο, προσωπικό όφελος, κομματικός φανατισμός, προκατάληψη? Ευχαρίστησε εμάς τους μεγάλους που με τόση σοφία σου διδάξαμε και προσπαθήσαμε τόσο πολύ να εγκλωβίσουμε το όραμα της νεανικής σου ψυχής.

Εν τέλει, μην εφαρμόσεις τίποτα από όλα τα άσχημα που διδάχτηκες και προσπάθησε να κρατηθείς νέα, με ενθουσιασμό να υπερασπίζεσαι το δίκαιο του κοινωνικού συνόλου, τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δεν θέλουμε άναρχα πνεύματα, μόνο ελεύθερα.

Και η Πατρίδα μας επιθυμεί το ελεύθερο πνεύμα και το έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε. Νάσια και οποιαδήποτε Νάσια του κόσμου, σε παρακαλούν κάποιοι νέοι στη ψυχή και στο φρόνημα, να μην αλλοτριωθείς!
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία ? Άξιον εστί το τίμημα!
«Θα τα καταφέρω», μου είπε.