Αρθρογραφία

Πολιτικές περιπλανήσεις

Ακούστε το άρθρο

Παρατηρώντας το τελευταίο γκάλοπ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και χωρίς να μπορούμε να κάνουμε βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και προβλέψεις, μπορούμε να αναφερθούμε μόνο στην εναλλαγή των ψηφοφόρων στους πόλους του δίπολου ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πολύ εύκολα και χωρίς καμία ευδιάκριτη αιτιολογία και κρίση.

Οι ίδιοι άνθρωποι που εγκατέλειψαν μετά το 2012 το ΠΑΣΟΚ και το κατέταξαν στα ελάχιστα ποσοστά του 4-6%, οι ίδιοι αυτοί ψηφοφόροι, αφού έκαναν κυβέρνηση τη ΝΔ και κατόπιν το ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμάζονται τώρα να ξαναφέρουν στην κυβέρνηση την ΝΔ, πηγαίνοντας από τον ένα πόλο του δίπολου στον άλλο, απλά και φυσιολογικά κατά την γνώμη τους, σαν να μην υπάρχουν διαφορές στις πολιτικές των κομμάτων.

Και αφού όλοι παραδέχονται τα αλάθητο λαϊκό κριτήριο, άρα και εν προκειμένω ο λαός κρίνει ορθά και λέει πως όσα υποσχέθηκε η ΝΔ το 2012 και δεν μπόρεσε να εφαρμόσει και τα υποσχέθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αυτός δεν μπόρεσε, αυτά τα ίδια υπεσχημένα, σήμερα μπορεί να τα πραγματοποιήσει η ΝΔ.

Από εκεί και πέρα, όλοι οι άλλοι απλά συμπληρώνουν τον πίνακα της δημοσκόπησης, με την υποσημείωση πως αν χρειαστεί μπορεί να αποτελέσουν δεκανίκια τύπου ΠΑΣΟΚ το 2012 ή ΑΝΕΛ το 2015 και φυσικό είναι πλέον, να μην στηρίζονται από τις πλατιές λαϊκές μάζες, ακόμη και αν προσπαθούν να παρουσιάσουν μία άλλη διαφορετική πολιτική, αφού καθιερώθηκαν πια ως δεκανίκια.

Άλλωστε σχεδόν πάντα, στην πολιτική ιστορία του τόπου μας υπήρχαν τα δεκανίκια, εμφανώς όπως σήμερα, αφανώς όπως στο παρελθόν και ουδείς τα αμφισβητεί, πολύ δε περισσότερο δεν αμφισβητεί τον ρόλο τους, όσο ανίερη κι αν φαίνεται η σύμπραξή τους με το δίπολο κατά περίσταση, αφού όλα εν τέλει γίνονται για το καλό του λαού και του τόπου.

Τούτο φαίνεται ξεκάθαρα και προκλητικά, αν ξαναθυμηθούμε τα συνθήματα των ετών 2010-2011 από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ήταν σχεδόν όμοια και κατόπιν στην διακυβέρνηση έγιναν πανόμοια, μνημονιακά και  μερκελικά,  και ακριβώς έγιναν στην πράξη το αντίθετο απ ότι έλεγαν και ήταν ως συνθήματα, που ξεσήκωναν τον κόσμο σε θεωρίες και ψεύτικες ελπίδες, όπως ακριβώς τον καθηλώνουν σήμερα, χωρίς ελπίδες και όνειρα.

Γιατί, δεν φαίνεται να πιστεύει κανείς, πως ο σημερινός ψηφοφόρος περιμένει κάτι από τα «επαναστατικά» του 2010-2011, ή ελπίζει σε σύντομη ανάκαμψη, για τον εαυτό του και τα παιδιά του, ούτε φυσικά θα μπορούσε να φανταστεί την  έξοδο από τη στενωπό της κρίσης μετά το 2060, όπως προσδιορίζεται από το δίπολο και τους κηδεμόνες των Βρυξελλών;

Απλά περιπλανάται χωρίς ιδεολογία, ελπίδα και όνειρα στα δύο άκρα του δίπολου, ικανοποιώντας την ματαιοδοξία του, που του έγινε πλέον φυσική κατάσταση με ευθύνη του βεβαίως, ακριβώς όπως την διαμορφώνει και την πλασάρει το πολιτικό σύστημα.

Όλη η επικαιρότητα