Αρθρογραφία

Ποτέ δεν ήθελαν το ΤΕΙ στην Ηλεία…

17012_ph1.jpg
Ακούστε το άρθρο

Του Χρίστου Πλευριά xr_plevrias@yahoo.gr

Η απαξίωση δεν ήταν μια τυχαία αντίδραση του κ. Καπλάνη μπροστά στην αγωνία και τη δικαιολογημένη οργή των Ηλείων.

Αντιθέτως, προέρχεται από τη «φιλοσοφία» που διακρίνει την εκπαιδευτική κοινότητα του ιδρύματος σ\’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της…

Έπρεπε να το περιμένουμε. Ήταν κάτι που «μίλαγε» από μακριά, αλλά εμείς δεν θέλαμε να το ακούσουμε. Και όμως, όταν ξεκινούσε η έρευνα για το σχέδιο «Αθηνά» βρισκόμασταν ήδη στην «επικίνδυνη ζώνη» αλλά δεν θέλαμε επίσης να το καταλάβουμε…


Σε τέτοια
συμπεριφορά, έχει αναμφιβόλως μερίδιο και ο… απίστευτος Σωκράτης Καπλάνης. Πρόεδρος του ΤΕΙ που από τη μία υποχρέωσε πριν απο λίγο καιρό δημάρχους και άλλους φορείς να πληρώνουν και να συντηρούν τα τμήματα με την απειλή του κλεισίματος, και από την άλλη έδειξε ότι συνηγορεί χωρίς κανένα ενδοιασμό για την κατάργησή τους!

Η εφημερίδα μας ωστόσο, ακριβώς πριν από μία εβδομάδα, προσπάθησε να αφυπνίσει όλους όσους καθησύχαζε τεχνηέντως ο συγκεκριμένος πανεπιστημιακός παράγοντας. Άλλωστε σε κάποιους γειτονικούς νομούς -όπως τονίζαμε στο σχόλιό μας- υπήρχε ήδη η σωστή πληροφόρηση και η επαγρύπνηση…

Ο τρόπος εξ άλλου που απαξιωθήκαμε από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΤΕΙ στην προχθεσινή (2/2) συνάντηση, χαρακτηρίζει και εκείνον που τόσο καιρό τώρα αντιμετώπιζε το «αχαϊκό σύστημα» τον Πύργο και την Αμαλιάδα.

Η πρακτική επίσης που ακολουθήθηκε στη διάρκεια λειτουργίας των τμημάτων αποδεικνύει ότι η απαξίωση δεν ήταν μια τυχαία αντίδραση του κ. Καπλάνη μπροστά στην αγωνία και τη δικαιολογημένη οργή των Ηλείων.

Αντιθέτως, προέρχεται από μια ολόκληρη «φιλοσοφία» που διακρίνει την κοινότητα των καθηγητών του ΤΕΙ και βεβαίως αυτών που μέχρι σήμερα είχαν τα ηνία του ιδρύματος για να αποφασίζουν ό,τι θέλουν, χωρίς αντίσταση και χωρίς κανέναν έλεγχο από πουθενά.

Είναι άραγε συμπτωματικό ότι γνωστικά αντικείμενα που εγκρίθηκαν είναι «ραμμένα και κομμένα» στα μέτρα μερικών; Ή μήπως είναι εντελώς αθώο το γεγονός ότι ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι ήταν οι καθηγητές από την Ηλεία που δίδαξαν στα τμήματα του νομού;

Ούτε ως επισκέπτες για να μεταφέρουν γνώση και εμπειρία δεν εκλήθησαν, στελέχη του ανθρώπινου δυναμικού του τόπου μας στα ανωτέρω τμήματα. Ο αποκλεισμός ήταν δεδομένος… Όπως και η γκρίνια αρκετών Αχαιών που συχνά πυκνά δεν έκρυβαν το παράπονό τους για τα δρομολόγια που ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν μέχρι τον Πύργο και την Αμαλιάδα για να διδάξουν το «φωτογραφικό» για τους ίδιους από την αρχική διαμόρφωση του αντικειμένου μάθημά τους…

Ότι για πρώτη φορά εμείς είχαμε σχολές, νεολαία από διάφορα σημεία της Ελλάδας και της Κύπρου και επακολούθως κίνηση και μια μικρή οικονομική τόνωση, σκέφτηκαν οι ίδιοι άνθρωποι ότι μας είναι αρκετό. Άρα τα υπόλοιπα αποτελούν λεπτομέρειες…

Από την πλευρά μας «ριγμένοι» και αδικημένοι για μια φορά ακόμη με όσα συμβαίνουν, αντιδρούμε -κατά το σύνηθες- εκ των υστέρων. Φροντίσαμε πρώτα να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα προβλήματα που είχαν σχέση με την εξυπηρέτηση των ίδιων των τμημάτων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε λοιπόν ότι αφήσαμε με αποκλειστικά δική μας ευθύνη, εκκρεμότητες που αφορούν το στεγαστικό, τον εξοπλισμό και τις υποδομές, τα ζητήματα σίτισης κ.λ.π. Και δεν αξιοποιήσαμε καν, ούτε μία έρευνα, μία εργασία των παιδιών για την περιοχή μας…

Και τώρα που θέλουμε ενότητα και σύμπνοια από όλους τους χώρους, οι μεγαλύτεροι «σύμμαχοί» μας δηλαδή οι σπουδαστές μας… τραβούν το γάντι και διαχωρίζουν τον δικό τους αγώνα από τον δικό μας. Να λοιπόν τι παθαίνουμε…

Όλη η επικαιρότητα