Ψίθυροι για το μέλλον

Κάπως νωρίς ακόμη, αλλά ετοιμαζόμαστε, ψυχολογικά κυρίως, για τον Δεκέμβρη, που θα χρειαστεί να επισκεφτούμε την εφορία για να καταθέσουμε τις πινακίδες του αυτοκινήτου μας, κάτω από το βάρος των αβάσταχτων τελών κυκλοφορίας, των καυσίμων και της συντήρησης, που όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο αισθητό, λόγω της πραγματικής και λογιστικής μείωσης συντάξεων και μισθών.

Βέβαια κάτι ψιθυρίζεται, πως αλλάζει το σύστημα και η διαδικασία απλουστεύεται κάθετα και ριζικά, με αντιγραφή της ρύθμισης από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης, όπου δεν είναι απαραίτητη η κατάθεση πινακίδων και άδειας κυκλοφορίας, αλλά αρκεί μόνο η γνωστοποίηση της ακινησίας του αυτοκινήτου μέσω διαδικτύου και η επανειδοποίηση όταν χρειαστεί να επανακυκλοφορήσει.

Είναι έτοιμο το πρόγραμμα στο Υπουργείο Οικονομικών, ασφαλώς δοκιμασμένο και πετυχημένο στην βόρεια Ευρώπη, αλλά υπάρχει δισταγμός και αναβλητικότητα για την χώρα μας ,για δύο κυρίως λόγους, που θεωρούνται σοβαροί και μπορεί να μην καταστεί δυνατή η επιτυχία του σε αυτή την χρονική περίοδο

Ο ένας είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος να γεμίσουν οι δρόμοι από αυτοκίνητα που δήλωσαν ακινησία και βέβαια δεν θα μπορεί η Τροχαία να κάνει ελέγχους σε όσους κυκλοφορούν τέλος πάντων και ο άλλος, κι ας μην φαίνεται σοβαρός είναι πως ένα τέτοιο πρωτοπόρο μέτρο κατά της γραφειοκρατίας, θα πρέπει να εφαρμοστεί προεκλογικά, ώστε να μην χαθεί το πολιτικό όφελος.

Μάλιστα ως πιο σοβαρός λόγος αναφέρεται το χαμένο πολιτικό όφελος, γιατί, όπως παρατηρούμε και στις πρώτες Φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις, η ψαλίδα μεταξύ του δίπολου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, τείνει προς το κλείσιμο, αφού πλέον η διαφορά υπέρ της ΝΔ περιορίζεται κάπου στο 5-7% και συνεπώς, τέτοιες σοβαρές και εντυπωσιακές αλλαγές δεν είναι δυνατόν να μην αφήνουν το «κάτι τις» υπέρ της κυβέρνησης φυσικά, αφού μπορεί να ελέγχει τις καταστάσεις.

Λέγεται βέβαια πως η κυβέρνηση έχει έτοιμες πολλές θεσμικές αλλαγές, όσον αφορά την γραφειοκρατία, την φορολόγηση, τα εργατικά, τις επενδύσεις κλπ, αλλά περιμένει την προεκλογική περίοδο ώστε να καρπωθεί τέλος πάντων το πολιτικό όφελος και να συνεχίσει να σώζει την πατρίδα μας, όπως άλλωστε ισχυρίζονται και πιστεύουν όλοι οι κομματικοί μηχανισμοί για τον εαυτό τους, γεγονός άλλωστε θεμιτό για τα δικά μας δεδομένα.

Και εμείς όσοι θα αποχωριστούμε τα οχήματά μας, θα περιμένουμε βέβαια, κάνοντας μάλιστα εκγύμναση του ψυχισμού μας, ώστε να αντέξουμε και να υποστούμε τις ουρές μήπως και απαλλαγούμε από τα δυσβάσταχτα τέλη κυκλοφορίας, για να βολέψουμε κάποια άλλη κατάσταση της καθημερινότητάς μας, όπως φως, νερό, τηλέφωνο, δοσάδες κρατικούς και ιδιωτικούς και να ενισχύσουμε λίγο της καθημερινή μας διαβίωση.

Υπάρχει όμως το ερώτημα και ίσως μπορεί να απαντήσει ο καθένας μας, αν πραγματικά είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε και να πειθαρχήσουμε σε τέτοιες σοβαρές αλλαγές, που μπορούν να στοχεύουν στο μέλλον;