Που είναι οι μεγάλες επενδύσεις;

Ασφαλώς και είναι η επένδυση στο Ελληνικό η μόνη μεγάλη επένδυση στην χώρα μας την τελευταία 10/ετία της κρίσης, αλλά δεν φτάνει, είναι πολύ μικρή μέσα στο γενικό πλαίσιο της αποεπένδυσης που έχει σημειωθεί στην χώρα μας τα είκοσι τελευταία χρόνια, ουσιαστικά από το 2000 και δώθε με εξαίρεση τότε τα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τους ίδιους τους αγώνες.

Μην  ξεχνάμε πως εξ αιτίας των Ολυμπιακών Αγώνων και προς χάριν τους, έγιναν πολλά έργα υποδομής σε δρόμους και σε αθλητικές εγκαταστάσεις κυρίως, παρότι οι αθλητικές εγκαταστάσεις δεν αξιοποιήθηκαν όλες και πολλές απ αυτές ερημώθηκαν και καταστρέφονται, όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε πως αν δεν είχαν γίνει τα Ολυμπιακά έργα σε δρόμους, δεν θα μπορούσαμε σήμερα να πάμε στην Αθήνα, με το πρόβλημα της Κακιάς Σκάλας και της κυκλοφορίας στις παρυφές της πρωτεύουσας.

Επανερχόμαστε όμως στο σήμερα, που αν και φαίνεται μία κυβερνητική ρητορική και ακόμη μία διάθεση κατά της γραφειοκρατίας και υπέρ της διευκόλυνσης των επενδυτών, δεν υπάρχουν οι επενδυτές, δεν συνωστήσθηκαν στα σύνορα οι ξένοι και στους δρόμους της Αθήνας οι ντόπιοι, ώστε να προωθήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια.

Πέραν αυτού παραμένει ακόμη σε απραξία και το κράτος, απουσιάζει η πρόθεσή του για κρατικές επενδύσεις σε υποδομές, αλλά και σε παραγωγικές επενδύσεις, όπως ας πούμε στον τουρισμό και στην εκπαίδευση, παρατηρούμε μόνο μία άτολμη διάθεση, για αυτοκινητόδρομους, αλλά στον τομέα αυτό υπάρχει τόσο μπέρδεμα που μάλλον θα περάσει χρόνος ώστε να ξεμπλοκαριστεί.

Είναι σίγουρο πως η Κυβέρνηση καταλαβαίνει και ξέρει πως μόνο η επένδυση στο Ελληνικό δεν μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη του 5% έως 7%, ένα ποσοστό που μπορεί να θεωρηθεί αξιοπρεπές και ικανό να κινήσει την οικονομία με ρυθμούς που θα μπορούσαν να καλύψουν σε ανεκτό χρονικό διάστημα τις συνέπειες της κρίσης και να δημιουργήσει σύντομα προσδοκίες ανάπτυξης και ανάκαμψης.

Θα πρέπει να ξεφύγει και από δικές της αγκυλώσεις περί της ελεύθερης αλλά ελεγχόμενης οικονομίας, αλλά και από τις αγκυλώσεις της προηγούμενης Κυβέρνησης περί της απόλυτης απραξίας και αποπομπής οποιουδήποτε ιδιωτικού ενδιαφέροντος, που σε όποιες [περιπτώσεις αναγκάσθηκε να προωθήσει, το έπραξε μετά δακρύων και απόλυτης δυνανασχέτησης, όπως ας πούμε με την αναγκαστική παραχώρηση των αεροδρομίων σε ιδιώτη επενδυτή και διαχειριστή.

Και αν μιλήσουμε για την Ηλεία, καθότι μας αφορά απόλυτα, βλέπετε να συζητιέται κάτι για υποδομές ή άλλο αναπτυξιακό  πλην του αυτοκινητόδρομου Πάτρα-Πύργος, που δεν μπορεί να ενταχθεί ευθέως στα αναπτυξιακά έργα υποδομών, θα μπορούσε όμως ο αυτοκινητόδρομος να βοηθήσει στην ανάπτυξη, αν στην Ηλεία γίνονταν επενδύσεις που θα είχαν ανάγκη τον αυτοκινητόδρομο και βέβαια είναι απόλυτη προτεραιότητα η κατασκευή του για μόνο τον λόγο κατάργησης της καρμανιόλας που λέγεται Εθνική Οδός Πάτρα-Πύργος.

Θα μπορούσε όμως να συζητιέται η εγκατάλειψη του Καϊάφα και επίσης η εγκατάλειψη της λειτουργίας του Διεθνούς Πανεπιστημίου Αρχαίας Ολυμπίας, δύο έργα απόλυτα αναπτυξιακά για την Ηλεία και για την χώρα γενικότερα κι όμως επικρατεί απόλυτη σιωπή.-