Αρθρογραφία

Quo Vadis…

Ακούστε το άρθρο

Έχει φιλοτεχνηθεί ένας πίνακας από τον Ιταλό ζωγράφο του Μπαρόκ Ανιμπάλε Καράτσι, ο οποίος απεικονίζει τον Απόστολο Πέτρο, που, ενώ περπατούσε στην Αππία οδό, είδε σε όραμα μπροστά του τον Ιησού Χριστό, ο οποίος κουβαλούσε τον σταυρό του και τον ρώτησε (ο Πέτρος) : «Πού πηγαίνεις κύριε;»

Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν ερωτηθεί ο καθένας μας από κάποιον συνάνθρωπό μας, πού πηγαίνει τη νέα χρονιά, τί θα απαντούσε.

Τί θα απαντούσαν πρώτοι και καλύτεροι οι πολιτικοί μας, οι οποίοι ασφαλώς έχουν λόγο για ένα καλύτερο αύριο του Νομού μας, αλλά μοιραίως  ευθύνονται για τη σημερινή, όχι εντυπωσιακή κατάσταση, από πλευράς ανάπτυξής του.

Δυστυχώς στο Νομό μας τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες, ουδέποτε υπήρξε συναντίληψη από το τοπικό «πολιτικό σύστημα».

Μεταξύ του προφανούς και του αποφευκτέου, μακράν από κάθε λογική, ενίοτε, οι πολιτικές επιλογές ήταν αντίθετες του αναμενόμενου.

Πχ. αντί το Νομαρχιακό Νοσοκομείο να κτιστεί στο Μεσολογγάκι , τούτο θεμελιώθηκε τελικά σε έναν… βάλτο.

Αντί εδώ και τριάντα χρόνια να έχει επιλεγεί το  προφανές στη διαχείριση των σκουπιδιών , κάποιοι έχτισαν πολιτικές καριέρες  πολεμώντας λυσσαλέα την διαχρονικά μοναδική επιλογή και λύση που υπήρχε.

Τι να πει κανείς για την Ολυμπία Οδό;

Αν σκεφτούμε ότι το κομμάτι που απομένει ανολοκλήρωτο αφορά μια περιοχή… πεδιάδα και ότι το κόστος κατασκευής του είναι μηδαμινό,  – συγκρινόμενο με άλλα τμήματα, που απαιτούσαν εναέριες γέφυρες, τούνελς κλπ. – το βάλτωμά του αποτελεί  την τραγική απεικόνιση ενός θεάτρου του παραλόγου.  Πολιτικά παιχνίδια και αδιαφορία, για ένα δρόμο που έχει μετατραπεί σε εκατόμβη θυμάτων.

Αλλά εμάς πρωτίστως μας ενδιαφέρει να ασκούμε τη μικροπολιτική μας με το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας ή του Επιταλίου, ή να ικετεύουμε τους εκάστοτε κρατούντες, για να μην κλείσει μια τράπεζα στα … Τσίπιανα,  ή μια Εφορία έξω από το  «τσαρδί μας».

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιβεβαίωσης των ανωτέρω αφορά τη μοναδική «εξέδρα του Ιονίου»,  την μαγευτική πλαγιά στο βουνό του Κατακόλου , που αρχίζει μετά το τέλος του λιμενοβραχίονα και τελειώνει στον ξεχωριστό  φάρο.

Χώρος που έχει μετατραπεί από καταπατητές σε «τσαντήρι» με ενοίκους… γίδες, γουρούνια, πρόβατα και παραδίπλα ένα «νεκροταφείο» από τροχόσπιτα και ό,τι παλιοσίδερο φανταστεί ανθρώπου νους.

«Ποιός κυβερνά τελικά αυτό τον τόπο»;

Tί λέει η Κτηματική, ο κύριος Αντιπεριφερειάρχης,  οι τοπικοί μας βουλευτές;

Μη βιαστείτε όμως να ρίξετε ανάθεμα , γιατί για μας τους νεοέλληνες αυτό, σαν συμπεριφορά, αποτελεί την προσφιλή μας μέθοδο.

Πάντοτε κάποιοι άλλοι φταίνε για τα δεινά που υφιστάμεθα και ποτέ εμείς.

Αν λοιπόν τις ημέρες αυτές που αλλάζει ο χρόνος συναντήσουμε φίλους και γνωστούς,  μαζί με τις ευχές μας, ας τους απευθύνουμε την ίδια ερώτηση που απηύθυνε ο Απόστολος Πέτρος, για να διαπιστώσουμε την πορεία και τους στόχους του καθενός.

Να εξακριβώσουμε εμείς σαν κοινωνία πού βαδίζουμε και τί θέλουμε.

Και το κυριότερο, επειδή ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων των εποχών, ο Σωκράτης  είχε πει ότι πρώτα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και μετά να κρίνουμε τους άλλους, ας απευθύνουμε  αυτό το ερώτημα ο καθένας στον εαυτό του. Για να δούμε τί πορεία ακολουθούμε,  τί επιλογές έχουμε, τους  στόχους μας  για την νέα χρονιά.

Γιατί τελικά πιστεύω ότι εκεί βρίσκεται το «άγιο δισκοπότηρο» της ανάπτυξης του τόπου μας.

Καθότι, ως γνωστόν, ο καθένας μας  είναι αρχιτέκτονας της τύχης του.

Καλή χρονιά.

Λεωνίδας Βαρουξής

Όλη η επικαιρότητα